Ο Γ. Ψειμάδας στο AgrinioTimes.gr: «Τιμή η Σύνθεση της Τελετής Αφής Ολυμπιακής Φλόγας»

Γιάννης Ψειμάδας: «Η ανάθεση για τη μουσική σύνθεση της τελετής Αφής Ολυμπιακής Φλόγας ήρθε «κεραυνός εν αιθρία», ήμουν έτοιμος τη στιγμή που ήρθε, γιατί είχα μέσα μου μεγάλο background σε ό,τι έχει να κάνει με την αρχαία μας Κληρονομιά. Το σύμπαν δούλεψε γι’ αυτή τη συνεργασία και το ευχαριστώ και το θεωρώ μέσα μου ότι θα γινόταν έτσι κι αλλιώς, καρμικό δηλαδή! Άφησα τη δυναμική της έμπνευσής μου και το ένστικτο να με οδηγήσουν και δεν με πρόδωσαν»

Ποιες λέξεις μας έρχονται στο μυαλό όταν μιλάμε για μουσική; Έκφραση, ελευθερία, τέχνη, δημιουργία, έρωτας, μαγεία, πάθος…

Το Ελληνικό πεντάγραμμο βρίθει από μουσικές (και τραγούδια) παλλαϊκής αποδοχής, κάποιες εφήμερες, κάποιες που νίκησαν τον χρόνο, κάποιες που γράφτηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να διεγείρουν το θυμικό μας και κάποιες άλλες που η απήχηση τους μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά, καλλιεργώντας μέσα μας «το φως του πνεύματος», τη γνώση και τις διαχρονικές ηθικές αξίες.

Η μουσική του αξιόλογου Έλληνα συνθέτη Γιάννη Ψειμάδα, σίγουρα ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Συνθέσεις που αναδεικνύουν τη γνώση, καλλιεργούν και εμποτίζουν με πνευματικές αξίες τη σύγχρονη καλλιτεχνική πραγματικότητα, με ήθος και σεβασμό στην Πολιτιστική μας ταυτότητα, και μια πανδαισία ηχοχρωμάτων που πηγάζουν από μια έμπνευση, μια φαντασία και ένα χάρισμα θεόσταλτο…

Ο Γιάννης Ψειμάδας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Παναιτώλιο Αιτωλοακαρνανίας.

Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά μουσικής, αρμονία, αντίστιξη, ενορχήστρωση, και μουσική για θέατρο και κινηματογράφο.

Πολυοργανίστας μουσικός, τραγουδιστής και μουσικός αφηγητής, παίζει αρχαία λύρα, κιθάρα, σαξόφωνο, πλήκτρα, κρουστά, πνευστά.

Συνθέτης των τελετών Αφής και Παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας με χορογράφο την Άρτεμις Ιγνατίου: Sochi 2014, Rio 2016, Pyeongchang 2018 και Ολυμπιακοί Αγώνες Νέων Nanjing 2014, Lillehammer 2016, Buenos Aires 2018, Tokyo 2020 και Πεκίνο 2022.

Έχει συνθέσει μουσική για θεατρικές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας, κωμωδίες Αριστοφάνη, έργα κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου καθώς και παιδικές θεατρικές παραστάσεις.

Έχει βραβευτεί για τις μουσικές του συνθέσεις σε πολλά φεστιβάλ θεάτρου.

Πολυετής συνεργασία με το Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα (ΔηΘεΜα), με το Κορινθιακό Θέατρο Βασίλης Ρώτας (Κ.Θ.Β.Ρ.), με τη θεατρική εταιρία «Σκαραβαίοι», με τον καλλιτεχνικό οργανισμό «Κοχύλι» και με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου.

Το 2000 ίδρυσε την ομάδα αφήγησης «Παραμυθοσέντουκο» μαζί με την αφηγήτρια Νίκη Κάπαρη την οποία συνοδεύει στις αφηγήσεις με μουσική, τραγούδι και ηχητικά τοπία, με εμφανίσεις σε αρχαιολογικά μουσεία, σχολεία, φεστιβάλ αφήγησης, βιβλιοθήκες, χώρους τέχνης, πανεπιστήμια, μπουάτ, φεστιβάλ θεάτρου δρόμου.

Έχει συνθέσει τη μουσική για την παραγωγή «Αμαζόνες» με το ART Dance Theater για το Μουσείο Μπουμπουλίνας. Οι «Αμαζόνες» εκπροσώπησαν την Ελλάδα το 2014 στο Festival International de Sousse 2014 στην Τυνησία και το 2017 στην πόλη Guangzhou στη Νότια Κίνα στα πλαίσια του Έτους Πολιτιστικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Κίνας.

Συνέντευξη στη Νάντια Μπούτα

Ο Πλάτων είχε πει πως «η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα». Είναι πράγματι η μουσική «ένας ηθικός κανόνας»;  Τι είναι για σένα η «μουσική»;

Καλά τα είπε ο συμπαντικός Πλάτων, συμφωνώ! Από τη στιγμή που το «είναι μου» ανακάλυψε τη μουσική, ένας κόσμος διαφορετικός φάνηκε για μένα στον ορίζοντα. Εγινε όχημα για να με ταξιδέψει σε άλλους κόσμους, πότε φωτεινούς, πότε σκοτεινούς, πότε πολύχρωμους. Αερόστατο πάνω από τα υψίπεδα των Άνδεων, τραίνο που με ταξίδεψε στην κάψα της Αφρικανικής ηπείρου, χρονομηχανή που με ταξιδεύει στη αυλή που έγραψε τις πρώτες μελωδίες της η Σαπφώ με την λύρα της, με έβαλε σε παρέα χίππιδων να παρακολουθούμε το Woodstock μέχρι τις πρωινές ώρες και τόσα άλλα που θέλω τόμους ολόκληρους να τα περιγράψω…

Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική;

Αυτό που θυμάμαι είναι οτι σε ένα πανηγύρι στο χωριό είδα έναν τσιγγάνο να παίζει μία κόκκινη ηλεκτρική κιθάρα κι έμεινα ακούνητος και τον κοιτούσα και προσπαθούσα να καταλάβω πως βγαίνει αυτός ο ήχος από αυτό το κόκκινο πράγμα που κρατούσε στην αγκαλιά του.

Μετά που ο πατέρας μου με πήγε στους πάγκους με τα παιχνίδια, επέμενα να μου αγοράσει μια μικρή πλαστική κιθαρίτσα που είδα μπροστά μου σε αντίθεση με ένα σωρό παιχνίδια που ήταν γύρω. Θυμάμαι την κρατούσα και πήγαινα όπου έβλεπα παρέα και την γρατζουνούσα μπροστά τους με ύφος φτασμένου μουσικού κι αυτοί με κοίταζαν με έκφραση «πάει το καημένο, χάζεψε»…

Αρκετά χρόνια αργότερα κάποια στιγμή που δούλευα στο χωράφι μέσα στην κάψα του Καλοκαριού με τους γονείς μου, είπα αποφασισμένος στον πατέρα μου ότι θέλω να μου αγοράσει μία αληθινή κιθάρα!      

Πώς αντέδρασε η οικογένειά σου σε αυτό; Στήριξε την απόφασή σου;

Δύσκολες εποχές τότε! Ενώ η μουσική είναι από καταβολής κόσμου στην ψυχή του ανθρώπου, το να είσαι μουσικός ήταν ακόμα ταμπού στην επαρχία. Η αρχική αντίδραση του πατέρα μου μόλις του δήλωσα ότι θέλω να μου πάρει κιθάρα αλλιώς θα πάω αλλού για δουλειά, ήταν μια αστεία σκηνή που θυμάμαι και γελάω ακόμα. Άρχισε να με κυνηγάει μέσα στο χωράφι πετώντας μου κάτι χωματένιες πέτρες.

Τελικά είδε ότι δεν αστειευόμουν και σε λίγο καιρό κρατούσα την πρώτη μου αληθινή κιθάρα στα χέρια μου. Με αυτή κοιμόμουν, με αυτή ξυπνούσα. Χρήματα δεν περίσσευαν για δάσκαλο και ωδείο κι έτσι έμαθα μόνος μου με την βοήθεια κάποιων βιβλίων που παράγγειλα από μαγαζί της Αθήνας. Είχα καλό αυτί και άρχισα να παίζω ότι άκουγα.

Ακουγα και πολύ μουσική από το ραδιόφωνο, Γιάννη Πετρίδη, κασσέτες σε ένα φορητό κασσετοφωνάκι και πήρα και το βάπτισμα του πυρός σε σχολικές εκδρομές και εκδηλώσεις. Μπήκα και στην Φιλαρμονική Αγρινίου «Ορφέας» κι έμαθα σαξόφωνο που μου άρεσε πολύ.

Οι γονείς μου το πήραν απόφαση ότι δεν μπορώ χωρίς τη μουσική και όσο μπορούσαν με στήριζαν. Πήγα στην Αθήνα και άρχισα να σπουδάζω στο Ωδείο ανώτερα θεωρητικά και μουσική για θέατρο και κινηματογράφο και μπήκα πολύ νωρίς σε δουλειά ως κιθαρίστας και τραγουδιστής σε νυχτερινά μαγαζιά.

Έχω δουλέψει πολλά χρόνια και συνεχίζω ως μουσικός, αλλά η βασική μου ιδιότητα ουσία είναι η σύνθεση.

Πως ξεκινάς να συνθέτεις ένα μουσικό κομμάτι; Τι είναι αυτό που σε εμπνέει;

Η έμπνευση έρχεται απρόσκλητη τις περισσότερες φορές, στον δρόμο, στον ύπνο μου.

Εχω νιώσει για τις πιο σημαντικές συνθέσεις που δημιούργησα ότι μου έρχονταν από το σύμπαν, σαν ένα φως, ένα ισχυρό άγγιγμα που με χρησιμοποιεί σαν καταλύτη να μεταφράσω σε μουσική αυτό που μου δίνει σαν δώρο.

Επίσης. όταν γράφω για το θέατρο εμπνέομαι από το έργο, από την άποψη του σκηνοθέτη, από το νόημα που θέλει να δώσει ο συγγραφέας κι εγώ πρέπει να το φωτίσω μουσικά.

Όταν έγραφα μουσική για την Αντιγόνη του Σοφοκλή, για καιρό πολύ ζούσα παράλληλα με αυτό το επαναστατημένο για το δίκιο κορίτσι του Σοφοκλή, την έβλεπα σαν σκιά ακόμα και στον ύπνο μου να κάθεται σε απόσταση, σαν να περιμένει κάτι δυνατό από μένα. Της έγραψα ένα από τα καλύτερα τραγούδια μου πάνω στους στίχους από το χορικό «Ἔρως ἀνίκατε μάχαν».

Πόση «ψυχή» βάζεις στα έργα σου; Υπάρχουν βιωματικά στοιχεία στις συνθέσεις σου;

Εννοείται, τα πάντα εμπεριέχονται στη δημιουργία, όποια και να είναι αυτή. Ό,τι έχω βιώσει, ακούσει, παλέψει, ερωτευτεί, δύσκολα και όμορφα. Δημιουργία χωρίς κατάθεση ψυχής για μένα δεν είναι δημιουργία.

Δυστυχώς στο όνομα της τέχνης έχουν δημιουργηθεί και πολλά σκουπίδια καταναλωτικά ευκολομάσητα, που δεν προσφέρουν κανένα φως στον αποδέκτη εκτός από μια πλαστική ευδιάθεση, στενοχώρια, ξέσπασμα πχ. Και δυστυχώς η μουσική πληρώνει μεγάλες αμαρτίες στο θέμα αυτό από τους ευκαιριακούς. Αν δείτε πχ. τι τραγούδια είναι στην πρώτη γραμμή του Spotify και youtube θα νιώσετε βαθειά απογοήτευση! 

Πάντα σκεφτόμουν ότι ένας καλλιτέχνης γενικότερα είναι ένας βαθιά μοναχικός άνθρωπος. Η σύνθεση είναι μια ευκαιρία για εξωτερίκευση συναισθημάτων ή μπορεί να οδηγήσει τον μουσικό σε εσωτερικές διερευνήσεις που καμιά φορά καταλήγουν σε εσωστρέφεια;

Τα περί εσωστρέφειας ισχύουν στην περίπτωση του καλλιτέχνη, γιατί συνεχώς υπάρχει μια κίνηση και θόρυβος δημιουργίας στην ψυχή και στο μυαλό του. Αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν όσοι δεν το έχουν γι αυτό τις περισσότερες φορές μας κάνουν ένα είδος μπούλινγκ και ειρωνείας.

Αλλά δεν μας πτοεί. Φαντάσου ότι δούλευα 6άωρα σε μαγαζιά με πρόγραμμα και τη στιγμή που έπαιζα, στο μυαλό μου έτρεχαν άλλες μουσικές και δημιουργίες… Αλλιώς δεν θα την είχα βγάλει καθαρή.

Έφτασα βέβαια σε οριακά επίπεδα ψυχολογικά με την νυχτερινή δουλειά. Έχουν διασκεδάσει χιλιάδες άνθρωποι μπροστά μου, έχουν κλάψει, έχουν ερωτευτεί έχουν τσακωθεί. Εμπειρίες που αν δεν τις ισορροπήσεις μέσα σου, μπορεί να σε τσακίσουν όπως κι έχει γίνει σε πολλούς.

Εχω ζήσει όλη την περίεργη δεκαετία του ’80 και ’90 μέσα στα νυχτερινά μαγαζιά και μπορώ να γράψω βιβλία ολόκληρα με ότι είδα και έζησα εκεί!

Τι μουσική ακούς όταν είσαι μόνος;

Μπορώ να ακούσω τα πάντα, από ινδιάνικα των Ινκας μέχρι Pink Floyd ως και ηλεκτρονική μουσική και πολυφωνικά Ηπειρώτικα. Η μεγάλη μου αγάπη είναι η Ροκ, Τζαζ και οι καταπληκτικοί μας Ελληνες συνθέτες που άνθισαν σε προσφορά στη δεκαετία ’60 και ’70.

Υπάρχει καλή και κακή μουσική;

Υπάρχει καλή και κακή μουσική όπως και καλή και κακή τέχνη αναμφισβήτητα. Υπάρχει εννοείται η μουσική που δημιουργείται με ύπουλη πρόθεση το κέρδος και τη φτηνή διασκέδαση και πάντα είναι σε άνθηση.

Σίγουρα, μια στιγμή η οποία σημάδεψε την καλλιτεχνική σου πορεία ήταν τον Οκτώβριο του 2013, όταν κλήθηκες για πρώτη φορά να συνθέσεις τη μουσική για την τελετή Αφής και Παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Sochi Ρωσίας 2014. Τι σήμαινε για σένα αυτή η πρόταση – πρόκληση για μια τόσο ιδιαίτερη και ξεχωριστή μουσική δημιουργία;

Η ανάθεση για τη μουσική σύνθεση της τελετής Αφής Ολυμπιακής Φλόγας ήρθε «κεραυνός εν αιθρία», ήμουν έτοιμος τη στιγμή που ήρθε, γιατί είχα μέσα μου μεγάλο background σε ό,τι έχει να κάνει με την αρχαία μας κληρονομιά. Το σύμπαν δούλεψε γι αυτή τη συνεργασία και το ευχαριστώ και το θεωρώ μέσα μου ότι θα γινόταν έτσι κι αλλιώς, καρμικό δηλαδή!

Τιμή και πληρότητα για την μουσική μου πορεία!

Θέλω να μου περιγράψεις τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις ανησυχίες που ένιωσες από τη στιγμή που σου έγινε η πρόταση, μέχρι τη στιγμή που παρέδωσες τη σύνθεσή σου;

Πολύ έντονα συναισθήματα, σαν να βρέθηκα απότομα στο κενό κι έπρεπε να πετάξω η να πέσω. Άφησα τη δυναμική της έμπνευσής μου και το ένστικτο να με οδηγήσουν και δεν με πρόδωσαν. Κάναμε, από την πρώτη μου στιγμή, πολύ αξιόλογη δουλειά με την κορυφαία ομάδα της τελετής Αφής και συνεχίσαμε ανεβάζοντας κάθε φορά τον πήχυ.

Την πρώτη φορά είχα να μπω στο αρχαίο στάδιο από μαθητής και μπήκα ως συνθέτης ακούγοντας την μουσική μου να γεμίζει τον χώρο που στέκει εκεί αγέρωχος στις χιλιετίες και στο φως που δίνει σε όλο τον κόσμο.

Εγώ συμπληρώνω ήδη 5 τελετές Αφής στην μαγική Αρχαία Ολυμπία, σε συνεργασία με την χορογράφο της τελετής Άρτεμις Ιγνατίου, την Πρωθιέρεια, τις Ιέρειες, τους άνδρες και την Ολυμπιακή επιτροπή που κάνει όλη την κορυφαία διοργάνωση που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο την χώρα μας και την ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων μαζί με την Φλόγα που ανάβουμε από τον Ελληνικό ήλιο και την παραδίδουμε στην οργανώτρια χώρα. 

Σίγουρα νιώθεις πως η μουσική έχει τη δύναμη να περάσει μηνύματα και να προβάλλει αξίες…

Οπως κάθε τέχνη έτσι και η μουσική είναι σταλμένη στο ανθρώπινο γένος για να περνάει μηνύματα και να προβάλλει αξίες, φτάνει όσο το δυντόν περισσότεροι αποδέκτες να έχουν το χάρισμα του καλλιτέχνη ακροατή και με αυτή την έκφραση εννοώ και την γιαγιά στο απομακρυσμένο σημείο, που ένα τραγούδι θα της φέρει δάκρυα και συγκίνηση, και μια μάνα που θα νανουρίσει το μωρό της για να κοιμηθεί με όμορφα όνειρα. Τον αδικημένο, που θα ξεσηκωθεί να διεκδικήσει τα δικαιώματά του με την παρότρυνση της μουσικής και της ποίησης. Το χωριό, που θα ξαναενώσει μικρούς και μεγάλους σε μια παρέα στο πανηγύρι.

Η πιο όμορφη μουσική που άκουσα ήταν το νανούρισμα μιας νεαρής μάνας που νανούριζε το μωρό της ένα μεσημέρι Καλοκαριού στο διπλανό μου σπίτι στη Σαντορίνη όπου είχα πάει για δουλειά.

Μίλησέ μου για το «Παραμυθοσέντουκο». Πώς πιστεύεις ότι συνδυάζεται η μουσική με το παραμύθι;

Το «Παραμυθοσέντουκο» το δημιουργήσαμε με την Νίκη Κάπαρη αρχές του 2000 από εσωτερική ανάγκη να επικοινωνήσουμε τα λαϊκά παραμύθια και τους αρχαίους μύθους σε παιδιά και ενήλικες.

Η Νίκη Κάπαρη είναι μια χαρισματική αφηγήτρια, άλλωστε αν δεν είχε αυτό το χάρισμα, το οποίο η το έχεις η δεν το έχεις και δεν μπορείς να το σπουδάσεις, δεν θα ήταν εφικτό να δημιουργήσει γέφυρες ανάμεσα στο κοινό μας και στις ιστορίες.

Εγώ την συνοδεύω στην αφήγηση, σαν παράλληλος αφηγητής με διάφορα γνωστά και σπάνια μουσικά όργανα από όλο τον κόσμο δημιουργώντας ηχητικά τοπία.

Οι ισσοροπίες είναι λεπτές και οι εμπειρίες μας μπροστά σε κοινό τόσα χρόνια μας δίδαξαν πολλά. Εχουμε παίξει σε πολλά φεστιβάλ, περιοδείες στα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά, πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες, χώρους τέχνης, σχολεία και από τις κορυφαίες συνεργασίες που κράτησαν 12 χρόνια είναι το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στο «Παραμύθι της Κυριακής» που το άκουσαν χιλιάδες μικροί και μεγάλοι γνωρίζοντας μέσα από τον μύθο καλύτερα την πολιτιστική μας κληρονομιά μπροστά στα εκθέματα αυτής της χρονοκάψουλας του αρχαίου πολιτισμού της χώρας μας.    

Τελικά, είναι ένα παραμύθι η ζωή; Πιστεύεις αυτό που λένε ότι πάντα ζει ένα παιδί μέσα μας μέχρι τα βαθιά μας γηρατειά;

Απαντάω με ένα απόσπασμα από συνέντευξη της Νίκης «Σε όλα τα παραμύθια είναι διάχυτη η αρμονία του ανθρώπου με την φύση. Και η φύση ανταποδίδει σε μέγιστο βαθμό τα καλά της. Ο άνθρωπος παλεύει για το δίκιο του. Δεν το βάζει κάτω.  Παλεύει για την ζωή του και νικάει το κακό με την καλοσύνη του. Λέγοντας παραμύθια σε ένα παιδί βάζουμε τα θεμέλια για να γίνει ένας ενεργός πολίτης, ένας ελεύθερος άνθρωπος».

Και συμπληρώνω, ναι, πάντα ζει ένα παιδί μέσα μας, έτσι το έχει κανονίσει η ανθρώπινη φύση και πρέπει να το προσέχουμε για να μας κρατάει ενεργή και φωτεινή την ψυχή και τον νου μας!

Υπάρχει το λεγόμενο «μυστικό της επιτυχίας»; Αρκεί το ταλέντο και η σκληρή δουλειά για να φτάσει κάποιος σήμερα στην επίτευξη των στόχων του, ειδικά σε έναν τόσο δύσκολο και «αμφιλεγόμενο» χώρο;

Μακάρι να ξέραμε το μυστικό της ουσιαστικής επιτυχίας, όχι της επιτυχίας φασόν που πολλοί νομίζουν ότι κάνουν με τα νούμερα και ο χρόνος μετά κάνει τη σοφή δουλειά του και τους πετάει στη λήθη.

Παίζουν πολλά ρόλο στην επιτυχία, η δική μου άποψη είναι να δημιουργείς ότι σε εμπνέει εσένα και ότι σε γεμίζει και να το μοιράζεσαι με τον κόσμο, αφού πρώτα το πιστέψεις εσύ ο ίδιος. Πρέπει να μάθει ο κάθε ένας να επιλέγει γιατί χορτάσαμε σκουπίδια.

Στενοχωριέμαι, ανυσηχώ βαθειά, όταν βλέπω να επιπλέουν πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την τέχνη και πολύς κόσμος να έχει άγνοια για τόση δυνατή ποίηση, μουσική, ζωγραφική που έχει δημιουργηθεί στους αιώνες και συνεχίζει να δημιουργείται από χαρισματικούς καλλιτέχνες. Αλλά είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής και αυτό σαν να σου λέει το σύμπαν «Θες φως; ψάξε αγωνίσου, κέρδισέ το με κόπο! Θες σκοτάδι; πάρτο έτοιμο μπροστά σου, αν αυτό σε ικανοποιεί»!   

Τα τελευταία δύο χρόνια, με την πανδημία να έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής μας και τις Πολιτιστικές μας συνήθειες, πώς βλέπεις τα πράγματα για την ελληνική μουσική;

Η λεγόμενη πανδημία και η ακόλουθος της καραντίνα ήρθε σαν «κεραυνός εν αιθρία» μαζί με το πρωτόγνωρο και τον φόβο που περιπλανιόταν και περιπλανιέται στον αέρα. Πάνω που πήγαιναν να μπουν σε μια θετική γραμμή κάποια πράγματα, ήρθε η ανατροπή. Ο φόβος για την υγεία, η σκόπιμη εκμετάλλευση του φόβου, η υστερία του πλήθους, οι διάφορες «συνωμοσίες» κλπ. Πολλά μέτωπα ταυτόχρονα.

Έφτασε στην επικινδυνότητα του ιδρυματισμού η καραντίνα, της ψεύτικης ασφάλειας του εγκλεισμού. Όλοι το νοιώσαμε, καλλιτεχνικός χώρος και η εστίαση που έχει άμεση σχέση σήκωσαν το πιο βαρύ φορτίο δυστυχώς.

Η πολιτεία αντιμετώπισε τους καλλιτέχνες όπως παλιά, ένας άξεστος θα ρωτούσε «αα, είσαι μουσικός, ηθοποιός; και ποια είναι η κανονική σου δουλειά;;»

Πολυτέλεια η τέχνη για μια ακόμα φορά από τους επιτήδειους. Η τροφή της ψυχής στην τελευταία γραμμή δυστυχώς εν έτει 2020-21.

Πάντως δημιουργήθηκαν και πολλές καλλιτεχνικές εστίες και δημιουργίες μέσα στην καραντίνα και γέννησαν δημιουργίες γιατί ο κόσμος χωρίς τέχνη δεν μπορεί να πορευτεί.

Στην Ελληνική μουσική υπάρχει αρκετή παραγωγή, αρκετά δήθεν και προκάτ και αρκετά επίσης ποιοτικά πράγματα που μπορούν να αντέξουν στο χρόνο. Υπάρχει μια έξαρση στο παραδοσιακό και πιστεύω ότι αυτό συνέβη μέσω των Μουσικών Γυμνασίων, καλό είναι φτάνει να υπάρχει μεράκι και γνώση και να μη γίνει μόδα έτσι για τον ντόρο, όπως άλλωστε γίνεται πάντα με όλα τα είδη. Υπάρχουν και πολλοί καλοί καινούριοι μουσικοί και καλοί ερμηνευτές.

Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου; Υπάρχει ελεύθερος χρόνος για τις αισθήσεις ενός καλλιτέχνη;

Ελεύθερος χρόνος πότε υπάρχει και πότε δεν φτάνει καν ο διαθέσιμος. Για ένα καλλιτέχνη όσο κι αν φαίνεται στους απ’ έξω ότι κινείται χαλαρά στον χρόνο, αυτό δεν ισχύει. Ο κάθε δημιουργός έχει μια μόνιμη τρικυμία στο μυαλό του και εγκυμονεί συνέχεια καινούρια πράγματα.

Ένα παράδειγμα δικό μου: Όταν μου δόθηκε παραγγελία να γράψω μουσική για την τραγωδία «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, επί μήνες δεν μπορούσα να βρω ηρεμία. Ήθελα η μουσική μου να σταθεί  αντάξια σε αυτό το μυθικό κορίτσι-σύμβολο, έφτασα να την βλέπω στον ύπνο μου σαν μια σκιά που καθόταν απέναντι μου και με κοιτούσε περιμένοντας.

Τελικά μου χάρισε και της ανταπέδωσα ένα από τα καλύτερα μου τραγούδια πάνω στους στίχους «Ἔρως ἀνίκατε μάχαν», το οποίο μου έφερε και βραβεία και νοιώθω ότι της τα χρωστάω.

Επίσης μου δόθηκε η ευκαρία μέσα από τη μουσική να «συναντηθώ» στο σύμπαν με τον μεγάλο Ισπανό ποιητή Federico Garcia Lorca που αγάπησα από πολύ μικρή ηλικία.    

Σχεδιάζεις κάτι για το μέλλον; Τι να περιμένουμε από τον Γιάννη Ψειμάδα;

Εχω ήδη συνθέσει μουσική τρία ποιήματα που έγραψε η μεγάλη αρχαία μας ποιήτρια Σαπφώ και μόλις ολοκληρωθούν θα κυκλοφορήσουν ως τριλογία.

Συνθέτω αυτό τον καιρό μουσική για τις «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη που θα παρουσιαστούν το Καλοκαίρι από το Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα.

Επίσης ζεσταίνω το σαξόφωνο μου για την θερινή σεζόν σε ένα όμορφο νησί τη Ζάκυνθο .

Στις 18 Μαίου που είναι η παγκόσμια ημέρα Μουσείων είμαστε καλεσμένοι από την Εφορία Αρχαιοτήτων Αιτωλ/νίας και Λευκάδος  μαζί με την αφηγήτρια μου Νίκη Κάπαρη, για να παρουσιάσουμε μια πολύ ωραία αφηγηματική – μουσική παράσταση με τίτλο «Μυθικοί Ήρωες της Αιτωλίας», στο νέο αρχαιολογικό μουσείο Μεσολογγίου, το «Ξενοκράτειο».

Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία και στέλνω χαιρετισμούς και την αγάπη μου στον τόπο μου και στους αναγνώστες σας.

Συνδεθείτε με τον Γιάννη Ψειμάδα:

https://yannispsimadas.gr/

https://yannispsimadas.gr/afigisi/

https://www.youtube.com/channel/UCePk4ZvIF-MoT73PGzqxA1w

https://www.youtube.com/channel/UCVHl13W9LawrlhVDGvs5jJw

---

«Agrinio365» Media Group (AgrinioTimes.gr – Antenna-Star.gr)

Συνέντευξη: Νάντια Μπούτα