Πίκρα και φαρμάκι, στα καπνομάγαζα, τ’ Αγρινίου, κάποτε… (Photos)

….Η γιαγιά Πολυξένη, κοριτσάκι, όταν πρωτόρθανε πρόσφυγες της καταστροφής απ’ τη Μικρασία, δούλευε στις καπναποθήκες των αδελφών Παπαστράτου στ’ Αγρίνιο.

-Και τι δουλειά έκανες βρε γιαγιά, τόσο μικρούλα; την ρωτούσα μικρός κι εγώ.

-Μού’χανε δώσει ένα τσίγκινο τάσι και μια στάμνα να την γεμίζω νερό και να δροσίζω τους διψασμένους.

-Σιγά τη δουλειά! την απόπαιρνα ο άμαθος.

-Ααχ! Πόσο βαρειά ήταν η γεμάτη στάμνα νά’ξερες, και τα ποδαράκια μου λεπτά σαν καλαμάκια, πως να τη βαστήξουνε;

-Ε καλά και κάθε πότε δίψαγαν για να τους πας νερό;

-Όλη μέρα· ήμασταν κόσμος πολύς τότε στα καπνομάγαζα, λαός… άντρες, γυναίκες, φτωχολογιά στο μεροκάματο, κι άλλος από ‘δω άλλος από ‘κει όλο και ζήταγαν μια γουλιά νερό για να κατέβει το φαρμάκι· είχε πολύ πίκρα και πολύ σκόνη εκεί μέσα παιδί μου…

Το κείμενο, για την γιαγιά Πολυξένη, που ήρθανε πρόσφυγες το 1914, απ΄το Οφρύνειο Δαρδανελίων της επαρχίας Τρωάδος Μικράς Ασίας, εδώ, απ΄τον Χρήστο Μποκόρο.

Η φωτογραφία αρχείου με τις Μικρασιάτισες καπνεργάτριες, σε καπνομάγαζο του Αγρινίου, προέρχεται απ΄το αρχείο του φίλτατου Ιωάννη Κ. Κουτρουμπούση.

Ανάρτηση του Alexios Katefidis