Περί ρευστότητας

Στα μέσα ενημέρωσης, κυκλοφόρησε ανακοίνωση του Δ.Σ. του Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου, με την οποία ζητάει από την κυβέρνηση, για τις επιχειρήσεις ρευστότητα, δηλαδή χρήματα, δηλαδή δανεικά. Η συγκεκριμένη τους ανακοίνωση γράφτηκε προφανώς, για καθαρά τυπικούς λόγους και όχι ουσιαστικούς και σε αυτό πρέπει να αποδώσει κάποιος την πλήρη και καθολική ασάφεια της.

• του Γιώργου Τζωρτζόπουλου

Γιατί δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, το να ζητά -να απαιτεί- κάποιος χρηματοδότηση, ρευστότητα, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να είναι έστω και επιγραμματικά συγκεκριμένος όπως πχ. :

• – Για ποιο ακριβώς λόγο τα ζητά;
• – Πόσα ζητά;
• – Με ποιές προϋποθέσεις χορήγησης τα ζητά;
• – Για ποιούς ακριβώς τα ζητά και ποιά θα είναι τα κριτήρια επιλογής τους;
• – Ποιος θα πάρει το 1, ποιός τα 2, ποιός τα 3, ποιός τα 10;
• – Πότε θα τα επιστρέψουν ξανά; Πως; Με ποιά επιβάρυνση;
• – Όποιος δεν μπορέσει να τα επιστρέψει τι συνέπειες θα έχει;

Αυτά – νομίζω – και άλλα πολλά, είναι τα απολύτως αυτονόητα, για να σε ακούει κάποιος σοβαρά και να μην γελά. Θα την εκμεταλλευτώ όμως την συγκεκριμένη ανακοίνωση για να διατυπώσω επιγραμματικά την δική μου άποψη, περί ρευστότητας και απαιτήσεων.

• 1/ Τη μικρή οικογενειακή ελληνική επιχείρηση δεν την κρατά στα πόδια της, η τοκιζόμενη και ενίοτε τοκογλυφικά, ρευστότητα. Αλλά η «σκόνη» του πελάτη.
• 2/ Το μικρομάγαζο δεν κρατά την πόρτα του ανοιχτή, από τα δανεικά των τραπεζιτών και των πολιτικών χορηγών τους. Αλλά από την «σκόνη» του πελάτη.
• 3/ Το μικρομάγαζο δεν το ενταφιάζει, η αδιαφορία και η «λαμογιά» του μικρέμπορα αλλά οι μυλόπετρες των εραστών της παγκοσμιοποιημένης «ελεύθερης» οικονομίας.

Γι’αυτό λοιπόν θα απαιτούσα, όχι μόνος μου, αλλά παρέα με αυτούς που αφήνουν τη «σκόνη» τους στο κατώφλι του μαγαζιού μου για να έχω ρευστότητα τα παρακάτω:

• – Κατάργηση κάθε φοροαπαλλαγής για τους εμπορικούς κολοσσούς, τις πολυεθνικές, τις αλυσίδες, τους ομίλους, τις υπεραγορές.
• – Κατάργηση κάθε χαρατσιού -όποιο όνομα και αν έχει- που επιβάλλεται στην πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού και αποτελεί την πιο χυδαία φορομπηχτική αφαίμαξη του.
• – Άμεση απόδοση των συντάξεων που χρονίζουν οι εκκαθαρίσεις τους και οι καταβολές τους
• – Αφορολόγητο, ισόποσο, με όσα δαπανούν στη διατροφή και τα κομμωτήρια των κατοικίδιων τους, αυτοί που ψηφίζουν μνημόνια και κόβουν συντάξεις.

Η έμμεση φορολόγηση είναι άθλια μορφή φοροληστείας και λαιμητόμος για τα λαϊκά εισοδήματα. Ο Φ.Π.Α. σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης είναι φορομπηχτικός. Οι νόμοι που στέλνουν τα όρια συνταξιοδότησης στα σαγόνια της πανδημίας είναι ανθρωποκτόνοι. Τα κλεμμένα από τις συντάξεις και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς είναι ανθρωπιστικό έγκλημα. Οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, τα λεφτά που περισσεύουν για το ΝΑΤΟ, τους κλινικάρχες, τους καναλάρχες, τους εθνικούς προμηθευτές και εργολάβους είναι ο οικονομικός κορονοϊός των λαϊκών στρωμάτων. Οι στρατιές των ανέργων -πτυχιούχων ή όχι- που αναζητούν ψωμί στην ξενιτιά ή εδώ “άκρες” για 4μήνα και 8μήνα απασχολησιμότητας είναι γενοκτονία.

Εν κατακλείδι

Στο μικρομάγαζο δεν ψωνίζει ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης κλπ. Στο μικρομάγαζο ψωνίζουν οι εργάτες, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι, οι υπάλληλοι, οι αγρότες, οι σπουδαστές κλπ. Για το μικρομάγαζο, η επιβίωση του και η ρευστότητα του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δική τους ρευστότητα. Γι’αυτό αν πραγματικά σε νοιάζει να το κρατήσεις ανοιχτό, πριν απαιτήσεις για σένα δανεικά, οφείλεις να απαιτήσεις, να πάρουν αυτά που τους χρωστάνε αυτοί που θα έρθουν να σου αφήσουν τη «σκόνη» τους.

Ας θυμηθούν οι παλαιότεροι και ας ρωτήσουν να μάθουν οι νεότεροι για τις ανάσες και ανακοπές της αγοράς, τους αγώνες και τις συμπορεύσεις των εμπόρων και του συλλόγου τους με τους καπνεργάτες και τις καπνεργάτισσες, τους εργάτες και τις εργάτριες στους οποίους χρωστάνε τα μαγαζιά τους και η πόλη την εμπορικότητα της.

Πηγή: https://tzortzopoulos.blogspot.com/