Ομιλία του Γιώργου Βαρεμένου στη Βουλή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος

Εμπόδιο στην ενσωμάτωση των διδαγμάτων της κρίσης στην συνταγματική αναθεώρηση, αποτελεί η ραγδαία συντηρητική οπισθοδρόμηση με πρωταγωνιστές προβεβλημένους υπουργούς της, όπως ο Α. Γεωργιάδης και Μ. Βορίδης, τόνισε ο κ. Βαρεμένος, μιλώντας στη Βουλή και συνέχισε:

Ο κ. Γεωργιάδης θεωρεί θεραπεία των παθογενειών της μεταπολίτευσης, την εφόρμηση των ΜΑΤ στην Εμπορική και όχι τη διαφθορά και τη διαπλοκή, που οδήγησαν στη χρεωκοπία. Προφανώς ο κ. Γεωργιάδης εντάσσει στις παθογένειες, και τις προσπάθειες της Ν.Δ. μεταδικτατορικά, να προσαρμοστεί σε ορισμένες ευρωπαϊκές πραγματικότητες, παραγνωρίζοντας τα δόγματα του ΛΑ.Ο.Σ. και άλλων ακροδεξιών δυνάμεων. Ο δε κ. Βορίδης εξυμνεί την αναγκαστικότητα του ξύλου, χωρίς μέχρι στιγμής να ζητήσει και την συνταγματική κατοχύρωση της, αλλά άκουσον – άκουσον, δηλώνει ότι οι αριστεροί δεν σκέφτονται κανονικά. Άρα έχουν ανάγκη επείγουσας αναμόρφωσης. 

Στο θέμα της θρησκευτικής ουδετερότητας, της γλώσσας της Καινής Διαθήκης κ.λ.π., η Ν.Δ., πρόσθεσε ο κ. Βαρεμένος, πάει πέρα από τον νεοφιλελευθερισμό και αναλαμβάνει το ρόλο ενός Ευρωπαϊκού Tea Party. 

Κατά τη γνώμη μου είπε ο κ. Βαρεμένος το θέμα χωρισμού Κράτους-Εκκλησίας, είναι ώριμο και πρέπει να είναι ένα από τα πρώτα νομοθετήματα μιας νέας αριστερής -προοδευτικής κυβέρνησης. Ο υποκατώτατος μισθός ήταν ένα στίγμα, και θα έπρεπε να συμφωνήσουμε στην δια του Συντάγματος, αποτροπή παρόμοιων ακροτήτων. 

Ας πούμε για το άρθρο 16 είναι πολιτική η θέση σας είπε ο κ. Βαρεμένος και συνέχισε: Με το να ταυτίζετε το Δημόσιο Πανεπιστήμιο με την ανομία και την καταστροφή τι ακριβώς κάνετε; Εθίζετε ένα μέρος του λαού στην ακρότητα για να έρχονται μετά οι δημοσκοπήσεις και να καταγράφουν αυτό το φαινόμενο. Τη μεθεπόμενη του Πολυτεχνείου, πρόσθεσε ο κ. Βαρεμένος, με κάλεσαν στην Ασφάλεια και ούρλιαζαν, ότι καταστρέψανε οι φοιτητές το Πολυτεχνείο, που είχε λέει κτιστεί με τις πολεμικές αποζημιώσεις. Δεν ταυτίζω, κατέληξε τη Δημοκρατία με τη Δικτατορία, αλλά θέλω να καταδείξω, πόσο επικίνδυνη και ανιστόρητη είναι η εφαρμογή του δόγματος νόμου και τάξης, όπως εφαρμόζεται προσφάτως.