Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας σήμερα 28 Ιανουαρίου

Έμαθε πολλά γράμματα και έγινε σοφός διδάσκαλος! Στα θαυμάσια συγγράμματα του φαίνεται η σοφία του. Με αυτά μας διδάσκει κάθε ώρα ως σήμερα και μας νουθετεί, μας οδηγεί και μας συμβουλεύει. Τα συγγράμματά του τα έγραψε σε τρεις γλώσσες, Ελληνική, Λατινική και Συριακή. Τόσο δε πολυγραφότατος ήταν. Πολλά έργα του στη λατινική γλώσσα είναι αμετάφραστα. Και είναι πολύτιμα.

Το σπουδαιότερο κατόρθωμα του είναι, ότι δεν έλειψε από τα μάτια του το δάκρυ! Σε όλη, του τη ζωή θα έχυσε ένα ποτάμι δάκρυα σωτήρια. Τα δάκρυα αυτά έβγαιναν αυθόρμητα, και ακολουθούσαν στεναγμοί από τα βάθη της καρδιάς, σαν να έβγαινε φωτιά από τα σπλάχνα του. Αυτό μπορεί κάνεις να το καταλάβει από τα κατανυκτικά συγγράμματά του, όπου διηγείται πολλές φορές για τη δευτέρα, του Θεού Παρουσία, και την αδέκαστη κρίση της φοβερής εκείνης ώρας. Και τόσον τυπώνει στο νου μας, τον τρόμο της φοβερής εκείνης ημέρας, ώστε δειλιάζει κανείς, όταν τα διαβάζει, πως έκλαιε πικρά ο δίκαιος σαν να ήταν αξιοκατάκριτος.
Με τέτοιους λογισμούς πάντοτε ο Όσιος στη σκέψη του, απόφευγε τους
θορύβους, και πηγαίνοντας στην έρημο, περπατούσε από τόπο σε τόπο, προσπαθώντας να ωφελήσει, και να ωφεληθεί.

Τον διδάσκει η πόρνη

Την εποχή εκείνη η πατρίδα του η Νίσιβη παραδόθηκε στους Πέρσες. Τότε ο Όσιος έφυγε από την πατρίδα του και επήγε στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Ήθελε να προσκύνηση τα Άγια λείψανα που βρίσκονταν σε αυτήν. Ακόμη, ήθελε να εύρη ένα ενάρετο και λόγιο άνθρωπο, για να μιλήσει μαζί του και να ωφεληθεί. Για να το επιτύχει αυτό έκαμε προσευχή προς τον Θεό. Καθώς λοιπόν έμπαινε στην πολιτεία κοίταξε με προσοχή να τύχει κανένας, όπως τον ήθελε. Έτσι περπατώντας και συλλογισμένος, τον απάντησε μια πόρνη.
Ο Όσιος, όταν την είδε έμεινε εκστατικός και περίλυπος. Του συνέβη εντελώς το αντίθετο από ότι εζήτησε. Η δε γυναίκα στάθηκε και τον κοίταζε ώρα πολλή.
Ο Άγιος, λοιπόν, για να την κάμει να ντραπεί της είπε:
—Γιατί τολμάς και με βλέπεις, ω γυναίκα, με αυτήν την αναίδεια και δε ντρέπεσαι;
—Εγώ, του απάντησε αυτή, δεν έχω τόσο άδικο να σε παρατηρώ, επειδή από την πλευρά σου έγινα, όταν μας έπλασε ο Κύριος. Εσύ όμως πρέπει να παρατηρείς στη γη, από την οποία βγήκες. Μάλιστα δε εφόσον είσαι Μονάχος και θεωρείσαι νεκρός στο σώμα, δεν έπρεπε να με κοιτάξεις καθόλου στο πρόσωπο.
Αυτά τα ανέλπιστα, όταν τα άκουσε ο Όσιος, την ευχαρίστησε ομολογώντας, ότι έλεγε την αλήθεια. Δόξασε δε και τον Κύριο, διότι αχούσε την δέηση του και ωφελήθηκε.

Η συνάντηση του με τον Μέγα Βασίλειο

Έπειτα από λίγο καιρό ο Όσιος Εφραίμ έφυγε από την Έδεσα και πήγε σε ένα κοντινό όρος και ασκήτευσε λίγο καιρό. Κατόπιν ξαναγύρισε στην Έδεσσα για να πάει στην Καισάρεια, να συναντήσει την πηγή των δογμάτων και πρόμαχο της ευσεβείας τον Μέγα Βασίλειο. Όταν ο θείος Εφραίμ είδε τον Μέγα Βασίλειο, εκείνος κήρυττε. Έβλεπε όμως μια περιστερά, που άστραφτε σαν τον ήλιο και η οποία καθόταν στον δεξιό ώμο του Μεγάλου Βασιλείου και του μιλούσε στο αυτί. Αυτός δε δίδασκε τον λαό, λέγοντας όσα η θεϊκή εκείνη περιστερά του έλεγε. Αυτή του φανέρωσε και τον θείο Εφραίμ. Αφού τον γνώρισε ποιος ήταν από την χάρι του Αγίου Πνεύματος, συνομίλησαν και ευχαριστήθηκαν πνευματικά,
απολαμβάνοντας ο ένας τα λόγια του άλλου.

Το χάρισμα του λόγου

Αυτός ο Όσιος Εφραίμ δέχθηκε από τον Θεό το χάρισμα της διδασκαλίας, το οποίον φρόντισε με διάφορους τρόπους να το αυξήσει στις ψυχές των ανθρώπων, σαν δούλος του Θεού γεμάτος ευγνωμοσύνη σε αυτόν που του έδωσε αυτό το τάλαντο. Και αυτό ο ίδιος ο Εφραίμ το φανέρωσε μοναχός του. Ομολόγησε σε ένα ενάρετο πνευματικό, ένα όνειρο που είδε, όταν ήταν ακόμη μικρός. Ιδού το όνειρο: Είδα μια κληματαριά, που είχε αμέτρητα σταφύλια να φυτρώνει στη γλώσσα μου. Βγαίνοντας κατόπιν έξω από το στόμα μου. άπλωσε τα κλήματα και σκέπασε όλη τη γη. Όλα τα πετεινά έρχονταν και έτρωγαν τα σταφύλια. Και όσο έτρωγαν τα πουλιά τους καρπούς, τόσο εκείνοι πλήθαιναν. Αυτά είπε ο Όσιος και τίποτε άλλο δεν φανέρωσε.
Όσοι όμως αξιώθηκαν να βλέπουν θεία Μυστήρια, είδαν πολλές αποκαλύψεις γι αυτόν. Ένας δε από αυτούς είπε, ότι είδε πλήθος Αγγέλων, οι οποίοι κατέβαιναν άνωθεν, με ένα βιβλίο χειρόγραφο. Και ρωτούσε ο ένας τον άλλον:
—Ποιος είναι άξιος να πάρει το βιβλίο στα χέρια του;
Ο ένας έλεγε τον ένα, ο άλλος έλεγε τον άλλον, αναφέροντας τους πλέον σώφρονες και ευλαβείς. Τέλος συμφώνησαν όλοι, ότι μόνος άξιος ήταν ο Όσιος Εφραίμ να το πάρει.
Και του το έδωσαν στα χέρια του. Αυτό είδε ο άνθρωπος. Ο ευλαβής αυτός άνθρωπος, όταν είδε το όραμα αυτό, καταφοβισμένος έτρεξε στην εκκλησία, όπου βρήκε τον Όσιο Εφραίμ να διδάσκει τον λαό με τα μελίρρυτα εκείνα λόγια και του φανέρωσε το όραμα. Από εκείνη την ώρα ξεχύθηκε η χάρι του Θεού στον Όσιο. Τα νοήματα έφθαναν στη γλώσσα του σαν κύματα. Δίδασκε με τόση ευκολία και γρηγοράδα, ώστε φαινόταν ότι τα έβλεπε στο χαρτί και τα διάβαζε! Δεν πρόφθανε η γλώσσα του να λέγει όσα ο νους του έφερνε με τόση ταχύτητα!

 

ekklisiaonline.gr