Νίκος Καραγιάννης: «Η οικονομία είναι… πολιτική»

«Η αγωνία των πολιτών για το μέλλον της οικονομίας είναι διάχυτη. Η παρούσα κατάσταση και τα θεμελιώδη μεγέθη που προσδιορίζουν την προοπτική της, δεν διαμορφώνουν συνθήκες συλλογικής αισιοδοξίας.

Το πολύ υψηλό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, σε συνδυασμό με την σταδιακή αποεπένδυση που επήλθε με την κρίση, δημιουργούν ασφυκτικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.

Το κράτος, μετά το τέλος της δημοσιονομικής χαλάρωσης και της φτηνής ρευστότητας, λόγω των εγγυήσεων της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας, θα αντιμετωπίσει αντικειμενικό πρόβλημα στην προσπάθειά του να χρηματοδοτήσει αναπτυξιακές υποδομές και να προβεί σε δημόσιες δαπάνες που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των πολιτών, καθώς ο δανεισμός θα είναι μάλλον δυσχερής.

Το ιδιωτικό χρέος, σε συνθήκες ύφεσης, ή μιας ισχνής ανάπτυξης, που θα προκύπτει από μεγάλες επενδύσεις χωρίς διάχυση, δεν θα μπορεί να εξυπηρετηθεί.

Το επόμενο διάστημα, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις θα κληθούν  να διαπραγματευτούν με τους διαχειριστές των δανείων τους, τις υποχρεώσεις, που δημιούργησαν πριν την κρίση και οι οποίες διογκώθηκαν έτι περαιτέρω, κατά την δωδεκαετή περίπου  οικονομική ύφεση και μετέπειτα την πανδημία.

Η ακίνητη περιουσία, μικρών επιχειρήσεων και ιδιωτών, με εμπορική αξία αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, θα περάσει στην ιδιοκτησία εταιρειών διαχείρισης κόκκινων δανείων, με πολύ μικρό αντίτιμο, αποφέροντας σημαντικά κέρδη και υπεραξίες, από την τιτλοποίηση, την μίσθωση η και την επαναπώληση της.

Ουσιαστικά, ένας σημαντικός πυλώνας της οικονομίας, η αγορά ακινήτων, θα ελέγχεται πλήρως και απόλυτα, από τις εταιρείες διαχείρισης κόκκινων δανείων.

Κατά τον ίδιο τρόπο, θα ελεγχθεί και η παροχή ρευστότητας στην οικονομία, καθώς υπάρχει μια τεράστια συγκέντρωση ποσότητας χρήματος, σε μεγάλα και πολλές φορές, αδιαφανή επενδυτικά σχήματα, τα οποία αναζητώντας εύκολο και γρήγορο κέρδος, χειραγωγούν την αγορά μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος και κερδοσκοπούν εις βάρος της παραγωγικής οικονομίας. 

Η αναμενόμενη ανάπτυξη λοιπόν, υπό τις παραπάνω συνθήκες, θα έχει χαρακτηριστικά συγκέντρωσης και θα αφορά μεγάλα σχήματα και επενδύσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, θα στριμώχνεται με αγωνία στα διάφορα κανάλια επικοινωνίας, για να εξαργυρώσουν τις φρούδες ελπίδες, που θα τους καλλιεργεί η ελεγχόμενη πληροφόρηση.

Διαφαίνεται επομένως στο άμεσο μέλλον, μια κοινωνική και οικονομική αναδιάταξη, όπου το «ασανσέρ» της ευημερίας, θα είναι γεμάτο στην κάθοδο του και σχεδόν άδειο, όταν θα ανεβαίνει.

Το πεπρωμένο όμως της οικονομίας, δεν είναι φυγείν αδύνατον. Οι πολιτικές αποφάσεις είναι αυτές που το διαμορφώνουν και το καθορίζουν.

Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται περίτρανα από την δυνατότητα μιας χρεοκοπημένης χώρας, να δανείζεται σήμερα με μηδενικά επιτόκια».