Μύλος στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για τον ανασχηματισμό – «Χτύπημα» από τους «53»

Οι επιλογές του Αλέξη Τσίπρα και η ένταξη στην κυβέρνηση δυο «παπανδρεϊκών» έχει προκαλέσει γκρίνιες στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Και όπως φαίνεται, ανάμεσα σε εκείνους που αντιδρούν είναι και η λεγόμενη ομάδα των «53».

Όπως έγραψε και προχθές το newsit.gr, η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να βάλει στην κυβέρνηση τους Θάνο Μωραΐτη και Άγγελο Τόλκα, δυο πρώην συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου, δημιούργησαν «μουρμούρα» σε κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, από τον «σκληρό πυρήνα» του κόμματος.

Το κομμάτι αυτό αντιδρά στο να ενταθούν στην κυβέρνηση όσοι ανταποκριθούν στο άνοιγμα Τσίπρα στην κεντροαριστέρα. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτός ο λόγος της… γκρίνιας στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη του κόμματος έχουν ενστάσεις και για το προφίλ των δυο συγκεκριμένων επιλογών του Αλέξη Τσίπρα. Και αυτό γιατί αμφότεροι είχαν επιτεθεί με σφοδρότητα κατά του ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν.

Ο Θάνος Μωραΐτης τον Μάρτιο του 2017 έδινε… «το Όσκαρ της αποτυχίας, το Όσκαρ του τυχοδιωκτισμού και το Όσκαρ του διχασμού» στην κυβέρνηση και έναν χρόνο αργότερα μιλούσε για «fake αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ», ενώ ο Άγγελος Τόλκας, σε συνέντευξή του τον περασμένο Ιούνιο, με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, μιλούσε για «κομματικά μορφώματα» που μόνο στόχο έχουν την εξουσία.

Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής (άλλο ένα στέλεχος με… προϊστορία στο ΠΑΣΟΚ) μιλώντας την Κυριακή (17.02.2019) στο ραδιόφωνο των Παραπολιτικών 90,1 και αναφερόμενος στον Θάνο Μωραϊτη και στις αντιδράσεις που υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε ότι «εγώ δεν θα πήγαινα στον ΣΥΡΙΖΑ αν είχα πει αυτά που έχει πει ο ίδιος». Και πρόσθεσε πως «πριν αποφασίσει ο κ. Μωραΐτης να έρθει στον ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να τα σκεφτεί αυτά. Εγώ δεν θα το έκανα, φανταστείτε τώρα εγώ να προχωρήσω στη Νέα Δημοκρατία. Όταν εγώ μιλάω με έντονο τρόπο για αυτό το κόμμα όμως,αποφεύγοντας τους χαρακτηρισμούς γιατί δεν μιλάω ούτε για απατεώνες ούτε για λωποδύτες».

Σε αυτό το κλίμα έρχεται και ένα κείμενο που αναρτήθηκε στο commonality.gr, μια σελίδα όπου «ανεβαίνουν» οι απόψεις των «53+». Το κείμενο αυτό έγραψε ο Παύλος Κλαυδιανός στην «Εποχή».

«Η υπουργοποίηση δύο κεντρικών στελεχών τού ΠΑΣΟΚ δημιουργεί σειρά ερωτημάτων, καθώς έως λίγους μήνες πριν είχαν υπεύθυνες θέσεις στο ΚΙΝΑΛ και δεν μοιάζει με όλες τις προηγούμενες, κατ΄ αρχάς ως προς αυτό. Ως ενεργά στελέχη με τοποθετήσεις τους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, δίνουν τώρα μοναδική τροφή στον αντικυβερνητικό Τύπο για το αγαπημένο του έργο φθοράς της κυβέρνησης», αναφέρει.

Και συμπληρώνει: «Σε μια στιγμή που δημιουργείται θετικό ρεύμα προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ στον ανένταχτο κόσμο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, το οποίο η αντιπολίτευση προσπαθεί να ανακόψει δια της διαβολής ότι «το δέλεαρ είναι οι υπουργικές θέσεις», είναι το λιγότερο λάθος να επιλέγονται δύο στελέχη εκ του ΚΙΝΑΛ και να δίνουν έδαφος στην υπονόμευση».

«Η όλη εργασία της πραγματοποίησης συμμαχιών και προσέγγισης της Κεντροαριστεράς (…) θα ήταν σωστό να σχεδιάζεται και παρακολουθείται από υπεύθυνη ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι να γίνεται ευκαιριακά και αποσπασματικά», σημειώνει ο αρθρογράφος, τονίζοντας πως «αυτό είναι δουλειά του κόμματος και όχι της κυβέρνησης».

Το κείμενο από την Εποχή που ανέβηκε στο commonality.gr

Η αίσθηση που είχε διαμορφωθεί έως την Παρασκευή το πρωί σχετικά με τον επικείμενο μικρό ανασχηματισμό, ήταν ότι, ως συμπληρωματικός, θα είναι ρουτίνας, με εύλογες κινήσεις-τοποθετήσεις. Γι’ αυτό και πέρασε αρκετός χρόνος απ’ όταν προέκυψε η ανάγκη να συμπληρωθούν – ή και να μην πληρωθούν, λίγη φειδώ σε υπουργικές θέσεις δεν θα έβλαπτε– οι κενές θέσεις. Όμως, τελικά, δεν ήταν καθόλου έτσι. Ο ανασχηματισμός έχει πίσω του ολόκληρο σκεπτικό και στόχους, που εμπλέκονται με μια συζήτηση που έχει ανοίξει στον ΣΥΡΙΖΑ για τις συμμαχίες του και τον τρόπο υλοποίησής τους.

Η υπουργοποίηση δύο κεντρικών στελεχών τού ΠΑΣΟΚ δημιουργεί σειρά ερωτημάτων, καθώς έως λίγους μήνες πριν είχαν υπεύθυνες θέσεις στο ΚΙΝΑΛ και δεν μοιάζει με όλες τις προηγούμενες, κατ΄ αρχάς ως προς αυτό. Ως ενεργά στελέχη με τοποθετήσεις τους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, δίνουν τώρα μοναδική τροφή στον αντικυβερνητικό Τύπο για το αγαπημένο του έργο φθοράς της κυβέρνησης. Σε μια στιγμή που δημιουργείται θετικό ρεύμα προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ στον ανένταχτο κόσμο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, το οποίο η αντιπολίτευση προσπαθεί να ανακόψει δια της διαβολής ότι «το δέλεαρ είναι οι υπουργικές θέσεις», είναι το λιγότερο λάθος να επιλέγονται δύο στελέχη εκ του ΚΙΝΑΛ και να δίνουν έδαφος στην υπονόμευση.

Δύο διαφορετικές προσεγγίσεις

Αλλά το ουσιαστικό ζήτημα που προκύπτει, για το οποίο ως φαίνεται υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, είναι πώς θα συνεχισθεί η προσέγγιση με την κόσμο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς: Θα συνεχιστεί το μοντέλο του Μεγάρου Μουσικής, δηλαδή του διαλόγου με ευρεία συμμετοχή για συγκεκριμένα θέματα ή θα επιδιωχθεί προσέγγιση μέσω αξιοποίησης στελεχών σε υπουργικές και άλλες θέσεις; Είναι ένας τρόπος που δεν προσιδιάζει σε μια συγκεκριμένη αντίληψη και πρακτική για τις συμμαχίες στη βάση προγραμματικών συμφωνιών, ακόμα και με πρόσωπα. Ο οποίος επιπλέον, ενδεχομένως, απογοητεύει, δεν ενθαρρύνει.

Με την ευκαιρία, πρέπει να παρατηρηθεί ότι η όλη εργασία της πραγματοποίησης συμμαχιών και προσέγγισης της Κεντροαριστεράς, καθώς είναι πολύ απαιτητική και χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς, θα ήταν σωστό να σχεδιάζεται και παρακολουθείται από υπεύθυνη ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι να γίνεται ευκαιριακά και αποσπασματικά. Και, κυρίως , ότι αυτό είναι δουλειά του κόμματος και όχι της κυβέρνησης, ακόμα και όταν αξιοποιείται η εμπειρία και η γνώση της.

Με το βλέμμα και στην αριστερά

Υπάρχει, όμως, κι ένα ακόμα ζήτημα. Το κύρος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του, υποδεικνύει ότι δεν πρέπει το ενδιαφέρον να είναι μονοσήμαντο προς την Κεντροαριστερά. Υπάρχει και η Αριστερά, την οποία μπορεί να τη συναντήσει κανείς με πολλές μορφές – διανοούμενοι, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, συνδικαλιστές, ανένταχτοι αριστεροί και αριστερές… Υπάρχει πολιτική και γι΄ αυτή την πλευρά; Υπάρχει σχέδιο προσέγγισης με όλο αυτό το δυναμικό; Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει καθυστέρηση εδώ.

Ο ανασχηματισμός σε μια κυβέρνηση είναι ευθύνη του πρωθυπουργού. Είναι αλήθεια αυτό, όπως είναι και το ότι ένας ανασχηματισμός γίνεται μέσα σ΄ ένα πλαίσιο και εξυπηρετεί στόχους, οι οποίοι είναι συλλογικά ορισμένοι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό ίσχυε ακόμα περισσότερο, διότι τα πρόσωπα που επιλέχτηκαν σηματοδοτούσαν σειρά πραγμάτων που χρειάζονταν συζήτηση. Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, την παραμονή του ανασχηματισμού, ήταν δυνατόν να γίνει αυτό.

Παύλος Κλαυδιανός – Η Εποχή»