Oμιλία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου,στην πλατεία του Θέρμου

 

                  

 

Δοξάζομεν τόν Πανάγιον Τριαδικόν Θεόν γιά ὅλα αὐτά τά ἀνείπωτα βιώματα πού μᾶς ἐχάρισε ἐτοῦτες τίς λίγες, ἀλλά πολύ εὐλογημένες ἡμέρες τῆς παραμονῆς μας σέ αὐτόν τόν χαριτωμένον Τόπον.

Ἐθαυμάσαμεν τίς λαμπρές λατρευτικές Ἐκδηλώσεις τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν, γιά νά τιμήσουν τήν ἱεράν μνήμην τοῦ μεγάλου Προστάτου, Ἐφόρου καί Πολιούχου τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος καί Ἰσαποστόλου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Ἐχαρήκαμε πολύ, γιατί ἀποδίδετε εὐγνωμοσύνη εἰς τόν Ἅγιον, ἔχετε μνήμη καί ξέρετε νά τιμᾶτε τίς ἀξίες, τήν θυσία καί τήν προσφορά, τῶν Ἁγίων καί τοῦ Τοπικοῦ Μεγάλου Ἁγίου, τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Ἐθαυμάσαμε τήν περισσήν ἀγάπην σας γιά τόν Ἅγιόν σας. Τήν μεγάλη πίστη καί τήν εὐσέβειά σας εἰς τόν Ἕνα καί Μοναδικόν, Ἀληθινό καί Ζωντανό Θεόν.

Γι’ αὐτούς τούς λόγους ἀγαπητοί μου χριστιανοί, εὐθύς ἐξ ἀρχῆς, προσευχόμαστε νά ἔχετε τίς εὐλογίες τοῦ Ἁγίου Ἰσαποστόλου Κοσμᾶ καί τοῦ Ἀποστόλου Τίτου, Πρώτου Ἐπισκόπου τῆς Μεγαλονήσου καί Ἁγιοτρόφου Κρήτης, εἰς τήν ζωήν σας.

 

Σεβασμιώτατε καί Θεοτίμητε Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης ἐπαρχίας κ. Κοσμᾶ,

Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Σεβαστοί Πατέρες,

Ἐντιμότατε κ. Δήμαρχε,

Ἀξιοσέβαστοι Ἄρχοντες,

Ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι τῶν Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν καί τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας,

Φιλάγιοι Χριστιανοί καί Ἀδελφοί,

 

Πανηγυρίζομε σήμερα, μέ κάθε ἐπισημότητα καί ἐκκλησιαστική λαμπρότητα τήν μνήμην ἑνός ἐναρέτου μοναχοῦ, λαμπροῦ Ἱεραποστόλου, μεγάλου Διδασκάλου καί Φωτιστοῦ τοῦ ὑποδούλου Γένους, λαμπροῦ Προφήτου, ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος. Ἑορτάζομε τόν ἅγιον Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, τόν συγκλονιστικόν αὐτόν Ἱεραπόστολο καί Ἐθναπόστολο, τόν θερμό πρόμαχον καί ὑποστηρικτή τῆς Παιδείας, τόν Ἅγιο τῶν Σχολείων, τόν μεγάλο μύστη τῆς Λευτεριᾶς, τόν κορυφαῖον ἀναγεννητήν τοῦ Γένους, τόν μάρτυρα τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος. Σέ μίαν ἐπιστολήν του πρός τόν ἀδελφόν του Χρύσανθον, ὁ ὁποῖος ἐχρημάτισεν Σχολάρχης τῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς, κάνει ὁ ἴδιος ἕναν σύντομον ἀπολογισμόν τοῦ ἔργου του, ὅπου ἐκεῖ φαίνεται ἡ σπουδαία δρᾶσις του, ἡ μεγάλη προσφορά του καί ὁ διακαής πόθος του. Γράφει λοιπόν εἰς τόν ἀδελφόν του: «Ἕως τριάκοντα ἐπαρχίας περιῆλθον, δέκα σχολεῖα ἑλληνικά ἐποίησα, καί διακόσια διά κοινά γράμματα, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος…».

Ἀξίως καί δικαίως, λοιπόν, σήμερον εὐφραίνεται, ἀγάλλεται, λαμπροφορεῖ καί καυχᾶται ἐν Κυρίῳ ὁ ἁγιασμένος τόπος σας καί καλεῖ ὅλους τούς ἀνθρώπους, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, νά χαροῦν, νά εὐφρανθοῦν καί νά συμπανηγυρίσουν κατ’ αὐτήν τήν ἡμέραν.

Ἐπιθυμοῦμεν, ὅμως, σέ αὐτό τό σημεῖο τῆς ταπεινῆς προσλαλιᾶς μας, σεβόμενοι τόν χρόνο καί τήν ὑπομονή σας, νά δοῦμε ἐπιγραμματικά ἔστω, ὡρισμένες πτυχές τοῦ ἁγιασμένου βίου καί τῆς πολύπλευρης δράσεως τοῦ ἑορταζομένου Ἁγίου, τοῦ Πατροκοσμᾶ.

Ὁ μεγάλος αὐτός διδάσκαλος τοῦ Γένους, πού γεννήθηκε πρίν ἀπό τρεῖς αἰῶνες, ἔζησε βίον ἀσκητικόν, ἱεραποστολικόν καί μαρτυρικόν.

Μετά τίς σπουδές του εἰς τήν περίφημη γιά τήν ἐποχήν ἐκείνην Ἀθωνιάδα Ἀκαδημία, ὅπου ἐμαθήτευσε κοντά σέ σπουδαίους δασκάλους ὅπως ὁ Εὐγένιος ὁ Βούλγαρης, μετέβηκεν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Φιλοθέου. «Καί ἐκεῖ πρῶτον μέν ἐκάρη μοναχός, καί εἰς τούς πόνους τῆς μοναχικῆς ζωῆς ἐχώρησε προθυμώτατα. Μετά δέ τοῦτο, τῆς Μονῆς ἐχούσης χρείας ἐφημερίου, προτροπῇ σφοδροτέρᾳ καί δεήσει τῶν πατέρων, χειροτονεῖται καί ἱερομόναχος», ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ βιογράφος του.

Εἰς τήν Μονήν αὐτήν ἐπιδόθηκεν εἰς τήν μελέτην, τήν προσευχή καί τήν ἄσκηση, ὅμως ὁ ἀπέραντος πόνος του διά τά σκλαβωμένα ἀδέλφια του, τόν ὁδήγησεν εἰς τήν μεγάλην ἀπόφαση νά γίνει ἱεραπόστολος. Ἄς ἀκούσομεν τί λέει ὁ ἴδιος διά τό ξεκίνημά του: «Μελετῶντας τό ἅγιον καί ἱερόν Εὐαγγέλιον εὗρον μέσα πολλά καί διάφορα νοήματα… Σιμά εἰς τά ἄλλα εὗρον καί τοῦτον τόν λόγον ὁπού λέγει ὁ Χριστός μας, πώς δέν πρέπει κανένας χριστιανός, ἄνδρας ἤ γυναῖκα, νά φροντίζη διά τόν ἑαυτόν του μόνο πῶς νά σωθῆ, ἀλλά νά φροντίζη καί διά τούς ἀδελφούς του νά μή κολασθοῦν. Ἀκούοντας καί ἐγώ, ἀδελφοί μου, τοῦτον τόν γλυκύτατον λόγον ὁπού λέγει ὁ Χριστός μας, νά φροντίζωμεν καί διά τούς ἀδελφούς μας, μ’ ἔτρωγεν ἐκεῖνος ὁ λόγος μέσα εἰς την καρδίαν τόσους χρόνους, ὡσάν τό σκουλήκι ὁπού τρώγει τό ξύλον… ».

Ἔτσι λοιπόν, μέ βαθειά πίστη εἰς τόν Θεόν, μέ πλήρη ἐπίγνωση τῆς ἀποστολῆς του, μέ ἀγάπην ἀνυπέρβλητην εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, τήν Ἑλλάδα καί τόν ἄνθρωπον, ἀφήνει τό κελλί του καί ἀρχίζει τίς περιοδεῖες του, ἀπό χωριό σέ χωριό καί ἀπό πόλη σέ πόλη. Ἀφοῦ ἔλαβε τήν ἄδεια καί τήν εὐλογίαν ἀπό τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην Σεραφείμ Β,’ μαρτυρεῖ ὁ ἴδιος ὅτι: «ἐβγῆκα νά περιπατῶ ἀπό τόπον εἰς τόπον καί διδάσκω τούς ἀδελφούς μου». Περιώδευσεν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη μέχρι τά Δωδεκάνησα καί ἀπό τή Στερεά Ἑλλάδα μέχρι τή Βόρειο Ἤπειρο.

Ἔτσι, σέ καιρούς χαλεπούς, ζοφερούς, δύσκολους, ἐπικίνδυνους καί ἀπελπιστικούς, κατά τούς ὁποίους οἱ χριστιανοί ἀπό φόβον εἶχαν γίνει μουσουλμάνοι, ξεχνώντας τήν πίστη, τήν γλῶσσα καί τήν καταγωγή των, ὁ Πατροκοσμᾶς γίνεται πνευματικός ὁδοδείκτης τῶν ὑποδούλων χριστιανῶν. Σ’ ἕνα τόπον, ὅπου οἱ ἄνθρωποι πέθαιναν χωρίς οὔτε νά βαπτισθοῦν οὔτε νά κηδευτοῦν ἐκκλησιαστικῶς, σ’ ἕναν τόπον ὅπου τό παιδομάζωμα, ἡ δουλεία, ἡ σκλαβιά καί οἱ ταπεινώσεις εἶχαν ἀλλοτριώσει τούς χαρακτῆρες καί ἀλλοιώσει τά φρονήματα καί τίς συνήθειές του, μέσα σ’ ἕνα καθεστώς ἀπόλυτης ἀμάθειας, ἀπαιδευσίας καί ἀγραμματοσύνης, ὅπου ἡ βαρβαρότητα, οἱ στερήσεις καί οἱ ἐξισλαμισμοί κυριαρχοῦν, ἔρχεται τό κήρυγμα τοῦ Πατροκοσμᾶ, γιά νά ἐπιτελέσει διπλό ἔργο. Νά ἐκριζώσει ὅλα τά κακά καί νά φυτεύσει τήν πίστη, τήν ἐλπίδα καί τήν ἀγάπην εἰς τόν Θεόν καί τούς ἀνθρώπους. «Νά προετοιμάσει τόν ἑλληνισμό, νά τόν ἀφυπνίσει, νά τόν ἐγκαρδιώσει, νά τόν ὡριμάσει, νά τοῦ δώσει τά ἐφόδια καί τίς προϋποθέσεις γιά νά διατηρήσει τήν αὐτοσυνειδησία του, τήν πίστη του, τό χρέος τῆς φυλῆς του», ὅπως εὔστοχα ἐπισημαίνει μία δόκιμος ἐρευνήτρια τοῦ ἔργου τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ.

Μόνο σέ πέντε διδαχές περιέλαβε τά ἀναγκαιότερα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας καί τά ἔδωσε εἰς τόν ἁπλόν λαόν, μέ λόγια ἁπλά, καταληπτά, καταφέρνοντας κατ’ αὐτόν τόν τρόπον νά ἀγγίξει τίς ψυχές των. Γιά εἴκοσι χρόνια ἐργαζόταν ἱεραποστολικῶς, ἐκατηχοῦσε καί ἐξομολογοῦσε τόν λαόν. Ἔτσι συγκράτησε εἰς τήν πίστη τούς δύστυχους ραγιάδες καί μέ ὑπεράνθρωπες προσπάθειες ἀναχαίτισε τό μεγάλο ρεῦμα τοῦ ἐξισλαμισμοῦ. Φώναζε μέ ἀγωνία ὁ Πατροσκοσμᾶς: «Τό κορμί σας ἄς σᾶς τό καύσουν, ἄς σᾶς τό τηγανίσουν, τά πράγματα σας ἄς σᾶς τά πάρουν. Μή σᾶς μέλῃ, δῶστε τα, δέν εἶναι ἐδικά σας. Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται. Ἐτοῦτα τά δύο ὅλος ὁ κόσμος νά πέση, δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρη, ἐκτός ἄν τύχη καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας».

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς εἶχεν υἱοθετήσει, προφανῶς ἀπό τούς δασκάλους του, τήν ἰδέαν τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Πατρίδος μέ τήν ἀναγέννηση τῶν Γραμμάτων καί γι’ αὐτό ἐπρότεινε τήν ἵδρυση σχολείων. «Δέν βλέπετε» ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς «πώς ἀγρίεψε τό Ἔθνος μας ἀπό τήν ἀμάθειαν καί ἐγίναμεν ὡσάν τά θηρία;». Ἀπ’ ὅπου λοιπόν περνοῦσε, ἐρωτοῦσε: «Ἔχετε σχολεῖον ἐδῶ εἰς τήν χώραν σας νά διαβάζουν τά παιδιά;». Καί ἐπειδή συνήθως τοῦ ἀπαντοῦσαν ἀρνητικά, ἔλεγε: «Νά μαζευθῆτε ὅλοι νά κάμετε ἕνα σχολεῖον καλόν, νά βάλετε καί ἐπιτρόπους νά τό κυβερνοῦν, νά βάνουν διδάσκαλον νά μανθάνουν ὅλα τά παιδιά γράμματα, πλούσια καί πτωχά χωρίς νά πληρώνουν… Διότι χωρίς τό σχολεῖον περιπατοῦμεν εἰς τό σκότος. Καλύτερα νά ἔχεις εἰς τήν χώραν σου σχολεῖον ἑλληνικόν παρά νά ἔχεις βρύσες καί ποταμούς. Διότι ἡ βρύσις ποτίζει τό σῶμα, τό δέ σχολεῖον ποτίζει τήν ψυχήν».

Ἐπίσης, ὅπου ἐπήγαινεν, ἐτόνιζεν καί τήν ἀναγκαιότητα τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, ἡ ὁποία εἶχε αἰσθητά ἀλλοιωθεῖ καί εἶχε δεχθεῖ σημαντικούς ἐπηρεασμούς, τόσον ἀπό τούς Τούρκους, ὅσο καί ἀπό Σλάβους, Ἰταλούς καί Ἀλβανούς. Ἔλεγε χαρακτηριστικά: «Νά σπουδάζετε τά παιδιά σας νά μανθάνουν τά ἑλληνικά, διότι καί ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι εἰς τήν ἑλληνικήν. Καί ἄν δέν σπουδάσῃς τά ἑλληνικά, ἀδελφέ μου, δέν ἠμπορεῖς νά καταλάβῃς ἐκεῖνα ὁπού ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησία μας».

Ὀφείλομεν νά ἀναφέρωμεν, σέ αὐτό τό σημεῖο, ὅτι ἡ Ἑλληνική Παιδεία γιά τόν ἅγιο Κοσμᾶ εἶναι Χριστοκεντρική. «Πρέπει, παιδιά μου, νά στερεώνετε σχολεῖα, διότι πάντα εἰς τά σχολεῖα γυμνάζονται οἱ ἄνθρωποι καί μανθάνουν καί ἠξεύρουν τί εἶναι Θεός, τί εἶναι ἅγιοι καί τί ἀρετή τῶν δικαίων…». Ἡ ἄθρησκη καί ἡ ἀντιχριστιανική Παιδεία καί ἡ μόρφωση πού δέν δημιουργεῖ ἐνάρετους ἀνθρώπους, ἀλλά περιορίζεται στήν ἀπόκτηση ξηρῶν γνώσεων, τόν βρίσκουν σαφῶς ἀντίθετο.

Πέραν ὅμως ἀπό τήν προσπάθεια γιά τήν πνευματική καλλιέργεια τοῦ ὑπόδουλου Ἑλληνισμοῦ, ὁ Ἅγιος ἔσκυβε μέ ἁπλότητα καί ἐνδιαφέρον καί εἰς τά καθημερινά προβλήματα καί ἐπροσπαθοῦσε νά δώσει πρακτικές λύσεις. Ἐφρόντιζεν ἀκόμα καί γιά τήν καθημερινή προκοπή τῶν ἀπαίδευτων χωρικῶν, τούς ἔδιδε συμβουλές, σέ θέματα σχετικά μέ τήν καλλιέργειαν τῶν χωραφιῶν, πῶς νά φυτεύουν τά δένδρα, πῶς νά τά μπολιάζουν, πῶς νά τά καλλιεργοῦν. «Οἱ ἄνθρωποι θά μείνουν», ἔλεγε, «φτωχοί, γιατί δέν θα΄ χουν ἀγάπη στά δένδρα». Καί μέ τίς δικές του προτροπές χιλιάδες ἄγρια δένδρα μπολιάστηκαν καί ἔγιναν καρποφόρα.

Τό ἱεραποστολικό του ἔργον ἐπισφράγισεν ὁ μαρτυρικός του θάνατος, πρός τόν ὁποῖον ἐβάδιζεν σάν νά πήγαινε σέ πανηγύρι. Γιατί πάντα ἔλεγε: «Χριστέ, ὅπως ἐσύ ἔχυσες τό αἷμα σου γιά μένα, ἀξίωσε κ’ ἐμένα νά χύσω το αἷμα μου γιά σένα». Καί ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε αὐτό τό δῶρο καί ἔτσι ὡλοκληρώθηκε μία ζωή γεμάτη ἀπό δράση, ἀγάπη καί αὐτοθυσία.

Γιά νά μή σᾶς κουράζω περισσότερον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, παραδίδω εἰς τήν ἀγάπη ὅλων σας, Μηνύματα καί ὑποδείξεις πολύτιμες τοῦ Μεγάλου Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Εἰς τήν ζωή μας σήμερα, στή δύσκολη ἐποχή πού ζοῦμε χρειαζόμαστε νά εἴμαστε  σέ ἐγρήγορση νά δραστηριοποιούμαστε καί νά φροντίζουμε  μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις γιά ὅλους τούς ἀδελφούς καί τό Ἔθνος, τό Γένος τῶν Ἑλλήνων, ὅπως ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος. Αὐτό τό χρειαζόμαστε πολύ σήμερα.

Εἰς τήν ζωή μας σήμερα καλούμαστε νά μήν ζητοῦμε τήν ἀνάπαυση καί τήν ξεκούραση μόνον, ἀλλά κούραση καί δράση, γιά τά παιδιά μας, τό μέλλον τους, τόν Τόπο καί τήν Χώρα μας. Δέν εἶναι ἀρκετή ἡ ἐπανάστασή μας, τήν ὁποίαν χρειαζόμαστε, ἀλλά μόνον μέ μέτρον καί  ὅριο.

Τέλος, καλούμαστε ὅπως ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, νά εἴμαστε τολμηροί, δυνατοί καί ἄφοβοι, νά μή φοβούμαστε τίποτα καί κυρίως οὔτε τόν θάνατο, τίς ἀσθένειες, τίς δυσκολίες, τίς ὁποιεσδήποτε ἐπιθέσεις ἐναντίον τοῦ προσώπου καί τῆς ζωῆς μας, ἀλλά καί τῆς Χώρας καί τοῦ Γένους μας. Ἔχω τήν αἴσθηση ὅτι ὁ Ἅγιός μας, τόν ὁποῖον σήμερον ἑορτάζομεν ὅλοι μας μέ πόθο μᾶς προσφέρει αὐτά τά δῶρα καί τά μηνύματα, τά ὁποῖα καλούμαστε νά πάρωμε καί νά ἀξιοποιήσωμεν εἰς τήν δύσκολη ἐποχή μας.

 

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Θεοτίμητοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Περιούσιε Λαέ τοῦ Θεοῦ,

 

Αὐτός ἦτο ὁ ἅγιος Ἱερομάρτυρας Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Ἡ πιό δραστήρια, πρωτότυπη, ἐπιβλητική καί φωτεινή μορφή τοῦ νεοελληνικοῦ Μαρτυρολογίου. Ἕνας ἄνθρωπος γεμᾶτος θεία χάρη, ἁπλότητα καί θεῖο ζῆλο. Κάποτε εἶπεν εἰς τούς κατοίκους κάποιου χωριοῦ: «Ἦρθα στό χωριό σας καί σᾶς κήρυξα. Δίκαιο εἶναι λοιπόν νά μέ πληρώσετε γιά τόν κόπο μου. Μέ χρήματα μήπως; Τί νά τά κάνω; Ἡ πληρωμή ἡ δική μου εἶναι νά βάλετε τά λόγια τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά σας, γιά νά κερδίσετε τήν αἰώνια ζωή». Καί κάτι ἀκόμα. Τό πρῶτο πρᾶγμα πού ἔκανε ὁ Πατροκοσμᾶς ὅταν πήγαινε σέ κάποιο Τόπο νά κηρύξει, ἦταν νά καρφώσει στό χῶμα ἕναν ξύλινο σταυρό, διά νά δίδει μαρτυρία ὅτι ἐκεῖ κηρύχθηκε ὁ Χριστός. Ἔτσι νά πράττετε καί ἐσεῖς ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ὅπου καί ἄν βρίσκεστε, ὅπου καί ἄν ἐργάζεστε, ὅ,τι καί ἄν κάνετε εἰς τήν ζωήν σας, παντοῦ καί πάντοτε, νά δίδετε τήν καλή μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς νά προστατεύει τά σπίτια, τήν ζωή, τίς οἰκογένειές σας.

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, πεφιλημένε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ κ. Κοσμᾶ, γιά ἄλλη μία φορά σᾶς εὐχαριστοῦμε, ἡ συνοδεία μου καί ἐγώ, γιά τήν μεγάλην αὐτήν εὐλογία, πού μᾶς ἐχαρίσατε. Εἶναι γιά μᾶς ἰδιαίτερη χαρά τό προσκύνημά μας σ’ αὐτούς τούς ἱστορικούς καί ἁγιασμένους τόπους τῆς Ἐπαρχίας σας, ὅπου ἀπό τήν πρώτην στιγμήν, νοιώσαμεν ‘’αἰχμάλωτοί’’ τῆς φιλοξενίας, τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐκτιμήσεώς σας. Σᾶς εὐχαριστοῦμε, «πάλιν καί πολλάκις», καί ἐξ ἀφορμῆς τῶν σεπτῶν ὀνομαστηρίων σας, εὐχόμεθα εἰς τό φιλάρετον Πρόσωπό Σας τά ἔτη σας νά εἶναι καλλίκαρπα καί πολύκαρπα, γιά νά ἀνταποκρίνεστε εἰς τό πολύτομο καί πολύμοχθο ἔργον Σας, ὅπως καί μέχρι σήμερον ἀξίως πράττετε.

Ἔτη πολλά Σεβασμιώτατε, εἰς τήν ἀγάπην Σας καί εἰς ὅλους ἐσᾶς, ἀδελφοί μου, ἀγαπημένοι καί εὐλογημένοι.

 

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΗΤΗΣ κ.κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΚΟΣΜΑΝ ΤΟΝ ΑΙΤΩΛΟΝ,

ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑΝ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΥ

(24 Αὐγούστου 2016)