Σαν σήμερα, 10 Απριλίου, στο Αγρίνιο και στον κόσμο

Γιορτάζουν

Ανάξαρχος, Αναξιμένης, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημόκλεια, Δημοσθένης, Δημοσθενία, Επαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ηρακλής, Ηφαιστίων, Θεόφραστος, Θησεύς, Θησέας, Ισοκράτης, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Περίκλεια, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολυβία, Πολύνικος, Πολυνίκη, Προμηθέας, Σοφοκλής, Σοφόκλεια, Σωκράτης, Σωκρατία, Φιλοποίμην, Φωκίων, Χρόνιος, Χρονία.

Γεγονότα

Στο Αγρίνιο…

10 Απριλίου 1924
«Έκπληκτος ο λαός της Αιτωλοακαρνανίας», αναφέρεται σε ανακοίνωση της Συνταγματικής Παράταξις Αγρινίου την οποία δημοσίευσε η εφημερίδα της εποχής, Σκριπ, «έμαθε παρά των Βενιζελικών εφημερίδων το μύθευμα της υποδοχής του κ. Καφαντάρη. Ουδέποτε η αποδοκιμασία του λαού εξεδηλώθη κατά τόσον έντονον τρόπον, όσον κατά την χθεσινήν περιοδείαν του κ. Καφαντάρη, όστις εις Μεσολογγίον δεν απετόλμησε να ομιλήση ελλείψει ακροατηρίου».
Στο Αιτωλικό, συνεχίζει η εφημερίδα, αφού αποδοκιμάστηκε έντονα, εγκατέλειψε αμέσως την «απόπειραν ομιλίας», ενώ στο Αγρίνιο μίλησε μπροστα σε ένα ακροατήριο από τρακόσιους πρόσφυγες «αχθέντων εις τον τόπον της αγορεύσεως». Το απόγευμα της ίδιας μέρας, σημειώνει η εφημερίδα, μίλησε ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης του Δημήτρη Γούναρη μπροστά σε «χιλιάδας Λαού του Αγρινίου μαινομένου εξ ενθουσιασμού και ορμητικότητας».
Στη συνέχεια η ανακοίνωση σημειώνει ότι ο Καφαντάρης, αντιμετώπισε «άγρια αποδοκιμασία» και στο Δήμο των Θεστιέων και στα χωριά της Μακρυνείας, στα οποία του «συνεστήθη να μην ομιλήση περί Δημοκρατίας, «ίνα παρεσχηθή αυτώ φιλοξενεία».
«Γενικώς», καταλήγει η ανακοίνωση, «ο ενθουσιασμός του λαού υπέρ της βασιλείας είναι ακράτητος και η πλειοψηφία αυτής τεραστία. Χθες εξέδραμον εις τους Δήμους Θεστιέων και Παμφίας οι πολιτευταί Τζωρτζόπουλος και Τζανής γενόμενοι παντού ενθουσιωδώς δεκτοί και με ζητωκραυγάς υπέρ της Βασιλείας. Ο λαός θεωρεί κίνδυνον κατά της Ελλάδος την εγκαθύδρισιν της ολιγαρχίας, υπό το ψευδώνυμον δημοκρατίας». (Σκριπ, 10/4/1924)

…και στον κόσμο

1821: Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου Ε’
Οι Τούρκοι απαγχονίζουν στην Κωνσταντινούπολη τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε’, σε αντίποινα για την Ελληνική Επανάσταση.

 

 

1826: Η θυσία του Καψάλη.
Οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» του Μεσολογγίου πραγματοποιούν την ηρωική έξοδο. Ο Χρήστος Καψάλης ανατινάζει την μπαρουταποθήκη στο Μεσολόγγι.

 

 

1924: Δημήτριος Πάζης – Ιωάννης Βαλαλάς
Σημειώνεται η πρώτη ληστεία τρένου στην Ελλάδα. Τέσσερις άγνωστοι νεαροί, μεταμφιεσμένοι με περούκες και ψεύτικα γένια, εισβάλλουν στην αμαξοστοιχία Αθηνών – Θεσσαλονίκης, που είναι σταθμευμένη στον Δοξαρά της Λάρισας και ληστεύουν τους επιβάτες της πρώτης θέσης. Μεταξύ των θυμάτων περιλαμβάνονται ο σερραίος Υπουργός Υγείας, Δημήτριος Πάζης και ο γενικός διοικητής Μακεδονίας, Ιωάννης Βαλαλάς. Η λεία των ληστών ανέρχεται σε 200.000 δραχμές. Οι αρχές υποψιάζονται την τοπική συμμορία των Παγιούλα – Παπαγεωργίου.

 

 

1941
Μετά τη συνθηκολόγηση με τη Γερμανία, παραδίδονται τα οχυρά Παλιουριώνες και Ρούπελ. Ο γερμανός συνταγματάρχης που προσέρχεται για την παραλαβή του Οχυρού Παλιουριώνες στο ανατολικό Μπέλες προσφωνεί τον Διοικητή του Οχυρού και συγχαίρει τη φρουρά του, εκφράζοντας τον θαυμασμό του για την ηρωική αντίσταση.

 

 

1970
Η αρχή της διάλυσης των Beatles. Ο Πολ Μακάρτνεϊ ανακοινώνει ότι αποχωρεί από το συγκρότημα. «Δεν πρόκειται να ηχογραφήσω ή να εμφανισθώ ξανά με τους Beatles ή να γράψω μουσική με τον Τζον» αναφέρει στη γραπτή του δήλωση. Γεμάτος οργή, ο Τζον Λένον ανταπαντά: «Ο Πολ δεν έφυγε από το συγκρότημα, εγώ τον απέλυσα».

 

 

1985
Ο Παναθηναϊκός ηττάται με 4-0 στο «Άνφιλντ» από τη Λίβερπουλ, στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (νυν Τσάμπιονς Λιγκ).

 

 

Γεννήσεις

1847: Τζόζεφ Πούλιτζερ
Ουγγρικής καταγωγής Αμερικανός δημοσιογράφος και εκδότης εφημερίδων. Η πιο γνωστή εφημερίδα που εξέδωσε ήταν η New York World. Τα Βραβεία Πούλιτζερ ήταν πρόνοια της διαθήκης του Πούλιτζερ.

 

 

1870: Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ
Γνωστός με το ψευδώνυμο Λένιν (??????)[2], ήταν Ρώσος κομμουνιστής επαναστάτης, πολιτικός και πολιτικός θεωρητικός.Ήταν ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ. (1922-1924), ηγέτης της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του μπολσεβικικού κόμματος.
«Λένιν» ήταν ένα από τα Επαναστατικά ψευδώνυμα του Βλαντίμιρ Ουλιάνοφ. Λέγεται ότι επέλεξε αυτό το όνομα για να παρουσιάσει την αντίθεσή του με τον Γκεόργκι Πλεχάνοφ που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Βόλγκιν, παρμένο από τον ποταμό Βόλγα. Έτσι ο Ουλιάνοφ επέλεξε τον ποταμό Λένα, ο οποίος είναι μακρύτερος και ρέει στην αντίθετη κατεύθυνση, μιας και διαφωνούσαν σε ορισμένα θέματα οικονομικής κυρίως φύσης. Εντούτοις, ο Πλεχάνοφ εμφανίζεται να έχει σημαντική επιρροή επάνω στον Λένιν εκείνη την περίοδο της ζωής του, γι’ αυτό και αμφισβητείται η ακρίβεια της παραπάνω πληροφορίας. Υπάρχουν διάφορες άλλες θεωρίες για την προέλευση του ψευδωνύμου, αν και ο ίδιος δεν φαίνεται να δήλωσε ποτέ ακριβώς γιατί το επέλεξε.

 

 

1899: Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ
Ρώσος συγγραφέας, γνωστότερος για το μυθιστόρημά του Λολίτα, ένα από τα μυθιστορήματα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του 20ου αιώνα.
Το μυθιστόρημα του Λολίτα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο υπό τον ίδιο τίτλο.

 

 

Θάνατοι

1585: Γρηγόριος 13ος
Κοσμικό όνομα Ούγος Μπονκομπάνι (Ugo Boncompagni), ήταν πάπας από το 1572 έως το 1585. Ήταν ο πάπας που στις 5 Οκτωβρίου του 1582 αποφάσισε να διορθώσει το ημερολόγιο, διατάζοντας η συγκεκριμένη ημερομηνία να ονομαστεί 15 Οκτωβρίου 1582. Το νέο αυτό Ημερολόγιο, το οποίο προς τιμήν του ονομάστηκε Γρηγοριανό, το υιοθέτησαν αμέσως οι Ρωμαιοκαθολικές χώρες, αλλά οι Ορθόδοξες και κάποιες Διαμαρτυρόμενες, για λόγους καθαρά θρησκευτικούς, αντέδρασαν. Στην Ελλάδα το νέο αυτό ημερολόγιο καθιερώθηκε με νόμο στις 16 Φεβρουαρίου του 1923 και η συγκεκριμένη ημερομηνία ονομάστηκε 1 Μαρτίου 1923, αλλά η Εκκλησία αντέδρασε, με αποτέλεσμα, όταν έφτασε η 25η Μαρτίου, να επέλθει σύγχυση και να χρειαστεί να χωριστεί η Εορτή της Εθνεγερσίας απ’ αυτή του Ευαγγελισμού. Μετά από πιέσεις της Πολιτείας όμως αναγκάστηκε κι αυτή να συμμορφωθεί και στις 10 Μαρτίου του 1924, που ονομάστηκε 23 Μαρτίου 1924, το εκκλησιαστικό Ημερολόγιο συνταυτίστηκε με το πολιτικό, χωρίς όμως τη μετακίνηση του Πασχαλίου Κύκλου, ο οποίος εξακολουθεί να εξαρτάται από το Ιουλιανό Ημερολόγιο.

 

 

1826: Πήλιος Γούσης
Σουλιώτης πολεμιστής, που έμεινε στην ιστορία ως προδότης του Σουλίου λίγο πριν την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

 

 

1979: Νίνο Ρότα
Ιταλός συνθέτης. Έχει γίνει γνωστός για την μουσική που έγραψε για την ταινία Ο Νονός, αλλά και για την μακροχρόνια συνεργασία του με τον Φεντερίκο Φελίνι.
Γεννημένος στο Μιλάνο από γονείς μουσικούς, άρχισε από μικρή ηλικία τις σπουδές του στο ωδείο της πόλης. Μετά από λίγα χρόνια ο δάσκαλος του τον έπεισε να πάει για σπουδές στην Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτι που ο ίδιος έπραξε. Εκεί έμεινε για τρία χρόνια όπότε επέστρεψε στην Ιταλία.
Την πρώτη μουσική για ταινία έγραψε το 1933 για το Treno Popolare του Ραφαέλο Ματεράτσο. Μετά από περίπου 20 χρόνια γνώρισε τον Φεντερίκο Φελίνι και από εκεί ξεκινάει μια συνεργασία που κράτησε για περίπου 30 χρόνια. Έγραψε μουσική για ταινίες όπως το “Λα Στράντα”, το Γλυκιά ζωή” , το “8 1/2”, το “Βατερλώ” , το “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” και για τον “Νονό”.
Τιμήθηκε με Όσκαρ για τη μουσική του στον Νονό ΙΙ το 1975.
Έχει γράψει μουσική για πάνω από εκατό ταινίες αλλά και για δέκα όπερες, πέντε μπαλέτα και αρκετές συμφωνικές συνθέσεις

 

---

Επιμέλεια: Λ. Τηλιγάδας | Πηγή: © SanSimera.gr, Αρχείον Αγρινίου και Wikipaideia
«Αgrinio 365» Media Group | Antenna-Star.gr – AgrinioTimes.gr