Πολυτεχνείο 2020: «Άρωμα αυταρχισμού στην Κυβερνητική απαγόρευση»

«Πορείες με συμβολικές αντιπροσωπείες και τήρηση προληπτικών μέτρων», προτείνουν οι Πράσινοι.

Για άρωμα αυταρχισμού προειδοποιούν οι Πράσινοι, στον απόηχο της χθεσινής συζήτησης στη Βουλή και των κυβερνητικών αποφάσεων για απαγόρευση των εκδηλώσεων για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Προτείνουν πορεία ανάλογη με τις περιστάσεις, με συμβολικές αντιπροσωπείες και τήρηση όλων των προληπτικών μέτρων. Παράλληλα επισημαίνουν τα δύο μέτρα και δύο σταθμά στην κυβερνητική επίκληση της πανδημίας, αλλά και την προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία στα μέτρα των επιδιώξεων για αφυδατωμένη δημοκρατία, με λιγότερο χώρο για κριτική και αμφισβήτηση της εξουσίας.

Οι Πράσινοι θεωρούμε ότι οι φετινές πορείες είναι σημαντικό να πραγματοποιηθούν, προσαρμοσμένες στα μέτρα πρόληψης και την υπευθυνότητα που απαιτούν οι περιστάσεις. Η κυβερνητική απαγόρευση όλων των δημόσιων εκδηλώσεων και η αυταρχική προειδοποίηση για αστυνομική «επιβολή του νόμου» δίνουν αναπόφευκτα και την πρόσθετη διάσταση της ειρηνικής πολιτικής ανυπακοής. Συμβολικές αντιπροσωπείες κοινωνικών φορέων και κομμάτων, με την αυτονόητη τήρηση αποστάσεων και χρήση μάσκας, μπορούν να δείξουν ότι φέτος το δημοκρατικό μήνυμα είναι σημαντικότερο από τη όποια μαζικότητα.

Μια σειρά στοιχεία συνηγορούν ότι η κυβερνητική απαγόρευση αποτελεί υπολογισμένη πολιτική κίνηση και όχι επιστημονικό μέτρο κατά της πανδημίας:

Στην προηγούμενη καραντίνα της άνοιξης, η ίδια κυβέρνηση είχε απολύτως ανεχθεί μαζική δημόσια εκδήλωση για την Πρωτομαγιά στο Σύνταγμα με τήρηση επαρκών μέτρων ασφαλείας, χωρίς να προκύψει τις επόμενες μέρες πρόβλημα μετάδοσης.

Η σύγκριση με τις παρελάσεις (που διοργανώνονται από το ίδιο το κράτος) και με τους ναούς (που αποτελούν κλειστούς και όχι ανοικτούς χώρους) είναι τελείως άτοπη και δείχνει προσπάθεια να «χαϊδέψουν τα αυτιά» ακροατηρίων που ενδιαφέρουν πολιτικά την κυβέρνηση και να πολώσουν την κοινωνία.

Η εξαγγελία της απαγόρευσης από τον κ. Χρυσοχοϊδη, ως πολιτικό προϊστάμενο της αστυνομίας (του σώματος που το 1973 αντιμετώπιζε τους διαδηλωτές μέχρι την κάθοδο των τανκς), είχε και έμμεσο συμβολικό μήνυμα: αντίθετα με τις εκκλησίες όπου η κυβέρνηση διαβουλεύθηκε επανειλημμένα με την Ιερά Σύνοδο, οι εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου απαγορεύθηκαν αυταρχικά, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια επικοινωνίας με τους διοργανωτές για αναζήτηση ηπιότερων περιορισμών και αποτελεσματικών μέτρων προστασίας.
Όμως οι κυβερνητικές αυτές επιδιώξεις για αφυδατωμένη δημοκρατία, με λιγότερο χώρο για αμφισβήτηση της εξουσίας, κάνουν ακόμη πιο επίκαιρο τον αγώνα για τη δημοκρατία.