«Ωδή στην Τριχωνίδα»: Ερμηνεύει η Γεωργία Τριανταφύλλου (Video)

Οι στίχοι του τραγουδιού ξεκίνησαν να γράφονται από τον Παντελή Φλωρόπουλο όταν ο ίδιος αγναντεύοντας για ώρα την θεϊκή εικόνα της λίμνης Τριχωνίδας από το βουνό του Παναιτωλικού, ένας αετός πέταξε από πάνω του, καλύπτοντας με τον ίσκιο του μεγαλόπρεπα όλο το πλάτος του αυτοκινητόδρομου μπροστά. Το ερώτημα «Πώς έβλεπε τάχα την Τριχωνίδα ο αετός από την κορυφή του Παναιτωλικού;» γέννησε το ποίημα που πήρε τον τίτλο «Ωδή στην Τριχωνίδα».

• Η συνέχεια δόθηκε όταν ο Κωνσταντίνος Σαμψών διάβασε τυχαία στο ίντερνετ το ποίημα αυτό και εντυπωσιασμένος από τους στίχους θέλησε να το μελοποιήσει και να το κάνει τραγούδι.

Το έργο είχε την ευτυχή κατάληξη να ολοκληρωθεί με την συμμετοχή της σοπράνο Γεωργίας Τριανταφύλλου στην ερμηνεία.

Eπτά μουσικές συνθέσεις είναι το σύνολο του έργου αυτού, εκ των οποίων τρεις διαφορετικές ενορχηστρώσεις του τραγουδιού και τέσσερις ορχηστρικές. Μπορείτε να ακούσετε όλες τις μουσικές συνθέσεις στο παρακάτω βίντεο.

Περισσότερες πληροφορίες και βίντεο για το έργο αυτό μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του Κωνσταντίνου Σαμψών https://kSamson.gr

 

Συντελεστές

Βιντεοληψία πραγματοποίησαν ο Γιάννης Γιαννακόπουλος και ο Ανδρέας Κουτσοθανάσης, φωτογράφηση ο  Πάνος Καλτσάς. Το εικαστικό επιμελήθηκε ο ζωγράφος Χρήστος Παπανίκος. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στην βόρεια πλευρά της λίμνης Τριχωνίδας και συγκεκριμένα στις περιοχές: Αμπάρια, Καινούργιο, Ντουγρή, Βαρειά, Μυρτιά, Φωτμού και Πετροχώρι με την βοήθεια και συμπαράσταση των, Γιώργου Λάμπρη (Κτήμα «Πιθάρι»), Κοσμά Τασούλη (Πολυχώρος αναψυχής «Αρχοντικό της Λίμνης»), Χρήστου Κωνσταντόπουλου (Ξενοδοχείο «Έλλη») και Κώστα Ξηροκώστα (Καφέ-Ψητοπωλείο «Η Ντουγρή»).

 

«ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ» 

Σκηνοθεσία – Επεξεργασία βίντεο: Κωνσταντίνος Σαμψών

Επιμέλεια Παραγωγής: Κωνσταντίνος Σαμψών

Όταν διψάει ο Θεός, τα δυο του χέρια απλώνει
– Αράκυνθο και Παναιτωλικό – τα δυο βουνά σιμώνει
μια χούφτα κάνει θεϊκή, τη λίμνη Τριχωνίδα,
πίνει νερό, δροσίζεται. Πολλές φορές τον είδα.

Αράκυνθος και Παναιτωλικό είναι τα δυο Του χέρια
τα πόδια Του πατούν στη γη κι ο νους Του είναι στ’ αστέρια
κι η Τριχωνίδα η θεϊκή μια χούφτα για να πίνει
να ξεδιψάει ο Θεός μες του Φωτός τη δίνη.

Αυτό σημαίνει “Τριχωνίς”: Χοάνες τρεις ή Πύλες,
να ρθουν, να φύγουν οι θεοί από υπερκόσμιες στήλες.
Κι όταν μια μέρα θα φανούν οι στρόβιλοι στα ουράνια
στην αμμουδιά της θα ριγούν καλάμια, ιτιές, πλατάνια.

Δεν διάλεξα στην όχθη της να γεννηθώ στην τύχη
θαρρώ πως ήρθα πορθητής για να γκρεμίσω τείχη
να διαλύσω την αχλή που την ψυχή κλειδώνει
και δεν αφήνει για να δει το Φως που την υψώνει.

Όταν διψάω τώρα εγώ, τα δυο μου χέρια απλώνω
– Αράκυνθο και Παναιτωλικό – τα δυο βουνά σιμώνω
μια χούφτα κάνω θεϊκή, τη λίμνη Τριχωνίδα,
πίνω νερό, δροσίζομαι, σαν το Θεό που είδα.