Σαν σήμερα, 11 Απριλίου, στο Αγρίνιο και στον κόσμο

Γιορτάζουν

Αντίπας, Αντύπας.

Επέτειοι

Παγκόσμια Ημέρα για την νόσο του Πάρκινσον
Η Παγκόσμια Ημέρα για την νόσο του Πάρκινσον θεσπίστηκε το 1997 με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ασθένεια Πάρκινσον (EPDA) και την υποστήριξη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Τον ίδιο χρόνο δόθηκε στη δημοσιότητα η «Χάρτα της EPDA», που σκοπό είχε να ενημερώσει τους πάσχοντες από την ασθένεια για τα δικαιώματά τους, αλλά και να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό.
Η 11η Απριλίου, που επελέγη ως Παγκόσμια Ημέρα για την Νόσο του Πάρκινσον είναι ημερομηνία γέννησης το 1775 του Τζέιμς Πάρκινσον, του Άγγλου γιατρού, που ανακάλυψε, το 1817, τη συμπτωματολογία της ασθένειας, που πλήττει το νευρικό σύστημα του ανθρώπου και σήμερα είναι γνωστή με το όνομά του.
Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια εκφυλιστική νόσος η οποία προκαλεί κινητικά συμπτώματα όπως τρόμο ηρεμίας, δυσκαμψία, βραδυκινησία και κακή ισορροπία αλλά και μη κινητικά προβλήματα όπως σιελόρροια, υποσμία, κατάθλιψη, διαταραχές ύπνου, δυσκοιλιότητα. Πρόκειται για τη δεύτερη σε συχνότητα νευροεκφυλιστική νόσο μετά τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από την νόσο του Πάρκινσον σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι πάσχουν περίπου 15.000-20.000 ασθενείς, ενώ σε αυτούς προστίθενται περίπου 2.000 νέοι ασθενείς κάθε χρόνο.
Η ακριβής αιτία της νόσου είναι άγνωστη αλλά πιστεύεται ότι σχετίζεται με γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Οι σύγχρονες θεραπείες είναι αποτελεσματικές στη διαχείριση των κινητικών και μη κινητικών συμπτωμάτων της νόσου και μπορούν να βελτιώσουν αισθητά την ποιότητα ζωής των ασθενών.

 

 

Γεγονότα

Στο Αγρίνιο…

11 Απριλίου 1920
«Οι καπνεργάται Αγρινίου υπέγραψαν μετά των καπνεμπόρων πρωτόκολλον 8ώρου εργασίας κατά την θερινήν περίοδον και ημερομίσθιον 18 – 22 δρχ. άνευ απεργίας. (Ριζοσπάστης, 11/4/1920)

…και στον κόσμο

1821
Οι Έλληνες σημειώνουν την πρώτη ναυτική επιτυχία τους από την έναρξη της Επανάστασης. Σπετσιώτικα πλοία αιχμαλωτίζουν τρία τουρκικά στη Μήλο.

 

 

1890: Άφιξη μεταναστών στο Έλις Άιλαντ
Το νησί Έλις, ανοιχτά του Μανχάταν, γίνεται ο πρώτος σταθμός των ελλήνων μεταναστών προτού πατήσουν τη «Γη της Επαγγελίας». Εκεί υποβάλλονται σε ιατρικές εξετάσεις και εγκρίνεται ή όχι η είσοδός τους στις ΗΠΑ.

 

 

1941
Βυθίζεται κοντά στο ακρωτήριο Καφηρέας από γερμανικό βομβαρδιστικό το πλωτό νοσοκομείο «Αττική», αν και φέρει εμφανώς τα διεθνή χαρακτηριστικά των πλωτών νοσοκομείων. Από τους 166 επιβαίνοντες, οι 50 θα χάσουν την ζωή τους.

 

 

1955
Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της εβδομαδιαίας αθλητικής εφημερίδας «Αθλητικό Φως», που αργότερα θα μετονομαστεί σε «Φως των Σπορ».

 

 

1964: Γεώργιος Παπανδρέου
Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ανακοινώνει τις αποφάσεις της κυβέρνησης για την Παιδεία. Καθιερώνονται η υποχρεωτική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά ηλικίας 6-15 ετών, η διδασκαλία της δημοτικής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, η δωρεάν διανομή συγγραμμάτων σε άπορους μαθητές και η εφαρμογή του «Ακαδημαϊκού Απολυτηρίου».

 

 

1990: Ο Μ. Θεοδωράκης στα έδρανα της Βουλής
Ο Μίκης Θεοδωράκης αναλαμβάνει υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στη κυβέρνηση Μητσοτάκη.

 

 

Γεννήσεις

1755: Τζέιμς Πάρκινσον
Άγγλος γιατρός, γεωλόγος, παλαιοντολόγος και πολιτικός ακτιβιστής. Εμείς τον γνωρίζουμε περισσότερο από τη νευρολογική ασθένεια που φέρει το όνομά του («Νόσος του Πάρκινσον»), καθώς ήταν ο πρώτος επιστήμονας που περιέγραψε τα συμπτώματά της.
Ο Τζέιμς Πάρκινσον (James Parkinson) γεννήθηκε στις 11 Απριλίου 1755 στη συνοικία Σόρεντιτς του Λονδίνου και ήταν γιος του φαρμακοποιού και πρακτικού χειρουργού Τζον Πάρκινσον με μεγάλη πελατεία στην περιοχή. Ακολούθησε το ιατρικό επάγγελμα και το 1783 ανέλαβε το ιατρείο του πατέρα του. Τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε τη Μέρι Ντέιλ, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά.
Ο Πάρκινσον από νωρίς ασχολήθηκε με την πολιτική και ήταν θερμός οπαδός της Γαλλικής Επανάστασης. Στα περίπου 20 φυλλάδια που εξέδωσε, καταφερόταν εναντίον των προνομιούχων συμπατριωτών του και ζητούσε την είσοδο του λαού στη Βουλή των Κοινοτήτων με την καθιέρωση της καθολικής ψηφοφορίας. Το όνομά του αναμίχθηκε και σε μια συνωμοσία για τη δολοφονία του Βασιλιά Γεώργιου Γ’, αλλά απαλλάχτηκε ελλείψει ενοχοποιητικών στοιχείων. Σύμφυτη με την πολιτική του δράση ήταν η ενασχόλησή του με θέματα δημόσιας υγείας, ζητώντας ουσιαστικές παρεμβάσεις από το «κράτος – νυχτοφύλακα» εκείνης της περιόδου.
Από το 1799 αφοσιώθηκε περισσότερο στην ερευνητική ιατρική και εξέδωσε σειρά μελετών για την περιτονίτιδα, αλλά και τη λαιμαργία. Έγραψε ιστορία στην ιατρική το 1817 με τη μελέτη του «Δοκίμιο για την τρομώδη παράλυση» («An Essay on the Shaking Palsy»), όπου περιέγραφε την ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος, που εξήντα χρόνια αργότερα ο διακεκριμένος γάλλος νευρολόγος Ζαν Μαρτέν Σαρκό ονόμασε «Νόσο του Πάρκινσον». Για να καταλήξει στις διαπιστώσεις του, ο Πάρκινσον παρατήρησε για μεγάλο χρονικό διάστημα το καθημερινό βάδισμα έξι ασθενών, που εμφάνιζαν τα συμπτώματα της νόσου.
Με την πάροδο του χρόνου, το ενδιαφέρον του για την ιατρική μειώθηκε και αναβίωσε ένα νεανικό του χόμπι για τη γεωλογία και την παλαιοντολογία. Έγραψε πολλές πραγματείες και υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Γεωλογικής Εταιρείας του Λονδίνου.
Ο Τζέιμς Πάρκινσον έφυγε από τη ζωή στις 21 Δεκεμβρίου 1824, σε ηλικία 69 ετών.

 

 

1770: Τζορτζ Κάνινγκ
Πρωθυπουργός της Αγγλίας, που διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας και πρωθυπουργός κατά την περίοδο 10 Απριλίου-8 Αυγούστου του 1827.
Φοίτησε στο Hyde-Abbey του Γουίντσεστερ και το 1788 συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εξέδιδε, από την ηλικία των 16 ετών, τη λογοτεχνική εφημερίδα Μικρόκοσμος. Το 1793 έγινε βουλευτής και διακρίθηκε για την ευγλωττία του, ενώ έγινε και ιδιαίτερος του πρωθυπουργού Ουίλιαμ Πιτ του νεότερου. Στα 1799 υποστήριξε με τον Πιτ την κατάργηση του δουλεμπορίου ενώ τάχθηκε υπέρ του αγώνα θρησκευτικής ελευθερίας των Ιρλανδών καθολικών. Αυτό το ακανθώδες πρόβλημα ήταν ταυτόχρονα το όπλο του Τζωρτζ Κάνινγκ, που το χρησιμοποίησε ως μέσο εκβιασμού για να παραμείνει στο υπουργείο διατηρώντας την ελπίδα του εκλογικού σώματος των Ιρλανδών για ένωση. Στις 8 Ιουλίου 1800 παντρεύτηκε την κόρη του στρατηγού John Scott Balcomie, ο οποίος είχε αποκτήσει περιουσία στην Ινδία, τότε αποικία της Βρετανίας. Το 1801 ακολούθησε τον Πιτ στην αντιπολίτευση ενώ όταν ανέλαβε ξανά την εξουσία, το Μάιο του 1804, ανέλαβε την οικονομική διαχείριση του Πολεμικού Ναυτικού.
Το άγαλμα του Κάνινγκ στην πλατεία που φέρει σήμερα το όνομά του στην Αθήνα
Το 1814 διορίστηκε πρέσβης στην Πορτογαλία θέση από την οποία παραιτήθηκε τον επόμενο χρόνο. Τον Ιούλιο του 1817 επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο και το 1821 διορίστηκε κυβερνήτης της Ινδίας. Μετά την αυτοκτονία του υπουργού Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Κάσλρεϊ, στις 12 Αυγούστου 1822, ο Κάνινγκ τον διαδέχτηκε εφαρμόζοντας πιο φιλελεύθερη πολιτική στο ελληνικό ζήτημα[19]. Το 1824 η Βρετανική κυβέρνηση υποστήριξε τον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία από την Οθωμανική αυτοκρατορία και το 1826 ο Κάνινγκ υπέγραψε με τη Γαλλία και τη Ρωσία συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα. Τον Απρίλιο του 1827 ο Κάνινγκ σχημάτισε κυβέρνηση και προώθησε την ανεξαρτησία της Ελλάδας αλλά και τα αιτήματα των καθολικών Ιρλανδών, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του καθώς πέθανε τρεις μήνες αργότερα από πνευμονία.

 

 

1963: Ελένη Τσαλιγοπούλου
Γεννήθηκε στις 11 Απριλίου 1963[1] στη Νάουσα Ημαθίας, όπου και μεγάλωσε. Ασχολήθηκε από πολύ νωρίς με το τραγούδι μαζί με τον αδελφό της, ο οποίος είναι επίσης μουσικός. Το 1985, παρακολουθεί μαθήματα κλασικού τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη. Τον ίδιο χειμώνα τραγουδάει επαγγελματικά για πρώτη φορά στην “Όμορφη Νύχτα”, όπου έρχεται σε επαφή με το Γιώργο Ζήκα, τραγούδια του οποίου θα ερμηνεύσει στον πρώτο της προσωπικό δίσκο.
Το 1987 την καλεί ο Μάνος Χατζιδάκις να εμφανιστεί στο «Σείριο» ως ερμηνεύτρια του Σταμάτη Σπανουδάκη, ενώ το καλοκαίρι του ίδιου έτους εμφανίζεται μαζί με το Γιώργο Νταλάρα σε μεγάλη περιοδεία του σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική.
Στην Αθήνα ξεκίνησε κυρίως πλάι στο Γιώργο Νταλάρα. Στην αρχή της καριέρας της, λόγω της χαρακτηριστικής της φωνής συχνά τη συγχέουν με την Ελευθερία Αρβανιτάκη[2]. Το 1989, συνεργάζεται με την Οπισθοδρομική Κομπανία, καθώς και με το Νίκο Ξυδάκη, ενώ την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί ο δίσκος της “Κορίτσι και Γυναίκα”, ο οποίος είχε προκαλέσει αίσθηση, καθώς αποτέλεσε μια από τις δουλειές που έδωσαν ώθηση στο λεγόμενο “σύγχρονο έντεχνο”, όπως αυτό διαμορφώθηκε κατά τη δεκαετία του 1990[3].
Στη συνέχεια, εμφανίζεται με άλλα μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, τόσο σε συναυλίες όσο και δισκογραφικά. Το 1994-1995, εμφανίζεται στο “Χάραμα” μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και το Γεράσιμο Ανδρεάτο.
Στα τέλη του 1996 κυκλοφορεί η “Αρζεντίνα”, ενώ δύο χρόνια αργότερα ακολουθεί το “Στην Εποχή Του Ονείρου”, δίσκος που περιλαμβάνει ζωντανές ηχογραφήσεις από τις εμφανίσεις της στην «Ιερά Οδό». Την περίοδο 1998-1999, εμφανίζεται μαζί με τη Μελίνα Κανά στα 13 Φεγγάρια[4]. Το 1999, αλλάζει ύφος τραγουδιών και η νέα της δισκογραφική δουλειά έχει έντονα στοιχεία δυτικής ποπ μουσικής, την οποία προωθεί με συναυλίες ανά τη χώρα και συνεργασίες π.χ. με το Δημήτρη Μπάση, τους Mode Plagal, όπως και τους Μίκρο αργότερα το 2007.
Τα επόμενα χρόνια, συνεργάζεται με τους: Γιάννη Κότσιρα (2000), Νίκο Πορτοκάλογλου και Γιώργο Ανδρέου (2001), Μανώλη Λιδάκη (2002), ενώ συμμετέχει στο soundtrack της ταινίας “Το κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο” των Ρέππα-Παπαθανασίου (2001). Το 2004, συμμετέχει σε αφιέρωμα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για το Βασίλη Τσιτσάνη, ενώ το καλοκαίρι συμμετέχει ως κορυφαία του Χορού στην παράσταση “Ιφιγένεια εν Αυλίδι” του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.
To 2005, συνεργάστηκε σε καλοκαιρινή περιοδεία με την Τάνια Τσανακλίδου[5], ενώ παράλληλα στη δισκογραφική της δουλειά “Αγαπημένο μου Ημερολόγιο”, μαζί με την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας, καταπιάνεται με ερμηνείες παραδοσιακών δημοτικών τραγουδιών από όλη την Ελλάδα, έχοντας ήδη από την αρχή της καριέρας της καταβολές και έμπνευση από το λαϊκό και δημοτικό τραγούδι[6].
Το 2008 εμφανίστηκε με την Ανδριάνα Μπάμπαλη και τη Γιώτα Νέγκα στην “Αποθήκη του Μύλου” στη Θεσσαλονίκη[7], ενώ μαζί με τη Γλυκερία και το συγκρότημα Τρίφωνο στο “Polis Theater”.
Κατοικεί στους Θρακομακεδόνες Αττικής και έχει έναν γιο, τον Αργύρη, που γεννήθηκε το 1981.

 

 

Θάνατοι

1826: Γιόχαν – Γιάκομπ Μάγερ
Ο Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ γεννήθηκε στη Ζυρίχη στις 30 Δεκεμβρίου 1798. Ανήκε σε οικογένεια ιατρών. Ήταν χαρακτήρας ανήσυχος και τυχοδιωκτικός. Σπούδασε φαρμακευτική και κατόπιν ιατρική, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να εμφανιστεί στη φιλελληνική επιτροπή της πόλης Βέρνη σαν «ιατρός και χειρουργός». Αυτό του εξασφάλισε τα ναύλα για την Ελλάδα. Συμμετείχε στη ναυμαχία του Κορινθιακού στις 5-6 Μαρτίου 1822. Εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι, νυμφεύθηκε Ελληνίδα και άλλαξε το θρησκευτικό του δόγμα.

 

 

1987: Πρίμο Λέβι
Ιταλοεβραίος συγγραφέας και ποιητής.
Συνελήφθη στα τέλη του 1943 στη βόρεια Ιταλία από τη φασιστική αστυνομία και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς μέχρι τον Ιανουάριο του 1945. Τις εμπειρίες του από τη ζωή στο Άουσβιτς τις κατέγραψε στο δημοφιλέστερο έργο του, το Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος (Se questo e un uomo), που εκδόθηκε το 1947. Στο μυθιστόρημα του η Ανακωχή (La tregua), που εκδόθηκε το 1963, περιγράφει το ταξίδι της επιστροφής του στην Ιταλία μετά την απελευθέρωσή του από το Άουσβιτς.

 

 

2010: Αλέκος Τζανετάκος
Έλληνας ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και σεναριογράφος. Ήταν ευρύτατα γνωστός και ως “ο καρπαζοεισπράκτορας”, παρατσούκλι που του έδωσε ο κόσμος για τις καρπαζιές που έτρωγε στους κινηματογραφικούς του ρόλους.

 

 

---

Επιμέλεια: Λ. Τηλιγάδας | Πηγή: © SanSimera.gr, Αρχείον Αγρινίου και Wikipaideia
«Αgrinio 365» Media Group | Antenna-Star.gr – AgrinioTimes.gr