Β. Παπασάϊκας: «Όχι άλλη αδράνεια – Να ιδρυθεί η Γλυπτοθήκη στην Παλ. Λαχαναγορά Αγρινίου»

Την πεποίθησή του ό,τι το Αγρίνιο πρέπει επιτέλους να αποκτήσει την Γλυπτοθήκη που του αξίζει, στον Χώρο της Παλαιάς Δημοτικής Λαχαναγοράς, εξέφρασε μιλώντας στις ιστοσελίδες του «Agrinio365» Media Group (Antenna-Star.gr – AgrinioTimes.gr) ο κορυφαίος γλύπτης, Βασίλης Παπασάϊκας.

Ο Βασίλης Παπασάικας γεννήθηκε το 1956 στο Καινούργιο Τριχωνίδος. Σπούδασε σχέδιο στο προπαρασκευαστικό εργαστήριο του Βρασίδα Βλαχόπουλου και γλυπτική στο Α’ Εργαστήριο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών. Έχει κάνει δώδεκα ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές. Έργα του υπάρχουν σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.

Μερικά από τα έργα του: Ο ανδριάντας του Χαρίλαου Τρικούπη στο Μεσολόγγι, ο ανδριάντας του Παύλου Μπακογιάννη και του Χρυσόστομου Καραπιπέρη στο Καρπενήσι, ο ανδριάντας του Κοσμά του Αιτωλού στο Καινούργιο Τριχωνίδας, η κολοσσιαία προτομή του Γεωργίου Καραϊσκάκη στον Ελληνόπυργο Αγράφων, οι προτομές των: Βασίλειου Τατάκη και Μιχάλη Δερτούζου διευθυντή του ΜΙΤ στην Άνδρο, Γιάννη Ρίτσου στο Καρλόβασι Σάμου, Κωνσταντίνου Χατζόπουλου και το άγαλμα της «Σκεπτόμενης Γυναίκας» στο Αγρίνιο και πολλά άλλα.

Ο Βασίλης Παπασάικας είναι επίσης συγγραφέας των βιβλίων «Βασίλης Παπασάικας Σχέδια», «Όσα από τη φιλία μου με τον Χρήστο Καπράλο» και «Μικρές συντάξεις και σχέδια» (εκδόσεις Γαβριηλίδη).

Η πιο πάνω φωτογραφία από το Εργαστήριο του αείμνηστου Χρήστου Καπράλου στην Αίγινα

Διαβάστε αναλυτικά την ενδιαφέρουσα συνέντευξη του κ. Παπασάϊκα που παραχώρησε στον Σωκράτη Τσόμπο:

ΕΡ. Κύριε Παπασάικα πολύ χαίρομαι που μου δίνετε σήμερα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σας για την υπόθεση της αξιοποίησης της Δημοτικής Αγοράς και ειδικότερα της γλυπτοθήκης της. Δεν σας κρύβω ότι αυτό είναι ένα θέμα που πολύ καιρό τώρα απασχολεί κι εμένα αλλά και πολλούς άλλους Αγρινιώτες. Διαπιστώνω όμως με χαρά μου ότι αυτό απασχολεί κι εσάς και μάλιστα πιο πολύ από τον καθένα μας.

ΑΠ. Έτσι έχει το πράγμα ακριβώς κύριε Τσόμπο και πρώτα απ’ όλα θέλω να σας εξηγήσω τον λόγο που με αναγκάζει να μιλήσω μαζί σας σήμερα για το θέμα αυτό, που δεν είναι άλλος από  την απαλλαγή μου από την οποιαδήποτε ευθύνη, ως προβεβλημένου εικαστικού και πνευματικού ανθρώπου της πατρίδας μας  για την επί επτά χρόνια αδράνεια από μέρους της Δημοτικής αρχής, σε σχέση με την αξιοποίηση του σπουδαίου αυτού κτηρίου και την οργάνωση της εντός αυτού σύγχρονης Γλυπτοθήκης. Ξέρετε διαρκώς τα τελευταία χρόνια γίνομαι αποδέκτης παραπόνων από πολλούς συμπολίτες μας, πολλοί εκ των οποίων δεν διστάζουν μάλιστα να μου καταλογίζουν και ευθύνες    για την υπόθεση αυτή ως ανθρώπου που διαθέτει την επιστημονική γνώση και δεν συμβουλεύει σχετικά μ’ αυτήν  τον Δήμο.

ΕΡ. Έχετε μιλήσει με κάποιον ή κάποιους από το  Δήμο για όλα αυτά κι αν ναι με ποιους;

ΑΠ. Μα βεβαίως, με τον κύριο Δήμαρχο, με τον οποίο  έχουμε συναντηθεί  πολλές φορές με κύριο σκοπό τις συμβουλές και τις εισηγήσεις μου για την οργάνωση της Γλυπτοθήκης της Δημοτικής Αγοράς, αλλά και την εν γένει αξιοποίηση των υπολοίπων χώρων του κτηρίου. Η πρώτη μας συνάντηση και γνωριμία έγινε πριν από επτά χρόνια, λίγο καιρό μετά την πρώτη του εκλογή και ένα μήνα πριν την ανάληψη των καθηκόντων του.

ΕΡ. Πως έγινε αυτό με δική σας πρωτοβουλία ή δική του;

ΑΠ. Ο ίδιος μου τηλεφώνησε και τούτο προς τιμήν του και ζήτησε να με γνωρίσει  και να ζητήσει την συμβουλή μου πάνω σε θέματα πολιτισμού, η συνάντηση  αυτή έγινε εδώ στο σπίτι μου. Συζητήσαμε τότε για πολλά και πρωτίστως βέβαια για την Γλυπτοθήκη και μου δημιούργησε καλές ελπίδες αφού ήταν σύμφωνος σε όσα του πρότεινα.

ΕΡ. Και ποιά ήταν η συνέχεια μετά απ’ αυτό;

ΑΠ. Έγιναν κι άλλες συναντήσεις και μάλιστα έγιναν και δύο συσκέψεις, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα κύριε Τσόμπο απ’ την αρχή για να καταλάβουν και οι λιγότερο γνωρίζοντες για τι μιλάμε. Η Δημοτική Αγορά Αγρινίου είναι έργο του σπουδαίου αρχιτέκτονα Βασιλείου Κουρεμένου. Είναι ένα πολύ όμορφο κτήριο που από μόνο του εξωτερικώς αποτελεί κόσμημα για την πόλη. Την αναστήλωση και αναδιαμόρφωση της σχεδίασε η Δημοτική Αρχή του κυρίου Σώκου και την εκτέλεση του σχεδιασμού έκανε η Δημοτική Αρχή του κυρίου Μοσχολιού, η οποία και μας παρέδωσε το σημερινό υπέροχο κτήριο. Εντός του κτηρίου λοιπόν αυτού ευρίσκεται και η ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα της γλυπτοθήκης, η οποία σημειωτέον είναι κατά την γνώμη μου αν όχι η ωραιότερη πανελληνίως σίγουρα μια από τις ωραιότερες και πιο εντυπωσιακές.

ΕΡ. Το γνωρίζω το κτήριο κύριε Παπασάικα και συμμερίζομαι ακριβώς τις εκτιμήσεις σας αλλά θα ήθελα να μου εκθέσετε όσο μπορείτε περιληπτικά τις εισηγήσεις σας προς τον κύριο Δήμαρχο.

ΑΠ. Κοιτάξτε ας αρχίσουμε από την Γλυπτοθήκη την οποία έτσι κι αλλιώς θεωρώ ως το νευραλγικώτερο  κεφάλαιο του όλου σχεδιασμού. Η σκέψη για την οργάνωσή της έχει ως εξής: Να σχηματισθεί ένας κεντρικός πυρήνας από γλυπτά όλων των Αιτωλοακαρνάνων γλυπτών που διέπρεψαν και διαπρέπουν στο εικαστικό γίγνεσθαι, τον οποίον θα πλαισιώσουν έργα άλλων Ελλήνων ομοτέχνων τους με αντίστοιχης αξίας έργο και καθιέρωση. Με τον τρόπο αυτό θα αποκτούσε το Αγρίνιο μια αληθινά περίβλεπτη μουσειακή κατάθεση στον χώρο της Ελληνικής Γλυπτικής, που σε συνδυασμό με το κάλλος της αιθούσης θα τοποθετούσε την πόλη στην πρωτοπορία των πόλεων, που διακρίνονται για τέτοιου είδους φιλοδοξίες και κουλτούρα.

ΕΡ. Αλλά αυτό θα απαιτούσε από μέρους του Δήμου μια αρκετά μεγάλη δαπάνη για την αγορά των γλυπτών έτσι δεν είναι;

ΑΠ. Έτσι θα είχε το πράγμα στην περίπτωση που αυτά θα έπρεπε ο Δήμος να τ’ αγοράσει, αλλά στην δική μας περίπτωση εγώ ενημέρωσα τον κύριο Δήμαρχο ότι μπορούσα να εξασφαλίσω για μας την δωρεά προς τον Δήμο όλων των απαιτουμένων γλυπτών έργων από τους ομοτέχνους μου. Για τον λόγο μάλιστα αυτό είχα έλθει ήδη σε επαφή με συναδέλφους μου και από όλους είχα την ίδια πρόθυμη αποδοχή του αιτήματός μου. Ο Δήμος θα κάλυπτε μόνον τα έξοδα κάποιων λίγων γλυπτών, χύτευση, υλικά, μεταφορές, δαπάνες στην ουσία ασήμαντες σε σχέση με το μέγεθος του αποκτήματος.

ΕΡ. Αυτό δεν το γνώριζα κύριε Παπασάικα και είναι πράγματι κάτι πολύ σπουδαίο για την υπόθεση αυτή, κεφαλαιώδες θα έλεγα. Ποια ήταν η ανταπόκριση του κυρίου Δημάρχου σ’ αυτό;

ΑΠ. Εδώ είναι το παράδοξο κύριε Τσόμπο, σε κάθε μας συνάντηση είτε στις δύο συσκέψεις είτε ιδιωτική, ο κύριος Δήμαρχος ναι μεν συμφωνούσε μ’ αυτά που πρότεινα αλλά διαρκώς οδηγούσε την συζήτηση στις αλλαγές και τη ανακατασκευή της αιθούσης και την αξιοποίηση του υπογείου και γενικώς στην όλη αναδιάρθρωση ενός άψογα έτοιμου για να δεχθεί τα έργα χώρου. Στην πρώτη δε σύσκεψη κάποιος από του συμμετέχοντες συμβούλους του, απηχώντας φρονώ και την διάθεση του κυρίου Δημάρχου, έφτασε να πει ότι δεν χρειαζόμαστε δεύτερη γλυπτοθήκη γιατί έχουμε τη  γλυπτοθήκη Καπράλου. Όταν εγώ αντέδρασα εξηγώντας ότι δεν έχουμε γλυπτοθήκη που να φιλοξενεί τα έργα όλων των άλλων σπουδαίων Αγρινιωτών Γλυπτών η εισήγηση δεν έλαβε καμία συνέχεια και η συζήτηση επέστρεψε στην ανακατασκευή της αιθούσης.  Εγώ βέβαια διαρκώς έλεγα ότι ας οργανώσουμε τώρα την υπάρχουσα γλυπτοθήκη, που θα είναι ένα στολίδι της πόλεως κι αν ο κύριος Δήμαρχος έχει φιλοδοξίες και για την διαμόρφωση και προσαρμογή του υπογείου σ’ αυτήν καλοδεχούμενες σε βάθος χρόνου. Εδώ θα πρέπει να σημειώσω την αντίδραση της Αντιδημάρχου κυρίας Παπαγεωργίου η οποία πάντοτε ειλικρινώς υποστήριξε τις εισηγήσεις μου μάλιστα κατά την δεύτερη σύσκεψη, εξέφρασε  την απορία: «γιατί κάθε φορά που συζητούμε για την γλυπτοθήκη μιλάμε για το υπόγειο;». 

ΕΡ. Μάλιστα κατάλαβα, μπορείτε τώρα σας παρακαλώ να μου απαριθμήσετε και τις εισηγήσεις σας και για τους άλλους  χώρους  του κτηρίου.    

ΑΠ. Οι εισηγήσεις μου συμπίπτουν με τον σχεδιασμό της προηγουμένης δημοτικής αρχής, που είναι κατά την άποψή μου πολύ εύστοχες και δυνητικά ωφέλιμες για την πόλη.

ΕΡ. Ποιες είναι αυτές αν μπορείτε να μας πείτε παρακαλώ με δυο λόγια;

ΑΠ. Κοιτάξτε απέναντι από την αίθουσα της Γλυπτοθήκης υπάρχει μία εξίσου μεγάλη και εντυπωσιακή αίθουσα που η προηγούμενη Δημοτική αρχή προόριζε για την δημιουργία Μουσείου της σύγχρονης ιστορίας του Αγρινίου, στη συνέχεια αυτής της αιθούσης θα εδημιουργείτο ένα ειδικό κατάστημα με προϊόντα τοπικά, το οποίο συνδυαστικά με τους προηγούμενου χώρους θα απέβλεπε προς τον ξένο επισκέπτη της πόλεως. Σε συνέχεια αυτού του χώρου υπάρχει η αίθουσα για τις εκδηλώσεις της ΚΕΔΑ η οποία είναι και η μόνη σε οργανική χρήση σήμερα. Απέναντι από την αίθουσα αυτή υπάρχει μία ακόμη αίθουσα του αυτού μεγέθους για την οποία είχα εισηγηθεί να χρησιμοποιείται για τις εικαστικές παρουσιάσεις συμπολιτών μας είτε επαγγελματιών είτε μη. Τέλος δίπλα σ’ αυτή υπάρχει ο υπέροχος χώρος του Art Cafe που αν οργανωθεί σωστά θα μπορούσε ν’ αποτελέσει σημείο αναφοράς και συναντήσεως της πόλεως. Επιτρέψτε μου τώρα κύριε Τσόμπο να σας περιγράψω με δυο λόγια το όραμά μου για την ενδεχόμενη μελλοντική λειτουργία του χώρου της αγοράς. Το πρώτο που θα μας παρείχε θα ήταν θα ήταν ένα ξεχωριστό τουριστικό αξιοθέατο με εξαιρετικές όμως προεκτάσεις στο πεδίο του πνεύματος και ταυτοχρόνως, με το Art Cafe και to κατάστημα των τοπικών προϊόντων, της αναψυχής.

ΕΡ. Όταν λέτε Art Cafe πέστε μου παρακαλώ πως το εννοείτε;

ΑΠ. Μιλάω για ένα Cafe του οποίου η λειτουργία θα απαιτούσε με κάποιες ρήτρες από τον ενοικιαστή την κατά διαστήματα οργάνωση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων μουσικών κυρίως αλλά όχι μόνον, από μικρά μουσικά σύνολα κλασικής μουσικής μέχρι δημοτικές και ρεμπέτικες κομπανίες από αυτές που ανθούν σήμερα στη χώρα μας, των οποίων η δράση χαρακτηρίζεται όχι μόνον από υψηλή ποιότητα αλλά και από το ερευνητικό ήθος. Ένα cafe που όπως αντιλαμβάνεται κανείς, εκτός από την χρήση του εσωτερικού του χώρου θα έχει και την χρήση μέρους της στοάς καθώς και αυτήν μέρους της πλατείας. 

ΕΡ. Ακούγεται πράγματι πολύ ωραίο κύριε Παπασάικα.

ΑΠ. Ας σταθούμε τώρα να φανταστούμε για μια στιγμή κύριε Τσόμπο, το χώρο αυτό σε πλήρη λειτουργία, τι ευλογία θα ήταν για την πόλη. Επί τέλους θ’ αποκτούσαμε κι εμείς ένα αξιοθέατο πολλαπλού ενδιαφέροντος, όπου θα είχαμε την δυνατότητα να ξεναγήσουμε έναν υψηλό καλεσμένο στο έργο καταξιωμένων συμπατριωτών μας αλλά και άλλων σπουδαίων Ελλήνων Γλυπτών  και σε συνέχεια να τον φέρουμε σε επαφή με μουσειακά εκθέματα της νεώτερης ιστορίας της πόλεως, με τον χαρακτήρα του τόπου μας δηλαδή και ο οποίος θα μπορούσε κατά την διάρκεια της ξεναγήσεώς του να δει και να επιλέξει κάποια από τα τοπικά προϊόντα της πατρίδος μας και να ξεκουραστεί για λίγο παίρνοντας ένα αναψυκτικό σ’ αυτό το υπέροχο cafe. Το φαντάζεστε;

ΕΡ. Το φαντάζομαι και μου φαίνεται πράγματι υπέροχο, αλλά αντ’ αυτού…;

ΑΠ. Αντ’ αυτού κύριε Τσόμπο παριστάμεθα μάρτυρες της επί επτά χρόνια αδρανείας του Δήμου περί την υπόθεση αυτή και τις εγκαταλείψεως του κτηρίου πράγμα που για μένα προσωπικώς συνιστά μεγάλη πολιτιστική παράλειψη. Στερούμεθα μεγίστου αγαθού στον δημόσιο βίο της πόλεως. Λυπάμαι που αναγκάζομαι να μιλώ έτσι, αλλά  εγώ έτσι εκτιμώ  το όλον  πράγμα και δεν μπορώ πλέον να σιωπήσω, διότι αν μη τι άλλο απαλλάσσω σήμερα τον εαυτό μου από την οποιαδήποτε ευθύνη, σας ευχαριστώ.

ΕΡ. Κι εγώ σας ευχαριστώ κ. Παπασάικα.