«Πέσαμε έξω…»

Φρόνιμο είναι να ζητάει το εκάστοτε κυβερνών κόμμα «νηφάλιο διάλογο» από την αντιπολίτευση.

Το δικαίωμα του το παρέχει η ζόρικη πραγματικότητα, ακόμα κι αν το ίδιο πολιτεύτηκε με δυσδιάκριτη νηφαλιότητα όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση.

Ακόμα κι αν δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τιμήσει την αξίωση της καλοπιστίας, εάν η λαϊκή ψήφος τού στερήσει την εξουσία.

Φρόνιμο είναι επίσης να προσέρχονται οι αντιπολιτευόμενοι στον διάλογο με καθαρό μυαλό και καθαρές ιδέες, να μην εξομοιώνονται με ό,τι καταγγέλλουν.

Τουλάχιστον στα όντως εθνικά θέματα. Οπως όταν χάνονται εκατοντάδες ζωές. 

Το δεύτερο κύμα της πανδημίας αποδεικνύεται φονικότατο. Τα εμβόλια αφορούν ένα μέλλον αρκετά πιο μακρινό απ’ ό,τι αφήνουν να διαφανεί οι ενθουσιώδεις τίτλοι υποδοχής των ανακοινώσεων της Pfizer και της BioNTech. Πρώτοι οι άγγελοι των καλών ειδήσεων, μετανάστες και οι τρεις (ναι, υπάρχουν και καλοί μετανάστες, και δεν είναι οπωσδήποτε Ελληνες, μπορεί να ’ναι και Πακιστανοί, Σομαλοί, Σύροι), ο Θεσσαλονικιός Εβραίος Αλβέρτος Μπουρλάς και οι Αλεβίτες Τούρκοι Ουγκούρ Σαχίν και Οζλέμ Τουρετσί ξέρουν ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος ώσπου τα εμβόλια να φτάσουν σε όλους. Σε όλες τις χώρες, πλούσιες ή φτωχές.

Ισως σ’ εμάς μοιάζουν ασήμαντα τα είκοσι ευρώ της δόσης. Αλλού όμως είναι ολόκληρο μηνιάτικο. Και ο ιός δεν θα εξαλειφθεί με αποσπασματικές μάχες αλλά με γενικευμένο πόλεμο. Παγκόσμιο. Οι πλούσιοι οφείλουν να δωρίσουν όπλα στους φτωχούς. Ας μη θελήσει η μαραγκιασμένη ψυχή τους να ξαναβγάλει κέρδος από τον θάνατο. Μπροστά τους θα το βρουν. Οχι στην Τελική Κρίση. Εδώ, επί Γης.

Ο οικουμενικός χαρακτήρας του προβλήματος πάντως δεν μηδενίζει τις ευθύνες κάθε εθνικής κυβέρνησης.

Πανδημία είχαμε και την άνοιξη, όταν η κυβέρνηση βαυκαλιζόταν μπρος στον καθρέφτη της «ξεχωριστής επιτυχίας» και κήρυττε την Ελλάδα ασφαλέστατο τουριστικό προορισμό. Πανδημία βασανίζει και τώρα τον πλανήτη. Αυτό όμως δεν είναι άλλοθι.

Το εαρινό «εμείς σκίσαμε, ενώ οι άλλοι τα μούσκεψαν» δεν μπορεί να εκπέσει τώρα ανέξοδα στο αυτοαπαλλακτικό «τι να κάνουμε, όλοι είναι σε πανικό». Και δεν μπορεί, επειδή ήδη ακούστηκε το «πέσαμε έξω το καλοκαίρι».

Εστω κι αν η ομολογία ξέφυγε κατά λάθος από τα φλύαρα χείλη ενός πολιτικού κατ’ εξοχήν αφερέγγυου και ανακυβιστία, του κ. Γεωργιάδη, έχει την αξία της. Είναι άλλωστε το μόνο σαφές ίχνος κυβερνητικής αυτοκριτικής. Ο κ. Μητσοτάκης παραμένει αυτοθαυμαζόμενος. Αλλά μπροστά σ’ έναν καθρέφτη θρύψαλα.

Παντελής Μπουκάλας

https://www.kathimerini.gr/