Η ομιλία του Νίκου Μωραΐτη σε ημερίδα του ΓΕΩΤΕΕ για τις δασικές πυρκαγιές

«Η βασική κύρια και αποκλειστική αιτία για την κατάσταση που εμφανίζεται ήταν και είναι η μετατροπή της δασικής γης και της γης γενικότερα σε εμπόρευμα, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που σαπίζει και παρασύρει ανθρώπινες ζωές, όπως άλλωστε και κάθε μέρα, στο βωμό της εκμετάλλευσης», σημείωσε ο Νίκος Μωραΐτης, βουλευτής του ΚΚΕ, μιλώντας στην ημερίδα του ΓΕΩΤΕΕ για τις δασικές πυρκαγιές, το πρωί της Τρίτης 4 Δεκέμβρη 2018.

Παράλληλα, ο βουλευτής του Κόμματος «κάλεσε την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους αυτοαπασχολούμενους, την αγροτιά, τη νεολαία, τις γυναίκες να πάρουν και την υπόθεση στα χέρια τους. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ να παλέψουν για την ανατροπή της πολιτικής που εντείνει την εμπορευματοποίηση της γης, των δασών».

Στην ομιλία του ο Νίκος Μωραΐτης, βουλευτής του ΚΚΕ, ανέφερε τα εξής:

«Χαιρετίζουμε την ημερίδα σας και ελπίζουμε τα συμπεράσματα να είναι προς όφελος των αναγκών της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της προστασίας και ολοκληρωμένης διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος.

Ως ΚΚΕ εκτιμάμε ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ολοκληρωμένα το ζήτημα των δασικών πυρκαγιών, των τεράστιων απωλειών σε ανθρώπινες ζωές και καταστροφών αν δεν ιδωθεί στο γενικότερο πλαίσιο της πολιτικής γης και περιβάλλοντος, των σχέσεων παραγωγής, του δρόμου ανάπτυξης της Ελλάδας.

Οι δασικές πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική ήταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος, που έχει ως βασικό πολιτικό υπεύθυνο την εμπρηστική πολιτική που εφαρμόζουν διαχρονικά όλες οι αστικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Κι από κοντά οι αστικές κρατικές δομές της Περιφερειακής και Τοπικής Διοίκησης με τους εκάστοτε διαχειριστές τους.

Το Κόμμα μας οργάνωσε το Μάη ημερίδα για τις δασικές πυρκαγιές και είχε κρούσει τον κώδωνα του κίνδυνου. Δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Και σήμερα το ίδιο λέμε, ότι οι αρνητικοί παράγοντες που συνέβαλαν τα προηγούμενα χρόνια στην εκδήλωση και εξάπλωση καταστροφικών πυρκαγιών παραμένουν.

Στην κατάσταση αυτή έρχεται να προστεθεί η ανεπαρκής προετοιμασία του κρατικού μηχανισμού αφού δεν υπάρχουν ολοκληρωμένα επιχειρησιακά σχεδία αντιμετώπισης του συνόλου των κινδύνων (σεισμοί, πλημμύρες πυρκαγιές κλπ.), ούτε οι αναγκαίες υποδομές, μέσα αντιμετώπισης και προστασίας της ζωής και της περιουσίας του λαού.

Η κυβέρνηση ρίχνει τις ευθύνες στα “ακραία κλιματικά φαινόμενα”, στις στρεβλώσεις και παθογένειες του παρελθόντος, στην ανεξέλεγκτη δόμηση, στα αυθαίρετα.

Εξαγγέλλει μέτρα υλοποίησης νόμων, πανηγυρίζει για τους δασικούς χάρτες, προχώρησε σε οργανωτικές μεταβολές στην Πολιτική Προστασία.

Το κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΠΟΤΑΜΙ, ΧΑ, Κεντρώοι) κατηγορούν όπως κάθε φορά την κάθε κυβέρνηση για “ανικανότητα”, “έλλειψη συντονισμού”, “ανεπάρκεια των μέτρων”, “λάθος αξιολόγηση”.

Ρωτάμε:

Πώς και γιατί βρέθηκαν ολόκληροι οικισμοί, σπίτια, βίλες τουριστικές επιχειρήσεις, ξενοδοχεία, εργοστάσια, εξοχική, αλλά και λαϊκή κατοικία στο έλεος των πυρκαγιών;

Πώς και γιατί στο πλαίσιο της κερδοφορίας και της κοινωνικής συμμαχίας της αστικής τάξης οικοδομήθηκαν κρατικές δασικές εκτάσεις και δάση, εκχερσωμένη δασική γη, αγροτική γη, στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς προϋποθέσεις, υποδομές κλπ.;

Η απάντηση, την οποία αποφεύγουν όλοι εκτός από το ΚΚΕ, είναι ότι :

Η βασική κύρια και αποκλειστική αιτία για την κατάσταση που εμφανίζεται ήταν και είναι η μετατροπή της δασικής γης και της γης γενικότερα σε εμπόρευμα, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που σαπίζει και παρασύρει ανθρώπινες ζωές, όπως άλλωστε και κάθε μέρα, στο βωμό της εκμετάλλευσης.

Η κερδοφορία από το εμπόριο της γης βοηθούσε διαχρονικά την αστική τάξη και τα κόμματά της να κάνουν τις συμμαχίες τους με τμήματα των μισθωτών εργαζομένων και των αυτοαπασχολουμένων, ενώ ταυτόχρονα έδιναν γρήγορο κέρδος στον καπιταλιστικό κατασκευαστικό κλάδο.

Οι κατασκευαστικοί όμιλοι, οι έμποροι γης (κτηματομεσίτες), οι μεγαλοκαταπατητές στις 10ετίες ’50-’70 και οι αστικές κυβερνήσεις οδήγησαν στην χωρίς υποδομές και άναρχη επέκταση των πόλεων, στη δημιουργία οικισμών νόμιμων ή κατά παρέκκλιση, με άδειες δόμησης εκτός σχεδίου, αυθαίρετη δόμηση, σε μπαζώματα ρεμάτων, χειμάρρων σε εξαφάνιση εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων κυρίως κρατικών.

Αυτές τις περιοχές κατά κανόνα επιδιώκει να νομιμοποιήσεις η σημερινή κυβέρνηση και οι δασικοί χάρτες που έχουν αναρτηθεί είναι γεμάτοι “μοβ”, δηλαδή “οικιστικές πυκνώσεις”.

Αυτή είναι η αιτία που “εμποδίζει” την αξιοποίησή της επιστήμης, της τεχνικής και της τεχνολογίας που μπορούν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις από τις δασικές πυρκαγιές, τις πλημμύρες, τους σεισμούς, για την προστασία των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και όχι όσα επικαλείται η κυβέρνηση, αλλά και άλλοι φορείς.

Κύριες και κύριοι,

Η πολιτική γης στο δασικό χώρο, στα δασικά οικοσυστήματα, οι αλλαγές στον προορισμό, το χαρακτήρα, τη χρήση τους διαχρονικά σηματοδοτούν ουσιαστικά το βαθμό, τον τρόπο και τη μορφή διείσδυσης των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων, με βάση το κριτήριο της κερδοφορίας.

Οι πιέσεις από τον τουρισμό και η άναρχη οικοδομική δραστηριότητα είχαν συχνά ως αποτέλεσμα στη θέση του καμένου δάσους να “ξεφυτρώνει” τσιμέντο.

Αυτό έγινε για 10ετίες σε όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου η τουριστική κυρίως εκμετάλλευση, η ανάγκη για παραθεριστική, αλλά και για πρώτη κατοικία, ανάλογα τα εισοδήματα, εξασφάλιζαν τεράστια κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους, με εργαλείο και τις δασικές πυρκαγιές, τη μη κήρυξη ως αναδασωτέων χιλιάδων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων, κυρίως λόγω ιδιοκτησιακών αμφισβητήσεων, κατά κανόνα κρατικής ιδιοκτησίας μη καταγεγραμμένης.

Αυτήν την κατεύθυνση της δράσης των μονοπωλιακών ομίλων υπηρετεί η κυβέρνηση και με την “εθνική στρατηγική για τα δάση”, με την οποία διευρύνει το πεδίο επενδυτικής δράσης των μονοπωλίων και κάνει γενικόλογη αναφορά στην πρόληψη και καταστολή των πυρκαγιών χωρίς ουσία. Οι δε δασικοί χάρτες, για τους οποίους πανηγυρίζει, “ξεκαθαρίζουν” το τοπίο στη γη, για τη διευκόλυνση της υλοποίησης των κερδοφόρων επιχειρηματικών επενδυτικών σχεδίων.

Η πείρα και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη και ταυτόχρονα ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Δεν μπορεί να υπάρξει προστασία της ζωής, εξασφάλιση σύγχρονης και φτηνής κατοικίας, της ανάγκης για δουλειά, διακοπές, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων και των υδάτινων πόρων, που να ωφελεί ταυτόχρονα το λαό και τα μονοπώλια.

Η πολιτική που θυσιάζει τη ζωή και το περιβάλλον για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων είναι η ίδια με αυτήν που κόβει μισθούς και συντάξεις, κατεδαφίζει εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η ίδια που υποχρηματοδοτεί τις αρμόδιες υπηρεσίες και τα δάση και δίνει 4 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για τις στρατιωτικές ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Η γη, τα δασικά οικοσυστήματα δεν πρέπει να αποτελούν ιδιοκτησία και πηγή πλούτου για τις μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους, που οδηγεί ταυτόχρονα και σε μεγάλες καταστροφές. Τα δάση πρέπει να είναι κοινωνική ιδιοκτησία, πηγή πλούτου για το λαό μας και αυτός να ιδιοποιείται τα οφέλη από αυτά.

Η σημερινή κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, το κύριο βάρος θα δίνεται στη συνολική διαχείριση της γης, στην προστασία και ανόρθωση των δασικών οικοσυστημάτων, που απαιτεί μεσο-μακροπρόθεσμο επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και ενιαία αντιπυρική προστασία, με κύριο βάρος στην πρόληψη και την ειδική διαχείριση της δασικής βλάστησης. Από μια Δασική Υπηρεσία με διαφορετική δομή, οργάνωση, προσωπικό, μέσα, οικονομικούς πόρους και με νομικό και θεσμικό πλαίσιο υπέρ του λαού.

Καλούμε την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους αυτοαπασχολούμενους, την αγροτιά, τη νεολαία, τις γυναίκες να πάρουν και την υπόθεση στα χέρια τους. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ να παλέψουν για την ανατροπή της πολιτικής που εντείνει την εμπορευματοποίηση της γης, των δασών.

Ενάντια στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όπου οι λαϊκές ανάγκες και η ίδια η ανθρώπινη ζωή θυσιάζονται στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Για να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία η γη, τα μέσα παραγωγής και οι υποδομές, τα χερσαία και υδάτινα φυσικά οικοσυστήματα, να τεθούν στην υπηρεσία της κάλυψης των σύγχρονων και διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών, με βάση ένα σύνολο κοινωνικοοικονομικών και περιβαλλοντικών κριτηρίων. Για ένα εργασιακό περιβάλλον και ποιότητα ζωής σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων».

Στην ημερίδα του ΓΕΩΤΕΕ που διεξάγεται στην Αθήνα μίλησαν επίσης εκπρόσωποι της κυβέρνησης και άλλων πολιτικών κομμάτων.