Connect with us

Άρθρα-Απόψεις

Νίκος Καραγιάννης: Τα οικονομικά της πανδημίας

krisi trapezes iraklis

Οι συνέπειες της πανδημίας, σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, είναι βέβαιο πως δεν μπορούν να αποτυπωθούν επαρκώς σήμερα, για δύο βασικούς λόγους.
Πρώτον, είναι άγνωστη η διάρκειά της. Η χρονική έκταση και η ένταση της πανδημίας, θα καθορίσει και το βάθος της ζημιάς.
Δεύτερον, είναι επίσης άγνωστο, το υπόδειγμα αποκατάστασης, που θα εφαρμοστεί μετά την κρίση.
Ωστόσο, θα ήθελα να κάνω ορισμένες γενικές επισημάνσεις.
Καταρχήν το κράτος, εμφανίζει μια ασυνήθιστα εκτεταμένη παρεμβατική δράση, παραβιάζοντας δημοσιονομικούς κανόνες και κανόνες λειτουργίας της αγοράς, που σχεδόν θεωρούσαμε ότι είχαν θεϊκή προέλευση.
Ταυτόχρονα ο φόβος, τείνει να εμπεδώσει στους πολίτες, συμπεριφορά άκριτης πειθαρχίας, ως προς την υιοθέτηση μοντέλων, που περιορίζουν βασικές ελευθερίες, χειραγωγούν νοητικά και συναισθηματικά τους πολίτες και οδηγούν στον εθελοντικό κοινωνικό απομονωτισμό.
Είναι βέβαιο ότι η πανδημία θα αφήσει πίσω της, τεράστιες απώλειες τζίρου για τον ιδιωτικό τομέα, πολλές χαμένες θέσεις εργασίας, μειωμένα έσοδα στους κρατικούς προϋπολογισμούς και μεγάλες αυξήσεις δημοσίων δαπανών.
Τόσο το ιδιωτικό, όσο και το δημόσιο χρέος θα διογκωθεί, ενώ ταυτόχρονα οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, στο εσωτερικό των κρατών και μεταξύ των κρατών, θα ενταθούν.
Η προσφορά, η ζήτηση και η απασχόληση, θα ισορροπήσουν σε τόσο χαμηλά επίπεδα, που θα διαμορφωθούν συνθήκες κοινωνικής έκρηξης.
Θα πρέπει λοιπόν να ληφθούν μέτρα δραστικά και ασυνήθιστα, σε σχέση με τα σημερινά οικονομικά πρότυπα.
Το τραπεζικό σύστημα θα πρέπει να χρηματοδοτήσει γενναιόδωρα το ιδιωτικό χρέος και το κράτος να εγγυηθεί την αποπληρωμή του.
Μόνο με τον τρόπο αυτό, θα ανακάμψει η επιχειρηματική δραστηριότητα, θα τονωθεί η κατανάλωση και θα στηριχτεί η απασχόληση.
Όταν η οικονομία αποκτήσει δυναμική και χαρακτηριστικά μακροπρόθεσμης μεγέθυνσης, το τμήμα εκείνο, του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, που θα αποτελεί απειλή για την διατήρηση της θετικής της προοπτικής, θα πρέπει σταδιακά να διαγραφεί.
Η διαγραφή αυτή, θα αποτελέσει μια μικρή έκπτωση μόνο, της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας του χρηματοοικονομικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος, εις βάρος της παραγωγικής οικονομίας, της επιχειρηματικότητας και της εργασίας.
Οι μεγάλοι ιδιωτικοί οργανισμοί διαχείρισης κεφαλαίων, που διαπλέκονται απροκάλυπτα με την παγκόσμια πολιτική ελίτ, επιβάλλοντας πρότυπα και κανόνες, που τους επιτρέπουν να συσσωρεύουν τεράστια κέρδη, θα πρέπει να διαγράψουν ένα μικρό μέρος από τις απαιτήσεις τους.
Αυτό το απίθανο κύκλωμα κερδοσκοπίας σε βάρος κρατών και επιχειρήσεων, που έχει νομιμοποιηθεί θεσμικά, μέσα από την χρήση δυσνόητων χρηματοοικονομικών προϊόντων και την εφαρμογή ανήθικων και αντιδεοντολογικών πρακτικών.
Που μπορούν να δανείζουν κράτη και επιχειρήσεις, ενώ παράλληλα επενδύουν στην χρεοκοπία τους, βαθμολογώντας οι ίδιοι το αξιόχρεό τους.
Που ελέγχουν, κάθε κανάλι επικοινωνίας και οικονομικής πληροφόρησης, διαμορφώνοντας την προσφορά και την ζήτηση, σε κάθε αξία που διαπραγματεύεται στην αγορά.
Σε όσους λοιπόν τα παραπάνω φαντάζουν λογικά και νομιμοποιούνται θεσμικά, ας είναι περισσότερο εγκρατείς, όταν εξανίστανται με το μοντέλο της διαγραφής χρεών.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ο πραγματικός πόλεμος θα ξεκινήσει μετά.

Νίκος Καραγιάννης
Λογιστής
MBA Διοίκηση Επιχειρήσεων

Advertisement

AgrinioTimes ©2014