«Πανδημία – Tηλεκπαίδευση: Προσαρμογή στις νέες συνθήκες», του Φώτη Σκληρού

Φώτης Σκληρός: «Πανδημία  –  Tηλεκπαίδευση: Προσαρμογή στις νέες συνθήκες»

«Σύμφωνα με τον Δαρβίνο, «Οι οργανισμοί που δεν προσαρμόζονται, εξαφανίζονται». Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς (βιοτεχνολογία, ρομποτική, νέες τεχνολογίες, 4η βιομηχανική επανάσταση, γεωπολιτικές ανακατατάξεις), η προσαρμογή είναι  απαραίτητη για την επιβίωση.

Η γνώση είναι δύναμη. Από την εποχή του χαλκού έως σήμερα όσοι κατείχαν την γνώση επιβίωναν, κυριαρχούσαν και δημιουργούσαν πολιτισμούς. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Αρχαία Ελλάδα, ο Πολιτισμός της οποίας αποτέλεσε τη βάση του Δυτικού Πολιτισμού. Είναι καιρός, λοιπόν, να εγκαταλείψουμε τα παρακμιακά φαινόμενα και την απαξίωση της γνώσης που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια και να  προχωρήσουμε σε  ένα ποιοτικό άλμα για το μέλλον.

Αφορμή για το παρόν  άρθρο είναι η άμεση και καθολική ανταπόκριση του συνόλου της Ελληνικής κοινωνίας στην τηλεκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένων της κυβέρνησης, των εκπαιδευτικών, των γονέων και βεβαίως των μαθητών.

Η Ελληνική κοινωνία πάντα διψούσε για γνώση. Δυστυχώς, όμως, στρεβλές καταστάσεις του πολιτικού συστήματος δυσκόλεψαν αυτή την διαδικασία. Η κοινωνία είναι πλέον ώριμη να αφήσει πίσω οπισθοδρομικές πρακτικές και αντιλήψεις και να οδηγηθεί σε μεγάλες εκσυγχρονιστικές τομές και μεταρρυθμίσεις. Είναι, πλέον, θέμα επιβίωσης.

Η διαδικασία της τηλεκπαίδευσης είναι ένα παράδειγμα προσαρμογής στις νέες εξελίξεις. Η τηλεκπαίδευση σίγουρα δεν υποκαθιστά την σχολική τάξη. Το σχολείο εκτός από χώρος παροχής γνώσης είναι ταυτόχρονα και χώρος ψυχοκοινωνικής ωρίμανσης των μαθητών. Όμως, ζούμε σε περίοδο εκτάκτων συνθηκών, συνθηκών πολέμου με έναν αόρατο θανατηφόρο εχθρό. Και τι πρέπει να κάνουμε, λοιπόν; Να σταματήσουμε να παρέχουμε γνώση;

Η πανδημία είναι αδιαμφισβήτητα ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Η παροχή γνώσης σε αυτές τις έκτακτες συνθήκες δεν είναι ούτε εύκολη ούτε αυτονόητη υπόθεση. Δεν είναι αυτονόητη η δυνατότητα παροχής  ασύγχρονης και κυρίως σύγχρονης τηλεκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Αυτό συμβαίνει σε ελάχιστες χώρες παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, καθημερινά, συμβαίνουν πάνω από 6.000.000 συμμετοχές σε δωρεάν δημόσια ηλεκτρονικά μαθήματα.

Βέβαια, παρατηρούνται αρκετές δυσκολίες, προβλήματα και λάθη. Το εγχείρημα,  όμως,  είναι πρωτόγνωρο και λάθη δεν κάνει μόνο όποιος δεν δρά. Οι κυριότερες από αυτές τις δυσκολίες είναι οι εξής:

α) τα απαρχαιωμένα δίκτυα τηλεφωνίας, σε μια τεχνολογική περίοδο που ο πλανήτης οδεύει σε δίκτυα 5G,

β) ο ψηφιακός αναλφαβητισμός μεγάλου μέρους της κοινωνίας,

γ) ο ελλιπής ηλεκτρονικός εξοπλισμός των εκπαιδευτικών και των μαθητών,

δ) οι περιορισμένες δυνατότητες του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου,

ε) η ελλιπής επιμόρφωση μέρους των εκπαιδευτικών όσον αφορά στις νέες τεχνολογίες και κυρίως στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες σύγχρονης και ασύγχρονης τηλεκπαίδευσης.

Τα προβλήματα, όμως, υπάρχουν για να λύνονται. Αντιμετωπίστηκαν με μεγάλη επιτυχία και συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται καθημερινά πολλά από αυτά τα προβλήματα.

Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους μεγάλους πρωταγωνιστές αυτού του σπουδαίου εγχειρήματος, που δεν είναι άλλοι από τους ίδιους  τους μαθητές και κυρίως τους εκπαιδευτικούς, γιατί απέδειξαν ότι έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν πολύ περισσότερα από ό,τι το συνηθισμένο θεσμικό πλαίσιο τους επιτρέπει.

Η πανδημία λειτούργησε αναμφίβολα ως καταλύτης στον ψηφιακό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Επιτάχυνε την εισαγωγή ψηφιακών καινοτομιών στην εκπαίδευση.  Είναι βέβαιο ότι αρκετές από αυτές τις καινοτομίες  θα ενσωματωθούν στην καθημερινή μας ζωή γενικότερα, αλλά και ειδικότερα στην εκπαιδευτική διαδικασία μετά το τέλος της κρίσιμης αυτής πανδημίας».

 

Φώτης Σκληρός

Μέλος του Μητρώου Στελεχών, μέλος της Γραμματείας Επιστημονικών Φορέων, μέλος του Τομέα Παιδείας, μέλος του Τομέα Επαγγελματικής Κατάρτισης και Δια Βίου Μάθησης της Ν.Δ.