Οι μικρές Κουκουβάγιες, επιστρέφουν στην Νέα Αβόρανη μετά από 40 χρόνια απουσίας

Ιούλιος. Ξημερώματα … μέσα στην παλιά χωμάτινη αποθήκη που λογιών λογιών πράγματα χρειαζούμενα είχε αποθηκεύσει ο παππούς στο παρελθόν, τελάρα, πανιά για το μάζεμα ελιών, σαπούνια δικής του παραγωγής, πλέον φαντάζουν παρελθόν και έχουν μείνει μερικά παλιά ξύλα που κρεμούσαν τα καπνά παλιά, μια φθαρμένη από τον χρόνο παλιά τριχιά, μερικά τσουβάλια φλούδες από έλατο που ο παππούς είχε φροντίσει πριν αποχωρήσει για άλλους τόπους να υπάρχουν για τις ανάγκες του σπιτιού πάντα.

Σε αυτό το ξύλο μια νεαρή Κουκουβάγια εξερευνά τον χώρο τριγύρω της, έντονη η περιέργεια στο βλέμμα της, σαν ένας νέος γεμάτη περιέργεια για την ζωή, να ζήσει να μάθει, να είναι ελεύθερη. Οι παλιές χωμάτινες αποθήκες κατασκευάστηκαν από ανθρώπους του μόχθου, άλλοι έφυγαν νωρίς και δεν πρόλαβαν να τις δουν να ολοκληρώνονται, είναι θεόρατα καταφύγια ενάντια στον καιρό φιλοξενούν δε καταφύγιο στην άγρια ζωή και οι παλιοί το ήξεραν αυτό αφήνοντας πάντα μια μικρή τρύπα να μπουν οι κουκουβάγιες μέσα να φάνε τα ποντίκια ή να φωλιάσουν, ή το κουνάβι ή οι γάτες της αυλής. Μετά ήρθαν τα δηλητήρια και εξαφανίστηκαν παντοτινά αυτά τα πουλιά. Ο παππούς τις θυμόταν σαν παιδί να φωνάζουν χαρακτηριστικά την νύχτα, και γελούσε πάντα όταν τις ανέφερε, εκτιμώντας αυτά τα ωφέλιμα και με μια μεγάλη προσωπικότητα πουλιά.

Πλέον μια προσπάθεια να ξανάρθουν κουκουβάγιες στο χωριό μετά από πολλά χρόνια απουσίας είναι προσωπική υπόθεση σε συνεργασία με την ΑΝΙΜΑ τιμώντας και θεωρώντας χρέος την αγάπη για τον τόπο, το παρελθόν και πως θα ήθελε ο παππούς που δεν πρόλαβε να τις χαρεί τις κουκουβάγιες να θυμίζει το χωριό όπως τα παλιά αυθεντικά χρόνια … !

 

Νίκος Πατερέκας

 

Ο Νίκος Πατερέκας, γνωστός στην περιοχή φωτογράφος άγριας ζωής ασχολήθηκε με τις μικρές Κουκουβάγιες 6 χρόνια, κυνηγώντας την ιδιαίτερη οπτική για μια ξεχωριστή φωτογραφία αυτού του είδους. Μέσα από πολλών χρόνων αποτυχίες πλέον κατάφερε με την βοήθεια της τεχνολογίας να μας φέρει πιο κοντά στον κόσμο αυτών των πουλιών, από την δική τους γωνία όπως βλέπουν τον κόσμο που κοιτούμε άλλωστε όλοι.