Νέος Δήμος Β/Α Τριχωνίδας: «Ουτοπία ή πραγματικότητα;», του Κώστα Κορδάτου

Νέος Δήμος Β/Α Τριχωνίδας (Δ.Ε. Θεστιέων – Παναιτωλικού – Παραβόλας)

Ουτοπία ή πραγματικότητα;

Δεν πάει άλλο…!

Ο ΠΟΛΕΟκεντρισμός οδηγεί σε υποβάθμιση συνολικά της ζωής των κατοίκων του διευρυμένου Δήμου Αγρινίου

Άρθρο – Παρέμβαση: Κώστας Διον. Κορδάτος*

Ζούμε σε μια δυστοπική, απρόβλεπτη και καταστροφική εποχή από κάθε άποψη. Κοινωνικά, οικονομικά, εργασιακά οι πολίτες είναι στα πρόθυρα του «γκρεμού».

Απουσιάζει ο φυσικός εγγενής τοπικός αλληλέγγυος σύμμαχος σε θεσμικό – αυτοδιοικητικό επίπεδο.

Στις μέρες μας, το πρόβλημα έχει οξυνθεί, καθώς δεν υπάρχει πλανητικό όραμα, έχει επικρατήσει το ψευδές αφήγημα της ατομικής επιτυχίας… Διαλύθηκαν τα πανάρχαια κύτταρα συμβίωσης, δηλαδή οι κοινότητες, μέσα σε μια απρόσωπη υπερτοπική κοινωνία. Ο άνθρωπος φοβισμένος και με αίσθημα μοναξιάς και ανημποριάς, δέχεται ευκολότερα την επιβολή οποιασδήποτε εξουσίας. Η ζωή του παρακολουθείται και ελέγχεται. Οι αστικές δημοκρατίες εκφυλίστηκαν σε τυραννικές ολιγαρχίες, όπως θα έλεγε και ο Καστοριάδης.

Οι «μεγάλες» συνενώσεις στην Αυτοδιοίκηση, απέτυχαν οικτρά! Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο διευρυμένος (μεγαλύτερος σε έκταση) Δήμος Αγρινίου. Αρκετοί δημότες, είχαν θεωρήσει ότι οι συνενώσεις των Δήμων και Κοινοτήτων της περιοχής, σε έναν μεγαλύτερο Δήμο (“Καλλικράτης” Νόμος 3852/2010, ΦΕΚ Α’ 87/7.6.2010), θα έρχονταν μέρες αυτοδιοικητικής τοπικής ανάπτυξης, το αντίθετο έγινε!

Στη πόλη του Αγρινίου (έδρα του Δήμου), καθώς και στα χωριά και κωμοπόλεις βιώνουν την υπανάπτυξη και την ξενιτειά της νέας γενιάς. Οι αιτίες κάθε περιοχής, πολλές αλλά η κοινή συνισταμένη είναι η πλήρης εγκατάλειψη, όσον αφορά τη νέα παραγωγική οικονομία, που δεν υπάρχει. Παντού ερημιά στον 15ο Δήμο της χώρας σε πληθυσμό. Αλλά δεν σκοπεύω εδώ να αναπτύξω τα οικονομικοπολιτικά αίτια της νέας φτώχειας που ήρθε, θέλω όμως να αναδείξω με την παρέμβασή μου το σοβαρό άλειμμα στην Β/Α Τριχωνίδα το θεσμό εκείνο που θα λειτουργεί ως μοχλός της εγγύτερης δύναμης για ανάπτυξη και προκοπή στην μαζικότερη σε κατοίκους περιφέρεια της π. επαρχίας. Σήμερα τα χωριά μας ζουν την πλήρη απαξίωση και εγκατάλειψη αλλά και την πρόκληση στην κατανομή των πόρων του Δήμου Αγρινίου.

Ναι! στο Αγρίνιο γίνονται δρόμοι, πεζοδρομήσεις, αναδρομήσεις κ.α δομικές διευθετήσεις. Οι κάτοικοι όμως κάνουν την «γυροβολιά» της μοναξιάς τους, σε μια πόλη που δεν προσφέρεται να ζεις, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες, που έχουν διαμορφωθεί για 100 χιλ. κατοίκους. Οι κοινότητες σχεδόν δεν υπάρχουν οι κάτοικοι νοιώθουν αυτή την νοοτροπία που τους «υβρίζει» και τους υποτιμάει αλλά δεν τους ξεχνούν… στους δημοτικούς φόρους.

Σήμερα όσοι ζουν και δραστηριοποιούνται στις 55 κοινότητες του Δήμου Αγρινίου δυστυχώς λιγο ως πολύ συμφωνούν με τις διαπιστώσεις μας, πέρα και έξω από τις κάθε φορά επιλογές τους στις εκλογές… Η αλήθεια δεν μπορεί να μην ειπωθεί ούτε και να κρυφτεί.

Νοιώθουν την απόλυτη εγκατάλειψη των υποδομών και δημόσιων χώρων των χωριών τους. Αυτό φάνηκε ακόμα περισσότερα κατά την ύπαρξη των πλημμυρών, όπου τα «έργα και οι ημέρες» της γραφειοκρατικής και αναποτελεσματικής αυτοδιοίκησης καθώς και της πολιτείας, έφεραν τους κατοίκους του ενιαίου Δήμου Αγρινίου σε δεινή θέση. Στις πρόσφατες καταστροφές από τις πλημύρες στο Καινούργιο – Κάτω Τραγάνα – Παραβόλα, και σε όλη την περιοχή της Τριχωνίδας οι χείμαρροι παρέσυραν ιδιοκτησίες, ακόμα και τις δημόσιες σαθρές υποδομές, που χρόνια τώρα έχουν αφεθεί στο έλεος, ενώ τα κονδύλια του Ε.Σ.Π.Α. μοιράζονται επί του προχείρου και με αποσπασματικό τρόπο.

Όταν μάλιστα οι Δημοτικές Ενότητες, που εντάχθηκαν «βιαίως», στον «Καλλικρατικό» Δήμο Αγρινίου, είναι χρήσιμες μόνο για τους δημοτικούς κ.α. ανταποδοτικούς φόρους και ως πληθυσμιακό δεδομένο, για τις διάφορες εισροές ευρωπαϊκών πόρων, υπέρ το μεγάλου αστικού κέντρου της έδρας του δήμου και μόνο. Όταν πρόκειται όμως, για την ισότιμη και αναλογική κατανομή πόρων και αρμοδιοτήτων (ιδιαίτερα στα λεγόμενα αναπτυξιακά προγράμματα) η περιφέρεια της πόλης του Αγρινίου, τα «χωριά» δεν δικαιούνται να μοιραστούν έστω τα αναγκαία λειτουργικά έξοδα. Κανένας μακρόπνοος σχεδιασμός για τη νέα πόλη τη «Λιμνούπολη», που θέλουμε και απαιτούμε με «βραχίονα» ανάπτυξής της, από έναν νέο δήμο στο γεωγραφικό μόρφωμα της Β/Α Τριχωνίδας, με τον μεγαλύτερο πληθυσμό κατοίκων και με τεράστια συγκριτικά αναπτυξιακά πλεονεκτήματα.

Το θεσμικό πλαίσιο στην αυτοδιοίκηση, καθώς και το τεράστιο εύρος του Δήμου Αγρινίου, έχουν οδηγήσει όλη την δημοτική περιφέρεια σε κοινωνική, οικονομική και αναπτυξιακή αγρανάπαυση! Η μέχρι τώρα εφαρμογή αυτών των πολιτικών στην αυτοδιοίκηση, αναδεικνύει μία σειρά από αντιφάσεις και γεννά έναν ανορθολογισμό με αρκετά ερωτήματα, στο τι τελικά επιδιώκεται από το Ελληνικό κράτος και κατ’ επέκταση την Ε.Ε. για την ελληνική ύπαιθρο;

Για ποια Αυτοδιοίκηση ομιλούν;

Για Δήμους που συμβάλουν ηθελημένα ή μη στο να μην μένει τίποτε όρθιο στα χωριά; Ποιοι παίρνουν τις αποφάσεις για την τοπική κοινωνία; Ποιος ο δημοκρατικός έλεγχος των αποφάσεων του Δήμου, όταν δεν υπάρχουν κοινότητες με αποφασιστικές αρμοδιότητες; Η μεγάλη διοικητική συγκέντρωση των χωριών στον υπερμεγέθη Δήμο Αγρινίου (αντί της αποκέντρωσης), που μας λιβανίζουν κάθε φορά, ποιους ωφελεί;

Η αναγκαστική αστικοποίηση της αγροτικής μας περιοχής μήπως διευκολύνει τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και την υφαρπαγή των ιδιωτικών περιουσίων, αφού πρώτα έχουν απαξιωθεί και εγκαταλειφτεί;

Σε αυτά που σχεδιάζουν για μας, χωρίς εμάς θα συνεχίσουμε να μείνουμε αμέτοχοι και όμηροι ενός τεχνοκρατικού και γραφειοκρατικού μηχανισμού στα τοπικά πράγματα. Πρέπει να σηκωθούμε όρθιοι. Να περιδιαβούμε το δικό μας αγωνιστικό μετερίζι, όπως άλλωστε μάθαμε από τους παλιότερος, για να πάρουμε τη ζωή των χωριών μας πίσω. Να δούνε προκοπή οι νέοι μας στον ευλογημένο τόπο της Τριχωνίδας τόσο στον βορεινό όγκο όσο και στα πεδινά και τα παραλίμνια.

Οι Δημότες των κοινοτήτων του Δήμου Αγρινίου, βιώνουν την πλήρη απαξίωση και εγκατάλειψη.

Οι Δημοτικές Ενότητες δεν έχουν καμία θεσμική και νομική υπόσταση. Προωθείται ένας προκλητικός ΠΟΛΕΟκεντρισμός. Είμαστε θεατές σε έργα βιτρίνας. Δαπανώνται διαχρονικά, τεράστια ποσά στις πλακοστρώσεις και μάλιστα μόνο στο Αγρίνιο, ενώ στις κοινότητες δεν υπάρχουν καν πεζοδρόμια και επαρκής δημοτικός φωτισμός. Στις περισσότερες δε περιπτώσεις υπηρετείται το φαίνεσθε, παρά η ενοποίηση του αστικού δομημένου τοπίου της πόλης,

Ούτε καν λόγος για την σύνδεση των Δημοτικών Ενοτήτων και της Τριχωνίδας μας με την πόλη και έδρα του Δήμου το Αγρίνιο. Βλέπουμε έργα χωρίς ουσία και κοινωνική ανταποδοτικότητα. Από την άλλη πλευρά του φεγγαριού οι κάτοικοι των Δημοτικών Ενοτήτων, βλέπουν καθημερινά την απουσία του Δήμου από τα χωριά τους, ακόμα και στις αυτονόητες υποχρεώσεις του.

Οι Κοινότητες, κατάντησαν «παρίες» του Δήμου Αγρινίου! «Ζητιανεύουν» για να μπορέσουν να ανταποκριθούν. Οι Πρόεδροι ζούνε το μαρτύριο της σταγόνας, αφού ο δήμαρχος επιλέγει για το τι και πώς θα πορευτούν οι δημότες σε αυτό το μίζερο αυτοδιοικητικό περιβάλλον.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ψίχουλα που δόθηκαν στις Κοινότητες ως πάγιες προκαταβολές, που δεν φθάνουν ούτε για το χαρτί φωτοτυπιών!

Στο Αγρίνιο βάφουν τους δρόμους και αλλάζουν συνεχώς πλακάκια αλλά στις κωμοπόλεις και τα χωριά του Δήμου οι πολίτες στερούνται στοιχειώδεις υπηρεσίες και μάλιστα ανταποδοτικού χαρακτήρα.. Όποια λίγα έργα γίνονται αυτά είτε είχαν προβλεφθεί από τις Δ.Ε. από πριν ή είναι περιφερειακά έργα από Ε.Σ.Π.Α. κ.λ.π. προγράμματα π.χ. αποχετευτικό Θεστιέων – Παραβόλας (θα τελείωση ποτέ;). Τα αναπτυξιακά εργαλεία, που ίδρυσαν οι προηγούμενοι αυτοδιοικητικοί για την περιοχή μας π.χ. «ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ Α.Ε.», μετατράπηκαν ως εμπορικά εργαλεία και μάλιστα υπακούοντας σε μικροκομματικά και άλλα κελεύσματα, γνωστές πρακτικές, που βιώνουμε για χρόνια. Μετατρέπουν πλέον τους δήμους σε βραχίονες φορολόγησης των πολιτών, της ανταποδοτικής ατομικής ευθύνης, για αγαθά και υπηρεσίες, που πρέπει να παρέχονται δωρεάν στους δημότες, όπως υγεία-πρόνοια – παιδεία – αθλητισμός – αναψυχή κ.λ.π.

Αντίθετα για το μεγάλο αναπτυξιακό κεφάλαιο που λέγεται Τριχωνίδα, ακούγονται κατά καιρούς πολλά, όπως αυτό που αναφέρει η περιφέρεια για κάποιες παρεμβάσεις εντός του οικοσυστήματος. Τις περισσότερες όμως φορές δεν γίνεται τίποτε.

Σήμερα το αστικό και φυσικό περιβάλλον της επαρχίας Τριχωνίδας, έχει αφεθεί στην τύχη του. Οι αντικειμενικές δυσκολίες η έλλειψη πόρων και στρατηγικού σχεδιασμού, έδειξε ότι δεν ενδιαφέρει την Δημοτική Αρχή Αγρινίου να επεκταθεί προς την περιοχή της Β/Α Τριχωνίδας στην παραλίμνια και ημιορεινή ζώνη.

Η Τριχωνίδα και η γύρω περιοχή είναι ένας δήμος από μόνη της. Αυτό ας το λάβουν σοβαρά υπόψη τους αυτοδιοίκηση, πολιτικά κόμματα και φορείς για τνα δουν προκοπή οι ντόπιοι και όχι μόνο!

Η Λιμνούπολη είναι το νέο όραμα των αναγκών και των οραμάτων μας.

Αυτό ενώνει σήμερα (το χθες στη φθορά του χρόνου χάνεται), είναι μια νέα σύγχρονη αστική και ήπια βιώσιμη οικοτοπία, της περιοχής που μπορεί να γίνει πρότυπο σε πολλούς τομείς.

Ο νέος πολεοδομικός σχεδιασμός της περιοχής μας, σαφώς πρέπει να περιλαμβάνει ένα βιώσιμο μέλλον για την Β/Α Τριχωνίδα και πέριξ αυτής. Να δίδει αναπτυξιακή προοπτική και διέξοδο στα χωριά του Παναιτωλικού και του ορεινού όγκου της Παραβόλας. Να έχει έμπνευση, σχέδιο και έργο, που θα πραγματοποιείται από αυτούς που το έχουν ανάγκη για να ζήσουν και να μείνουν μαζί με τα παιδιά τους στα χωριά τους.

Ποιος όμως μπορεί θεσμικά και θέλει να συγκρουστεί με ότι συντηρεί την υπανάπτυξη στην περιοχή; Ώριμο και αναγκαίο πλέον είναι μια νέα ενιαία Αυτοδιοικητική Δημοτική Ενότητα που θα ξεκινά από τις πηγές του Αη Λιά στην Κάτω Μυρτιά έως τον κόμβο της Συκιάς.

Οι Δημότες της περιοχής ΑΠΑΙΤΟΥΝ: «ΝΕΟ ΔΗΜΟ Β/Α/ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ», όχι ως συντεχνιακή λογικά αλλά ως τη νέα Ουτοπία των προσδοκιών και των οραμάτων τους!

Οι ρήξεις δεν γίνονται στην εικονική πραγματικότητα της ζωής, αλλά μέσα απ΄ την ίδια τη ζωή υπέρ της κοινωνίας των πολιτών και των αναγκών της.

Είναι ο νέος δρόμος που πρέπει να περπατήσουμε ενωτικά, προκειμένου να αλλάξουμε καθεστωτικές νοοτροπίες

Συγκεκριμένα η νέα δυναμική θα είναι ο νέος Δήμος Β/Α Τριχωνίδας, που θα περιλαμβάνει τις περιοχής των Δημοτικών Ενοτήτων: Θεστιέων Παναιτωλικού και Παραβόλας, όπως το 1800, που ήταν ένας δήμος.

Η ανάπτυξη της περιοχής κρίνεται αναγκαία να στραφεί σε ένα νέο επανασχεδιασμό μετά από διάλογο όλων των παραγωγικών και επιστημονικών φορέων της περιοχής με μοχλό στήριξης τον νέο Δήμο Β/Α Τριχωνίδας στα πλαίσια της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, στο καινούργιο γεο-οικονομικό περιβάλλον.

Μ΄ αυτά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής μας, μπορεί σήμερα ο Δήμος Αγρινίου, με αυτό το XL αυτοδιοικητικό μόρφωμα να ασχοληθεί; ΟΧΙ βέβαια αυτό έδειξε η πραγματικότητα και εδώ δεν είναι θέμα προσώπων ή παρατάξεων, αλλά δομικό ζήτημα το οποίο έπρεπε να είχε προβλεφθεί όταν αποφασίστηκε ο τεράστιος μη λειτουργικός διευρυμένος Δήμος Αγρινίου.

Αυτός ο γραφειοκρατικός συγκεντρωτισμός δυσκολεύει επίσης τους πολίτες να έχουν άμεση πρόσβαση στις κακές παρεχόμενες στοιχειώδεις υπηρεσίες του δήμου Αγρινίου. Ακόμα και οι ανταποδοτικές δημοτικές υπηρεσίες δεν υφίστανται, στην καθαριότητα, στον καθαρισμό και στη διάνοιξη των αγροτικών δρόμων. Αυτή την πραγματικότητα ζουν στο πετσί τους καθημερινά οι κάτοικοι των χωριών μας..

Έτσι οι κοινωνικές ανάγκες δεν ορίζονται και δεν μπορούν να ικανοποιηθούν εκτός του χώρου – τόπου στον οποίο γεννιούνται. Αποτέλεσμα η ζωοφόρος περιοχή της π. Επαρχίας Τριχωνίδας, που κατοικούν πάνω από 20.000 άνθρωποι, να βρίσκεται σε κάθετη πτώση.

Στην πρόταση μας τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα, με την ύπαρξη αυτόνομου Δήμου Β/Α Τριχωνίδας, με τις πλουτοπαραγωγικες πηγές, τους μεγαλύτερου οικοσυστήματος της χώρας, που είναι η Τριχωνίδα το «Πέλαγος», οδηγεί σε ανάταξη του φρονήματος των κατοίκων για την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ του τόπου.

Σε ένα νέο διεθνές περιβάλλον με την αξιοποιήσει των ανάλογων χρηματοδοτικών εργαλείων, μπορούμε να το πετύχουμε, την πολυπόθητη ανάπτυξη, Ο μεγάλος αριθμός για επαγγέλματα που θα ανθίσουν στην γεωργική και κτηνοτροφική οικονομία θα είναι αποτέλεσμα ενός master plan για την περιοχή της Τριχωνίδας, που μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει από τον Δήμο Αγρινίου.

Τι έχουμε όμως σήμερα;

Στις Δημοτικές Ενότητες Θεστιέων, Παραβόλας και Παναιτωλικού (με μεγάλες προσπάθειες εκείνων των δήμων), των φορέων και των καταγόμενων από τα χωριά αυτών των ενοτήτων, υπήρχαν αρκετά μέσα και τεχνογνωσία αντιμετώπισης των άμεσων προβλημάτων και είχαν αρχίσει κάποιες ουσιαστικές μελέτες της διεκδίκησης δημοσίων και ευρωπαϊκών πόρων.

Φθάσαμε σε σημείο για να αλλάξει μια λάμπα σε δημόσιο ιστό να χρειάζεται και ένας μήνας ακόμη!

Για σχεδιασμό νέων έργων ούτε κουβέντα. Ποιός άλλωστε θεσμός υπάρχει στην περιοχή για να τα προτείνει, όταν οι Δ.Ε. δεν έχουν καμία υπόσταση.

Στο πεδίο της ανάληψης σχεδιασμένων πρωτοβουλιών στις τοπικές κοινωνίες, άμεσα θα πρέπει να ξεκινήσει ένας ανοιχτός και δημοκρατικός διάλογος με τους δημότες των περιοχών της Β/Α/ Τριχωνίδας, με Δημοτικά σχήματα, κινήσεις και πρωτοβουλίες πολιτών, με οικολογικές ομάδες κ.α., με νυν και πρώην αιρετούς της Αυτοδιοίκησης.

Οι Πρόεδροι και εκλεγμένοι σύμβουλοι των υπό κατάργηση, ουσιαστικά, τοπικών κοινοτήτων, των αναφερόμενων Δ.Ε. οφείλουν:
– Να συζητήσουν στα κοινοτικά τους συμβούλια τη νέα προγραμματική πραγματικότητα, ξεπερνώντας τις όποιες δυσκολίες υπάρχουν, στην προοπτική ύπαρξης ενός νέου αυτοδιοικητικού πόλου τοπικής ανάπτυξης και προοπτικής.
– Να εκφράσουν την αλλαγή των τωρινών συσχετισμών για έναν άλλο δήμο στην Β/Α Τριχωνίδα, από τον «Αη Λιά» της Κάτω Μυρτιάς έως τον κόμβο της «Συκιάς» μαζί και με τον βορεινό όγκο της Δ.Ε. Παναιτωλικού.

Ανάγκη η συγκρότηση αυτοδιοικητικού τοπικού δίκτυου πολιτών και φορέων με το ρεαλιστικό πλέον στόχο – αίτημα: «Για νέο δήμο στο γεωγραφικό ανάγλυφο της πεδινής και ημιορεινής Β/Α Τριχωνίδας».

Τα πολιτικά κόμματα οφείλουν να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους στην πρότασή μας για να σταματήσει η εγκατάλειψη της περιφέρειας.

Υ.1. Στην παρούσα φάση, λίγο πριν των εκλογικών αναμετρήσεων τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή, όσο και μετέπιπτα στην αυτοδιοίκηση, το παρόν θα είναι μια πρώτη ευκαιρία για όλους, για ζύμωση και πολιτικών δεσμεύσεων, ώστε τα επόμενα βήματα να οδηγήσουν στην προσδοκώμενη λύση του αυτόνομου δήμου στη Β/Α Τριχωνίδα.

Τα ψέματα τέλειωσαν: «Τώρα… θα αποφασίσουμε και εμείς για τη ζωή μας»!

…στην υπανάπτυξη της επαρχίας Τριχωνίδας
&
τον μαρασμό των χωριών μας

Ο νέος Δήμος Β/Α Τριχωνίδας είναι η απάντηση στην εκχέρσωση του τόπου μας
Απρίλιος-Μάιος 2022

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΤΟΠΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ – ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΝΕΟ ΔΗΜΟ Β/Α ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ

*Ο Κώστας Διον. Κορδάτος, είναι εκπαιδευτικός – Μηχανολόγος – στο ΕΠΑΛ Καινούργιου, υπεύθυνος τομέα ΕΚ Αγρινίου και Πρόεδρος της ΠΕΤΕΕΜ / ΣΕΛΕΤΕ.

Πηγή πρώτης δημοσίευσης: http://newspressagrinio.blogspot.com/2022/12/blog-post_12.html