Σουηδία – Παναγόπουλος: «Ιστορική στιγμή για όλους η άνοδος της Akropolis»

Μέσα από ένα δύσκολο πρωτάθλημα, ισάξιο της Super League 2, με αντιπάλους ομάδες που στο παρελθόν έχουν βρεθεί στην πρώτη κατηγορία, εκ των οποίων κάποιες εξ έχουν αγωνιστεί και στην Ευρώπη κατάφερε να παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο και να κάνει εχθρούς και αντιπάλους να τη χειροκροτήσουν.

Το Sport24.gr συνομίλησε με τον Έλληνα τεχνικό ο οποίος μπορεί στην πρώτη του σεζόν να είδε την άνοδο να χάνεται στα μπαράζ, εν μέσω αδικίας, αλλά φέτος είδε τη δουλειά του να αποδίδει καρπούς ενώ η ομάδα του στης οποίας τον πάγκο έχει καθίσει σε 84 παιχνίδια αυτά τα τρία χρόνια έφτασε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και την άνοδο τέσσερις αγωνιστικές πριν το φινάλε της περιόδου.

Ο νεαρός προπονητής, ο οποίος όμως βρίσκεται στους πάγκους εδώ και επτά χρόνια έχοντας περάσει από Πανιώνιο, Λάρισα, Τρίκαλα και Απόλλωνα Σμύρνης αναφέρθηκε στις δυσκολίες που πέρασε στη διάρκεια της σεζόν, στην επιτυχία πως έως τώρα είναι μη διαχειρίσημη καθώς είναι κάτι που σε άπαντες συμβαίνει για πρώτη φορά ενώ έβγαλε το καπέλο στους παίκτες του. Γιατί όπως είπε ο ίδιος μπορεί να έκανε τον κακό και το μπαμπούλα στη διάρκεια των προπονήσεων αλλά κάθε Κυριακή αυτοί έβγαζαν τον καλύτερο τους εαυτό στο αγωνιστικό χώρο και ακολουθούσαν πιστά το πλάνο.

Ίσως για αυτό το λόγο, ο…  βαρύς όπως φαίνεται απ’ έξω, αλλά δεν είναι άμα του μιλήσεις, Κωνσταντίνος Παναγόπουλος δέχτηκε το μπουγέλο των ποδοσφαιριστών του μετά το τέλος του αγώνα με την Forward και την επικράτηση με 2-1 καθώς έτσι επιβάλει το έθιμο στην Σουηδία για κάθε προπονητή που κατακτά το πρωτάθλημα.

 

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ, Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ Η ΑΜΥΝΑ

Συγχαρητήρια για το πρωτάθλημα και την άνοδο. Η Akropolis θα βρεθεί για πρώτη φορά στην ιστορία τις στις επαγγελματικές κατηγορίες της Σουηδίας. Από την ίδρυση της, το 1968, δεν το είχε καταφέρει ξανά. Πόσο μεγάλη επιτυχία είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος και η παρουσία του χρόνου στη Superettan;

“Θα μιλήσω με ελληνικούς όρου και μπορώ να πω πως μέχρι στιγμής, λίγες ώρες μετά την οριστικοποίηση της ανόδου και της κατάκτησης του πρωταθλήματος, είναι μη διαχειρίσιμη, κάτι που όμως είναι απόλυτα φυσιολογικό ως αντίδραση καθώς πρόκειται για ιστορική στιγμή. Είναι κάτι που προφανώς όλοι το ήθελαν από την πρώτη μέρα ίδρυσης του συλλόγου.

Για τους περισσότερους ήταν όνειρο ζωής να δουν την ομάδα σε επαγγελματική κατηγορία. Αλλά μερικές φορές όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, αυτό σε τρομάζει. Οι άνθρωποι που διοικούν το σύλλογο είναι Έλληνες και φυσικά χαίρονται και απολαμβάνουν όλο αυτό που έχει συμβεί, όπως είπα όμως είναι μη διαχειρίσιμο μέχρι τώρα αυτό το συναίσθημα. Σιγά – σιγά θα το καταλάβουμε και πιστεύω πως στο τέλος της σεζόν στη φιέστα που θα γίνει όλοι θα έχουμε καταλάβει το μέγεθος της επιτυχίας μας”.

Η ομάδας σας εξασφάλισε τον τίτλο τέσσερις αγωνιστικές πριν το φινάλε, έχει 13 βαθμούς διαφορά από το δεύτερο. Ήταν τόσο εύκολο όσο φαίνεται απ’ έξω;

“Όχι δεν ήταν. Αντίθετα ήταν αρκετά δύσκολο, ήταν ένας μαραθώνιος και όχι μια κούρσα 100 μέτρων. Ακόμα δεν έχει τελειώσει βέβαια η σεζόν, οπότε μπορεί η διαφορά να μειωθεί ή να αυξηθεί και άλλο. Ήταν δύσκολο γιατί είχαμε αντικειμενικές δυσκολίες. Υπήρξαν πολλά νέα πρόσωπα στην ομάδα παρά το γεγονός ότι είχαμε διατηρήσει τον κορμό μας. Αν ανατρέξει κανείς στο πως ξεκινήσαμε τη σεζόν θα δει ότι την 5η αγωνιστική ήμασταν στην πέμπτη θέση με μια διαφορά 3-4 βαθμούς και από εκεί και πέρα κάναμε ένα νικηφόρο σερί από την 8η αγωνιστική επικρατώντας με 8-0 της ομάδας του Boden και από τη 10η αγωνιστική που βρεθήκαμε στην κορυφή διατηρηθήκαμε εκεί.

Ήταν δύσκολη διαδρομή, δύσκολο πρωτάθλημα καθώς υπάρχουν αρκετές ιστορικές ομάδες που στο παρελθόν έχουν παίξει στην πρώτη κατηγορία της Σουηδίας. Επίσης όπου και αν παίζαμε εκτός έδρας αντιμετωπίζαμε όχι απλά τις ομάδες αλλά τις πόλεις, ολόκληρες κοινωνίες που έκανε την προσπάθεια μας ακόμα δυσκολότερη. Προσπαθήσαμε, δουλέψαμε σκληρά και τα καταφέραμε. Καταλαβαίνω πως η βαθμολογική διαφορά δείχνει πως ήταν εύκολο αλλά για εμάς ήταν δύσκολη κάθε μέρα”.

Εγώ έπρεπε να προσαρμοστώ εδώ, όχι το αντίθετο

Έχετε την καλύτερη επίθεση με 65 γκολ υπέρ και την καλύτερη άμυνα με μόλις 24 τέρματα παθητικό. Τι ήταν σημαντικότερο για την κατάκτηση του τίτλου, η επίθεση ή η άμυνα;

“Φέτος καταφέραμε να έχουμε τόσο την καλύτερη επίθεση, που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια, όσο και την καλύτερη άμυνα. Είναι καλή ερώτηση αλλά θα χρησιμοποιήσω μια μπασκετική έκφραση η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στο ποδόσφαιρο “Η επίθεση δίνει τις νίκες, η άμυνα τους τίτλους”.

Επίσης είναι πολλά πράγματα ακόμα. Τα χρόνια που είμαι εδώ έχω αλλάξει και εγώ, τόσο ως άνθρωπος όσο και ως προπονητής. Ήθελα να καταλάβω εγώ τη ψυχολογία και την κουλτούρα τους και όχι να την αλλάξω. Από τη στιγμή που εγώ είμαι ξένος εγώ πρέπει να προσαρμοστώ εδώ και όχι το αντίθετο. Πρέπει να ανοίξεις τους ορίζοντες σου, να γίνεις δημιουργικός. Έκανα λίγα βήματα πίσω και θέλησα να τους αλλάξω τις συνήθειες χωρίς να τους αλλάξω την κουλτούρα αλλά να περάσω τη δική μου φιλοσοφία.

Κάθε Κυριακή απολαμβάνουμε το ποδόσφαιρο γιατί μας αρέσει. Ναι μεν υπάρχει η σκοπιμότητα αλλά έπρεπε να παίξουμε με τον τρόπο που ήθελα. Δευτέρα με Σάββατο ήμουν ο κακός της υπόθεσης και την Κυριακή οι ποδοσφαιριστές ήταν οι πρωταγωνιστές. Παίξαμε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, ήμασταν αρκετά καλοί επιθετικά, σκοράραμε με 15 διαφορετικούς παίκτες και βρήκαμε μια ισορροπία. Βάλαμε το εγώ κάτω από το εμείς, διορθώσαμε την αμυντική μας λειτουργία και πήραμε αυτό που μας αξίζει”.

ΕΧΤΙΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Η Akropolis στο παρελθόν έχει διεκδικήσει και άλλες φορές την άνοδο στη Superettan, μέσω της δεύτερης θέσης και των μπαράζ, αλλά δεν τα είχε καταφέρει, τι άλλαξες φέτος;

“Θα μιλήσω για τη δική μου παρουσία εδώ και όχι για κάτι που είχε συμβεί όταν δεν ήμουν εδώ. Θα πω πως πέτυχε και δεν έτυχε. Συγκεκριμένα από την πρώτη χρονιά που ήρθα κάναμε μια φανταστική σεζόν, πήγαμε στα μπαράζ, όπου κάναμε δυο καλά παιχνίδια παίρνοντας 1-1 στο πρώτο ματς, όπου χάσαμε και πέναλτι στις καθυστερήσεις και στο δεύτερο παιχνίδι μας ακυρώθηκε ένα γκολ όπου αν παίζαμε στην Ελλάδα ο αγώνας δεν θα τελείωνε.

Αδικηθήκαμε κατάφωρα. Χτίσαμε πάνω σε αυτό, γίναμε δυνατοί και στο κλείσιμο της τριετίας καταφέραμε να κάνουμε το κάτι διαφορετικό και απολαμβάνουμε στιγμές χαράς. Πέτυχε με ομαδική δουλειά από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο που βρισκόταν στην ομάδα. Κάτι που έγινε κόντρα σε ιστορικές ομάδες και αυτό το κάνει περισσότερο ιδιαίτερο”.

Πως πιάσατε τον εαυτό σας να πανηγυρίζει με τη λήξη της αναμέτρησης και την κατάκτηση του τίτλου;

“Για να είμαι ειλικρινής ήμουν ήρεμος σε σχέση με αυτά που είχα στο μυαλό μου και πως φανταζόμουν πως θα έκανα. Ίσως επειδή είναι όλα ήρεμα εδώ το αντιμετώπισα και εγώ ψύχραιμα και ήρεμα. Ένιωσα ανακούφιση, χαρά και ικανοποίηση για τους παίκτες μου μαζί και θαυμασμό για ότι καταφέραμε. Φυσικά και ένιωσα χαρά και για τους ανθρώπους της ομάδας. Οι αντιδράσεις μου ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες απ’ ότι στην προπονητική εβδομάδα που είμαι ο μπαμπούλας (σ.σ. γέλια). Όταν σφύριξε ο διαιτητής, γιατί γνωρίζαμε και το αποτέλεσμα της Ούμεα, και πήραμε και μαθηματικά τον τίτλο ένιωσα μια ανακούφιση και όσο εγωιστικό και αν ακουστεί είπα “Μπράβο, τα κατάφερες”. Νιώθεις περήφανος και δυνατός ταυτόχρονα και καταλαβαίνεις πως έχεις κάνει αρκετό κόσμο ευχαριστημένο. Καθώς ένα δημιούργημα δικό σου, η ομάδα με τον τρόπο που έπαιζε, κατάφερε και έφερε εις πέρας το στόχο που είχε θέσει”.

Έψαχνα καθημερινά να βρω καινούρια κίνητρα ώστε να μην επαναπαυθούν

Ποιο ήταν το δυσκολότερο πράγμα που αντιμετωπίσατε στη διάρκεια της σεζόν;

“Θα εξαιρέσω τη δύσκολη περίοδο της προετοιμασίας εκεί όπου με βαρύ χειμώνα, αρκετές φορές με τη θερμοκρασία να πέφτει κάτω από το μηδέν αναγκάζεσαι να κάνεις όσο το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία. Από εκεί και πέρα θα σταθώ σε κάτι όχι δύσκολο ακριβώς αλλά λίγο ιδιαίτερο.

Από τη 10η αγωνιστική και μετά που βρεθήκαμε στην κορυφή ο βαθμός δυσκολίες ανέβηκε αισθητά. Έπρεπε να διαχειριστώ μια κατάσταση στην οποία εμπλέκονται 25 διαφορετικοί χαρακτήρες που είναι ανυπόμονοι και κάποιες φορές εγωιστές και αναφέρομαι στους ποδοσφαιριστές.

Κάθε μέρα ήταν και μια πρόκληση, κάποιες φορές με στιγμές μεγάλης έντασης. Εκεί πρέπει να καταφέρεις να βρεις την απαραίτητη ισορροπία και να είσαι ξεκάθαρος με τα θέλω σου. Να πείσεις τον ποδοσφαιριστή όχι μόνο με τη δουλειά σου στο γήπεδο αλλά και με τον χαρακτήρα σου και τη συμπεριφορά σου πως ακόμη και αν νιώθει αδικημένος σε προσωπικό επίπεδο, εσύ παραμένεις δίκαιος σχετικά με την ομάδα.

Προσπαθούσα να τους κρατήσω προσγειωμένους και ταυτόχρονα τους πίεζα και άλλο. Έψαχνα καθημερινά να βρω καινούρια κίνητρα ώστε να μην επαναπαυθούν. Όλο αυτό σε ανθρώπινο επίπεδο είναι φυσιολογικό να φέρνει κάποιες ρίξεις – διαμάχες, αλλά θέλω και πιστεύω πως συμβαίνει σε κάθε ομάδα που έχει υψηλές απαιτήσεις και μεγάλους στόχους.

Τους επεσήμανα κάθε μέρα πως τώρα που βρισκόμασταν στην 1η θέση, έχουμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο τον αντίπαλο κάθε Κυριακή αλλά και τους ίδιους μας τους εαυτούς. Κάθε μέρα, σε κάθε μας προπόνηση, σε κάθε μας βήμα. Προς τιμή τους τα παιδιά ανταποκρίθηκαν στο έπακρο γιατί ήταν αλλά και είναι σπουδαίοι άνθρωποι και ικανοί ποδοσφαιριστές”.

Ποιος θα είναι ο στόχος της Akropolis στη Superettan;

“Αρχικά για τον υπόλοιπο μήνα θα απολαμβάνουμε το κάθε παιχνίδι. Το νέκταρ της επιτυχίας γιατί δουλέψαμε όλοι μαζί σκληρά, παίκτες, προπονητής, τεχνικό επιτελείο, τεχνικός διευθυντής και διοίκηση. Από εκεί και πέρα θα ξημερώσει μια νέα μέρα, σε αχαρτογράφητα νερά, σε μια επαγγελματική κατηγορία. Θα φτιαχτεί ένα πλάνο, θα το βάλουμε κάτω και μόνο καλό μπορεί να δώσει όλο αυτό στο σύλλογο”.

Τι χρειάζεται για να μη γίνει ασανσέρ ανάμεσα σε Β’ και Γ’ Εθνική η ομάδα;

“Ουσιαστικά η ομάδα δεν έχει βρεθεί ποτέ ξανά σε αυτή τη θέση, δεν έχει κάνει ανάλογη επιτυχία οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις και να ξέρουμε τι πρέπει να αποφύγουμε. Πιστεύω πως θα γίνει μια ρεαλιστική προσπάθεια και θα αποδοθούν τα του καίσαρα στον καίσαρα και δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και δεν θα γίνει ασανσέρ. Θα πρέπει να μπουν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις και με ένα συγκεκριμένο πλάνο, ένα χρονοδιάγραμμα για το τι θέλουμε από την ομάδα και τη στήριξη από του κόσμου δεν θα γίνουμε ασανσέρ”.

Νιώθω τυχερός και ευλογημένος που είπα το ναι στην πρόταση της Akropolis

Γυρίζοντας πίσω το χρόνο που δεχτήκατε την πρόταση της Akropolis και είπατε το ναι και γνωρίζοντας τα όσα έχουν συμβεί αυτά τα χρόνια, θα λέγατε ξανά ναι;

“Ναι θα το έκανα ξανά. Έχω μάθει να παίρνω τα ρίσκα μου και το να φύγω από την Ελλάδα ίσως ήταν από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει. Ανέλαβα ένα ρίσκο καθώς κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία και όπου πας πρέπει να σε χαρακτηρίζει το προϊόν της δουλειάς σου και ο χαρακτήρας σου έρχεται σε δεύτερο ρόλο. Το ρίσκο θα το έπαιρνα ξανά καθώς μου αρέσει να δοκιμάζω τις δυνάμεις μου, μόνο τότε μπορείς να καταλάβεις ποιος είσαι, τι δυνάμεις κρύβεις μέσα σου. Νιώθω τυχερός και ευλογημένος που είπα το ναι στην πρόταση της Akropolis”.

Τη φετινή σεζόν η Akropolis δεν είχε κάποιον Έλληνα στο ρόστερ της, η παρουσία τη νέα σεζόν στην Superettan ανοίγει ξανά αυτή την πόρτα;

“Ναι και όχι. Ναι γιατί είναι μια αμιγώς επαγγελματική κατηγορία και σε τακτικό επίπεδο οι Έλληνες ποδοσφαιριστές είναι μπροστά σε σχέση με τους Σουηδούς. Από την άλλη, όπως ήδη ανέφερα, οι καιρικές συνθήκες είναι ιδιαίτερες και όσοι παρακολουθούν την ομάδα καταλαβαίνουν πως η προετοιμασία γίνεται μέσα σε ένα βαρύ χειμώνα, στο τέλος Γενάρη, με τη θερμοκρασία υπό του μηδενός και αυτό δεν επηρεάζει μόνο σωματικά τον κάθε παίκτη αλλά και ψυχολογικά. Πρέπει να είναι ένας ποδοσφαιριστής που θέλει να έρθει, να δουλέψει και να δοκιμάσει τις δυνατότητες του.

Δεν υπάρχουν τα τρελά συμβόλαια και αυτό καλό είναι να το ξέρουν όλοι. Στη Σουηδία το 51% της κάθε ομάδας ανήκει στον Ερασιτέχνη, δεν υπάρχει μεγαλομέτοχος και ιδιοκτήτης που θα βάλει τα λεφτά και θα κάνει κουμάντο. Και επειδή υπάρχει αυτό το καθεστώς δεν θα πρέπει να πιστέψουν πως στη Σουηδία θα γίνουν πλούσιοι ή θα πάρουν ένα μεγάλο συμβόλαιο. Αυτό το λέω γιατί μπορεί ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής να θέλει να πάει στην κεντρική Ευρώπη όπου τα χρήματα μπορεί να είναι καλύτερα”.

ΗΛΙΟΣ, ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ 

Το μέλλον του Κωνσταντίνου Παναγόπουλου είναι στην Akropolis;

“Προς το παρόν αυτό που θέλω είναι να ηρεμήσω λιγάκι. Επίσης μου λείπει πολύ ο ήλιος και η θάλασσα και κάποια αγαπημένα μου πρόσωπα. Οπότε θέλω να φιλτράρω αρχικά τα πάντα. Σαφώς και θα ήθελα να συνεχίσω στην ομάδα και να προχωρήσω μαζί με την ομάδα στη νέα πρόκληση. Έχουμε καιρό βέβαια, αυτό που προέχει είναι ένα μπάνιο στη θάλασσα ακόμα και το Νοέμβρη που θα βρίσκομαι στην Ελλάδα”.

Τη Super League και τον αγαπημένο σου Πανιώνιο τον παρακολουθείς;

“Για να είμαι ειλικρινής τον αγαπημένο μου Πανιώνιο τον παρακολουθώ από την ειδησιογραφία που διαβάζω καθώς ήμουν σε ένα διαφορετικό μουντ τα τελευταία τρία χρόνια. Ήμουν μακριά από την Ελλάδα και έκανα τη σύγκριση στην εικόνα των δυο πρωταθλημάτων. Και επειδή και εγώ έχω υπάρξει κομμάτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο θεωρώ πως δεν έχουν γίνει βήματα εξέλιξης. Κάθε φορά γίνονται τα ίδια και τα ίδια και αυτό με θλίβει ακόμα περισσότερο τώρα που είμαι μακριά και τα βλέπω ως παρατηρητής.

Φυσικά για τον Πανιώνιο γνωρίζω πώς βρίσκεται σε δύσκολη θέση αλλά πιστεύω πως θα βρει το δρόμο του. Είναι μια ιστορική ομάδα, μπορεί όλες οι ομάδες να λένε ότι έχουν βαριά φανέλα αλλά του Πανιώνιου όμως είναι μαγική και μπορεί να μεταμορφώσει έναν παίκτη μόνο προς το καλύτερο”.