Πενταετές πλάνο και χρέος στην κυβερνητική ατζέντα

Με ορίζοντα πενταετίας εργάζεται η κυβέρνηση για τη μετά το μνημόνιο εποχή με κυβερνητικούς παράγοντες να σκιαγραφούν τις παρεμβάσεις που σχεδιάζονται για την ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά και την στήριξη της κοινωνίας.

Οι διαπραγματεύσεις της Αθήνας με τους θεσμούς εισέρχονται στην τελική τους ευθεία από τα τέλη Φλεβάρη και η ολοκλήρωσή τους θα οδηγήσει στην έξοδο της χώρας από το πρόγραμμα τον Αύγουστο.

Στις 26 Φλεβάρη φθάνουν στην Ελλάδα οι επικεφαλής των κλιμακίων των θεσμών  (Πίτερ Ντόλμαν- ΔΝΤ, Ντέκλαν Κοστέλο- Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Φραντσέσκο Ντρούντι- ΕΚΤ και Νικόλα Τζιαμαρόλι- ESM), ενώ στο τραπέζι θα τεθεί το χρονοδιάγραμμα και η ατζέντα των επόμενων επαφών και η πορεία υλοποίησης των υπόλοιπων προαπαιτουμένων.

Η επόμενη επίσκεψη των θεσμών θα πραγματοποιηθεί μετά το Πάσχα και τότε, στις τελικές διαπραγματεύσεις ,θα περιλαμβάνονται οι λεπτομέρειες ενός «ελληνικού προγράμματος», του σχεδίου, δηλαδή, που θα εφαρμοστεί μετά το μνημόνιο. Σε εκείνες τις συζητήσεις το ενδιαφέρον θα επικεντρωθεί και στο χρέος, αλλά και το είδος της εποπτείας που θα υπάρχει στην Ελλάδα.

Κυβερνητικές πηγές, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, διευκρινίζουν ότι το πλάνο του Μαξίμου είναι πενταετές και έχει ως βασικά σκέλη το αναπτυξιακό και το κοινωνικό.

Το αναπτυξιακό τμήμα θα περιλαμβάνει σειρά θεμάτων, όπως:

• Τις προτεραιότητες ενισχύσεων ανά κλάδους (π.χ. ενέργεια, αγροτοδιατροφή κ.λπ.)
• Το σχέδιο ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων
• Τον εντοπισμό και επίλυση προβλημάτων σε βασικούς τομείς (π.χ. αντιμετώπιση γραφειοκρατίας, ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης, «κόκκινα» δάνεια κ.λπ.)
• Τον προγραμματισμό των χρηματοδοτήσεων.
• Στο κοινωνικό σκέλος θα τεθούν οι στόχοι για την ενίσχυση του κράτους πρόνοιας (π.χ. στελέχωση νοσοκομείων, επιδόματα, αύξηση κατώτατου μισθού).

Οι ίδιες πηγές, αναφορικά με την εποπτεία, επισημαίνουν ότι αυτή θα αφορά:

• Στην υλοποίηση κάποιων «ουρών» από την ισχύουσα συμφωνία, όπως π.χ. την ολοκλήρωση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων από το ΤΑΙΠΕΔ
• Στη δέσμευση ότι δεν θα υπάρξουν αλλαγές σε ό,τι έχει υλοποιηθεί (π.χ. θα παραμείνει η ανεξαρτησία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού με την ΑΑΔΕ)
• Στις δεσμεύσεις ότι θα συνεχιστούν μεγάλες μεταρρυθμίσεις σε τομείς που θεωρούνται σημαντικοί (π.χ. δικαιοσύνη, δημόσια διοίκηση κ.λπ.).

 

Το «γαλλικό κλειδί» και το ΔΝΤ

Κεντρικό θέμα είναι, φυσικά, το χρέος, ενώ το ΔΝΤ παραμένει ο «άγνωστος Χ» στη συγκεκριμένη εξίσωση. Εν αναμονή της έκθεσης βιωσιμότητας από το Ταμείο, Ελλάδα και Ευρωπαίοι συμφωνούν η διευθέτηση του χρέους να βασίζεται στο «γαλλικό μοντέλο».

Αυτό προϋποθέτει: Αφ’ ενός στη σύνδεση της ανά έτους καταβολής των τοκοχρεολυσίων με τον βαθμό μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας, έως ότου αποπληρωθεί το 75% του δημοσίου χρέους. Για παράδειγμα, εάν υπάρξουν περίοδοι στασιμότητας στην οικονομία, θα μειώνονται και τα ποσά που θα δίδονται για τοκοχρεολύσια. Και, αφ’ ετέρου στην υπό όρους (conditionality) ελάφρυνση του χρέους με βάση μεταρρυθμίσεις που θα υλοποιούνται.

Από τις ίδιες πηγές σημειώνεται ότι έως το Eurogroup του Ιουνίου θα έχει ολοκληρωθεί η συμφωνία με τους θεσμούς και επισημαίνουν ότι στον κατάλογο με τα προαπαιτούμενα υπάρχουν και πέντε «αγκάθια», τα οποία, όμως, μπορούν να επιλυθούν εύκολα, κυρίως εάν δεν τηρήσει σκληρή στάση το ΔΝΤ.

Τον Μάιο προς Ιούνιο θα γίνει η συζήτηση για τα δημοσιονομικά (τα ήδη ψηφισθέντα μέτρα για τις συντάξεις και το αφορολόγητο για το 2019 και 2020, καθώς και για τα αντίμετρα). Η ελληνική πλευρά έχει ως «άσο στο μανίκι» το πολύ υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα για εφέτος, το οποίο υπολογίζουν σε 4% του ΑΕΠ (ή 2,9% του ΑΕΠ μετά την αφαίρεση του κοινωνικού μερίσματος και του «μαξιλαριού ασφαλείας»). Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι έως τώρα το ΔΝΤ κάνει συστηματικά πιο χαμηλές προβλέψεις.

Δύσκολο θέμα είναι και οι αλλαγές στον ΕΝΦΙΑ μετά την αναμόρφωση των αντικειμενικών αξιών (η κυβέρνηση θέλει να μην πληγούν οι μικρομεσαίες περιοχές της χώρας), η αναθεώρηση του «νόμου Κατσέλη» (με την κυβέρνηση να ζητεί ενίσχυση της προστασίας των δανειοληπτών), η προώθηση «καυτών» ιδιωτικοποιήσεων κυρίως στον τομέα της ενέργειας (ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, λιγνιτικές μονάδες) και η αναμόρφωση των αναπηρικών επιδομάτων.

Παράλληλα, υπάρχει και η… αέναη ερώτηση για αν θα παραμείνει το ΔΝΤ με τους κυβερνητικούς παράγοντες να επισημαίνουν ότι μάλλον θα παραμείνει, ίσως με μία παρόμοια σχέση με τη σημερινή. Και οι Ευρωπαίοι θέλουν την παραμονή του ως εγγύηση για την επιτυχία των εξόδων της Ελλάδας στις αγορές μετά τη λήξη του μνημονίου.

efsyn.gr