Ο Π. Παπαγεωργίου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση Αιτωλοακαρνανίας

Τις τελευταίες ημέρες παρουσιάζονται πρόσωπα κι έρχονται στην επιφάνεια ιδέες και απόψεις που εσκεμμένα ή όχι προκαλούν τη δημιουργία εικόνων και εντυπώσεων. Καθώς με τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών πορευτήκαμε πλάι-πλάι στις διεκδικήσεις για την αποκατάσταση μιας κατάφωρης για τον τόπο μας αδικίας, θεωρώ υποχρέωσή μου να απευθυνθώ σε εσάς με τον άμεσο τούτο τρόπο.

Τρία χρόνια ολοκληρώθηκαν αυτές τις ημέρες από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Τρία χρόνια που ο καθένας από όσους ενεργά συμμετείχαμε σε εκείνον τον γεμάτο αγωνία και ελπίδα πολιτικό αγώνα, κλήθηκε από την προσωπική ηθική του αλλά και τις επιδιώξεις του να ανταποκριθεί στα προβλήματα τα οποία καθημερινά αντιμετωπίζει ο τόπος μας.

Σε λίγες μέρες γίνεται ένας κεντρικός απολογισμός. Στο πλαίσιο του Περιφερειακού Αναπτυξιακού Συνεδρίου όλοι, πολίτες και πολιτικοί, θα βρεθούμε για πρώτη φορά τόσο στενά αντιμέτωποι με τις επιλογές μας και την πραγματικότητα. Όμως αυτή τη φορά η πραγματικότητα δεν θα είναι δυσάρεστη. Δεν θα ξυπνήσουμε ένα πρωί μπροστά σε φορτηγά που θα ξηλώνουν υποδομές. Δεν θα δούμε σχέδια της νύχτας και των κλειστών γραφείων να υλοποιούνται χωρίς ντροπή στο φως της μέρας. Δεν θα δούμε τους πυλώνες της Γ’ Β/θμιας Εκπαίδευσης στον τόπο μας να απογυμνώνονται, ούτε την πόλη να ερημώνεται αδικαιολόγητα χωρίς ντροπή, χωρίς αιτία.
Σας απευθύνω αυτή την επιστολή όχι γεμάτος ανυπομονησία για το “μπράβο” από εσάς με τους οποίους μοιράστηκα την αγωνία και την προσπάθεια, αλλά γεμάτος περηφάνια για τον τόπο μας που αποκαθιστά μια αδικία χωρίς να τη μεταφέρει σε άλλα μέρη, σε άλλες πόλεις, στις πλάτες και στις ζωές άλλων που αυτή τη φορά ήταν σειρά τους να μην έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη» ή που η μοίρα τούς τύφλωσε και πόνταραν το μέλλον τους σε λάθος άλογο. Αυτά δεν θα δεχόμασταν ποτέ να γίνουν, όσο και αν κάποιοι τα προπαγάνδιζαν.
Όταν το Νοέμβρη του 2015 ανέλαβα την επιτελική θέση Γενικού Γραμματέα στο Υπουργείο Παιδείας ήξερα –και αν δεν το ήξερα, φρόντισαν να μου το πούνε όλοι- ότι προερχόμενος από έναν νομό και μία πόλη που έχουν αδικηθεί παράφορα από το σχέδιο Αθηνά για τα ΤΕΙ και τα Πανεπιστήμια, έμπαινα σε ένα καζάνι πίεσης, προσδοκιών και προβλημάτων. Αυτό το βάρος όμως δεν με τρόμαξε ούτε στιγμή. Με τρόμαζε ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να μπω στις ίδιες βρώμικες διαδικασίες συνδιαλλαγής που μπήκαν άλλοι πριν από εμένα και να λειτουργήσω εις βάρος κοντινών νομών και πόλεων για να διασώσω την προσωπική μου εικόνα και να μεταθέσω άλυτο το πρόβλημα στην επόμενη μέρα, απλώς και μόνο για να δικαιούμαι με τη σειρά μου αργότερα, όταν το χάρτινο οικοδόμημα καταρρεύσει, να ασκώ δριμεία κριτική ωρυόμενος.

Προχώρησα τον δύσκολο δρόμο της μελέτης και της αιτιολόγησης και όχι της εγωιστικής ικανοποίησης. Στο διάστημα που υπηρετώ ως Γ.Γ. του ΥΠ.Π.Ε.Θ. συνεργάστηκα με δύο Υπουργούς υπεύθυνους για τα θέματα Παιδείας, με Επιτροπές και Καθηγητές. Τους άκουσα, τους συμβουλεύτηκα. Κατάφερα και τους μετέφερα την πραγματική εικόνα. Πολύ σύντομα αυτή η ειλικρινής συνεργασία με οδήγησε να καταλάβω ότι τώρα πλέον, εξαιτίας των νέων οικονομικών συνθηκών, δεν υπήρχε το παραμικρό περιθώριο για μισές κινήσεις και πολιτικάντικα πασαλείμματα. Είχε έρθει η ώρα για μια τελική λύση που να είναι γεμάτη προοπτική. Προοπτική για τον τόπο και την ανάπτυξή του. Προοπτική για την επιστήμη και τις ανάγκες της Εκπαίδευσης.

Έτσι ξεκίνησε ένα μεγάλος αγώνας, μαζί με τους πολίτες, προσπαθώντας να επικοινωνήσω τις πραγματικές διαστάσεις και την ανάγκη της συνεργασίας όλων. Δεν ενέδωσα ούτε σε κουβέντες που θα χάιδευαν αφτιά ούτε σε κινήσεις εντυπωσιασμού, αλλά ήμουν πάντα εκεί στον διάλογο και στην υποστήριξη των θέσεων για την εκμετάλλευση των υποδομών, για την βιωσιμότητα, για την προοπτική, για το αύριο μιας στέρεης Ανώτατης Εκπαίδευσης στην πρωτεύουσα του νομού της Ι. Π. Μεσολογγίου, στο Αγρίνιο, στη Ναύπακτο. Μιας Ανώτατης Εκπαίδευσης, που με αυστηρά Ακαδημαϊκά κριτήρια θα απαντά στις τοπικές αναπτυξιακές ανάγκες και δεν θα μπορεί πλέον κανείς μελλοντικά να ξεριζώσει.

Σε αυτόν τον αγώνα αρκετοί βρέθηκαν ηθελημένα ή άθελά τους απέναντι. Άλλοι γιατί δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στο μέγεθος των απαιτήσεων, άλλοι γιατί η εξέλιξη θα παρουσίαζε τη γύμνια τους. Όμως πλέον αυτό αποτελεί απλώς ένα κομμάτι μνήμης του πώς φτάσαμε ως εδώ.

Στις 5 και 6 Φεβρουαρίου οι περισσότεροι θα ακούσετε δια στόματος της Πολιτικής Ηγεσίας της χώρας μας να επιβεβαιώνεται και να ριζώνει αυτή η νέα προοπτική για τον τόπο μας. Δε θα δείτε μόνο αδικίες να διορθώνονται και μια νέα πνοή σε νέα μεγέθη και ποιότητα να έρχεται στον τόπο μας, θα δείτε τα πρώτα απτά έργα ενός πλάνου που θα εξελίσσεται συνεχώς σε βάθος πενταετίας. Ένα πλάνο που προχωρά άμεσα στην πλήρη αξιοποίηση των δομών του Campus του Μεσολογγίου με νέα Τμήματα και νέα επιστημονικά αντικείμενα, ένα πλάνο που εξασφαλίζει τα Τμήματα του Αγρινίου, ένα πλάνο που συνδυάζει την επιστημονικά αυτοτελή παροχή Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης στο νομό μας με την εγγύηση της βιωσιμότητας που μπορεί να προσφέρει το τρίτο μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της χώρας μας. Το σημαντικό όμως αυτού του πλάνου δεν είναι ότι βγαίνουμε από τη γκρίζα ζώνη και επιστρέφουμε σε άλλες καλές εποχές, είναι ότι συνδέουμε την Πανεπιστημιακή προοπτική με το ανεκτίμητο συγκριτικό πλεονέκτημα που πάντα μας πρόσφερε ο υδάτινος πλούτος και η τεράστια γεωργική παραγωγή του τόπου μας. Αλλά πολύ περισσότερο –και αυτό είναι που τιμά την Ιστορία μας- είναι ότι χτίζουμε το μέλλον μας με τα δικά μας χέρια και υλικά και όχι γκρεμίζοντας το παρόν κάποιου άλλου όπως έγινε εις βάρος μας το 2013. Αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς και περήφανους. Και θα το επαναλάβουμε από όποιον μας ζητηθεί, γιατί το μπορούμε και το αποδείξαμε.

ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Γ.Γ. ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ κ’ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ