Εγκεφαλογράφημα
Η μοναξιά της επετείου ή αλλιώς: βλέπω να έρχονται «διαγραφές»
Δεν ξέρω ποια καρμική συνείδηση με φύλαξε από αυτό το επικοινωνικό σουξέ της επιθετικής κριτικής στις διάφορες «ορθοδοξίες» (σε ιδιωτικό επίπεδο βέβαια δεν το απέφυγα), που στο όνομα του αδιαπραγμάτευτου «πιστεύω» τους, γίνονται «ανυπάκουοι» των μέτρων της καραντίνας και του κινδύνου που ενέχουν οι συναθροίσεις.
Και το λέω αυτό, ξέροντας ότι θα «στενοχωρήσω» αγαπημένους φίλους και συναγωνιστές σε τοπικό επίπεδο, αλλά θεωρώ ότι όλα αυτά που έγιναν χθες, για να τιμηθεί η επέτειος του Πολυτεχνείου σε τίποτα δεν διαφέρουν, από όσα επιφυλάξαμε ως κριτική για όλους εκείνους που κάθε Κυριακή συγκεντρώνονται έξω από τους τόπους λατρείας για να «ομολογήσουν την πίστη τους». Αλλάζει φυσικά το πλαίσιο: το ένα αφορά στη θρησκόληπτη «συντήρηση» και το «κατεστημένο», ενώ η δική μας «ανυπακοή» βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της λογικής: στην «ανατροπή», δηλαδή, στην «πρωτοπορία».
Δεν ξέρω… Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά έτσι το νοιώθω, έτσι το γράφω. Και το κάνω αυτό γιατί η αλλαγή της κοινωνίας που διεκδικώ, στο μέτρο και με τις δυνάμεις που την διεκδικώ κανενός είδους «ορθόδοξο πατερναλισμό» δεν υπηρετεί, ούτε καν αυτόν που παράγει και αναπαράγει το δικό της στερεότυπο. Ειδικότερα εκείνο το στερεότυπο που «χαϊδεύει» την ψευδαίσθηση ό,τι «κάτι γίνεται», την ώρα μάλιστα, που δεν γίνεται τίποτα, όπως μπορείτε να δείτε και στη φωτογραφία της ανάρτησης. Αυτή η φωτογραφία φυσικά αφορά άλλη μέρα, αλλά και χθες κάπως έτσι ήταν ο κεντρικός πεζόδρομος της πόλης.
Γιατί δεν μπορώ, από τη μια να μέμφομαι και να σαρκάζω τους «πατριώτες», που παίρνουν τις σημαίας επ’ ώμου και ξεκινούν κομβόϊ «ανυπακοής» ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου ή τους «χριστιανούς» που συναθροίζονται στον Άγιο Δημήτριο της Θεσσαλονίκης για να λειτουργηθούν, και από την άλλη να διαδηλώνω με καμάρι και με τον ίδιο τρόπο το δικό μου «Πιστεύω, εις ένα θεό… κ.ο.κ.»
Και για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις… Δεν διαφωνώ με τις χθεσινές συμβολικές εκδηλώσεις της τιμής της επετείου του Πολυτεχνείου, αλλά δεν πρόκειται να κατηγορήσω ξανά και κανέναν άλλο που κάνει εκείνο που πιστεύει σωστό για τον εαυτό του και την πίστη του. Γιατί εκτός από την κριτική, πρέπει κάπου να υπάρχει και η αυτοκριτική… Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να έχουμε μια αίσθηση του μέτρου της διαλεκτικής.
Λευτέρης Τηλιγάδας
«Agrinio 365» Media Group| AgrinioTimes.gr – Antenna- Star.gr
Υ.Γ. Το ότι φτάσαμε στο σημείο βέβαια η επέτειος του Πολυτεχνείου να τιμάται μόνο από τα πολιτικά ιερατεία και μάλιστα με συντεταγμένο και υπάκουο τρόπο, αυτό είναι κάτι που πραγματικά με ξεπερνάει.
