Όταν η ζωή αντιγράφει την τέχνη

Οι τρόποι με τους οποίους η ζωή μπορεί να αντιγράψει την Τέχνη είναι πολλοί. Ακόμη και όταν αφορούν σεξιστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές

Καταλαβαίνω έναν ηθοποιό να έχει παίξει στο σινεμά – με πολύ πειστικό τρόπο είναι αλήθεια – τον ρόλο του τύπου που παίρνει τηλέφωνο και αυνανίζεται.

Ιδίως όταν επρόκειτο για μια ταινία που σχολίαζε τα σεξουαλικά ήθη μιας σχετικά πρόσφατης εποχής όταν η ελληνική κοινωνία ανακάλυπτε τις… ροζ τηλεφωνικές γραμμές.

Όμως, το να παίρνεις τηλέφωνο μια νεαρή ηθοποιό και να επαναλαμβάνεις στα αλήθεια αυτή τη σκηνή από το σινεμά, χάνει κάθε πλάκα.

Για την ακρίβεια, όχι μόνο δεν είναι πλάκα αλλά είναι ο ορισμός της σεξιστικής κακοποιητικής συμπεριφοράς.

Ιδίως όταν εκμεταλλεύεσαι τη θέση που έχεις σε μια δραματική σχολή, δηλαδή μια θέση εξουσίας.

Και μια δημόσια συγγνώμη, απλώς δεν αρκεί.

Ιδίως όταν συνδυάζεται με την απίστευτη ατάκα «Είμαι όμως και αρσενικό παλιάς κοπής οπότε, όταν μια γυναίκα μου λέει το όχι, εγώ επιμένω».

Γιατί μεγάλε, εάν θεωρείς ότι μια τέτοια ατάκα είναι δικαιολογία, την έχεις πατήσει.

Ομολογία ενοχής είναι μια τέτοια ατάκα. Μπορεί όχι με την νομική ή ποινική έννοια.

Αλλά σίγουρα με την ουσιαστική.

Γιατί αυτό ακριβώς είναι η «κουλτούρα βιασμού».

Δηλαδή, η νοοτροπία ότι μια γυναίκα όταν λέει «όχι» κατά βάθος λέει «ναι».

Νοοτροπία επικίνδυνη και βαθιά σεξιστική.

Νοοτροπία που εξηγεί πολλές από τις καταγγελίες που ακούμε τον τελευταίο καιρό.

Ιδίως όταν υπάρχει και εκείνο το βιντεάκι με τον άλλο τον επίσης καταγγελλόμενο να «κοροϊδεύουν» την ίδια την έννοια της σεξουαλικής παρενόχλησης.

Τον άλλο τον καταγγελλόμενο, που τα θύματα του τον ξέρουν με το προσωνύμιο «ο πιάστον». Και όλοι αντιλαμβάνονται τι ήθελε από τα θύματα του να πιάσουν, όταν άνοιγε το φερμουάρ από το παντελόνι του.

Όμως, δεν μπορώ να μην κάνω και μια άλλη σκέψη για τον καταγγελλόμενο που του αρέσει να αυνανίζεται στο τηλέφωνο.

Ότι τέτοιοι τύποι κάποια στιγμή βρέθηκαν και στο κοινοβούλιο (με τους ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καμμένου) και μάλιστα έφτασαν μέχρι του σημείο ακόμη και βραχύβιας θητείας υφυπουργού στην κυβέρνηση Τσίπρα, σε μια διαδρομή που κορυφαίες στιγμές είχε κατηγορίες για εξαγορά που αποδείχτηκαν ατεκμηρίωτες και μια off-shore που δεν είχε δηλωθεί, απλώς συμπληρώνει την εικόνα…

Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος – in.gr