O Σπήλιος Λιβανός για τον πατέρα του: Έφυγες και μου λείπεις, αλλά είσαι πάντα εδώ

Πέρασαν 15 χρόνια από τη στιγμή που με ένα βαθύ ρόγχο έκοψες το νήμα της ζωής σου.
Είχες κλείσει τα μάτια σου για τελευταία φορά λίγα 24ωρα πριν. Από τότε δεν σου έγραψα ποτέ.
Σου μίλησα αρκετές φορές, αλλά όχι για σένα.
Η ζωή προχώρησε. Πάντα προχωράει.

Πέσαμε. Σηκωθήκαμε. Κερδίσαμε. Χάσαμε.
Τα χρόνια που πέρασαν ήταν όμορφα, δημιουργικά.
Όμως, ήταν αλλιώτικα.
Έλειπες ΕΣΥ και το σκαμπρόζικο χαμόγελο σου.
Μου λείπεις.
Ήσουν μοναδικός και Αναντικατάστατος.
Δεν πήρες, όμως, κάτι δικό μου μαζί σου.
Αντίθετα.
Έφυγες και μου λείπεις, αλλά είσαι πάντα εδώ.
Δίπλα μου.
…….
Έφυγες μακρυά, πολύ μακρυά σ’ αυτό το ταξίδι στο άπειρο.
Κι όμως, ευτυχώς είσαι εδώ. Συνεχώς.
Μοναδικός και πονηρός.
Ίσως σε χάσω πραγματικά όταν κόψω κι εγώ το δικό μου νήμα.
Ίσως πάλι, όχι…

Σπήλιος Λιβανός