Ο Στέλιος Μερμίγκης για το ημερολόγιο της Μητρόπολης

Πριν από ένα χρόνο απασχόλησε πολύ έντονα το δημοτικό μας συμβούλιο η πρόθεση της δημοτικής αρχής να δώσει σε δρόμο της πόλης μας το όνομα του Βενέδικτου Πετράκη.

Τότε οι σύμβουλοι, τόσο της Λαϊκής Συσπείρωσης, όσο και του Ανυπότακτου Αγρινίου, αντέδρασαν σθεναρά και με επιχειρήματα ότι ο βίος του συγκεκριμένου δεν ήταν εκείνος ο όποιος θέλησαν να παρουσιάσουν τεχνηέντως στην

συνεδρίαση εκείνη αλλά διέπονταν από έντονα πολιτικά πάθη με σαφή στράτευση ενάντια σε κάθε κομουνιστή δηλ. με βάση την λογική του ενάντια σε κάθε άνθρωπο που όρθωσε το ανάστημα του στους ντόπιους και ξένους

δυνάστες του, θέλοντας πολύ απλά να συμβάλει στην συγκρότηση ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας μας.

Όλους αυτούς ο Βενέδικτος Πετράκης τους αντιμετώπισε σε όλο του το βίο με την στάση του και τα κηρύγματα του σαν μιάσματα. Ασκούσε μόνο πολιτική ταυτιζόμενος με καθεστώτα που στέρησαν την ελευθερία και τα πολιτικά δικαιώματα σε χιλιάδες πατριώτες φτιάχνοντας τους νέους Παρθενώνες όπως αυτό της Μακρονήσου.

Δυστυχώς το αίτημα μας, να αποσυρθεί η πρόταση για την συγκεκριμένη ονοματολόγια, δεν εισακούστηκε και μόνο με τη διαφωνία του Γιώργου Παππά από την πλειοψηφούσα παράταξη αποφασίστηκε να δοθεί, τελικά, προς τιμήν το όνομα σε ένα δρόμο της πόλης μας.

Σήμερα στην πόλη μας κυκλοφορεί ένα ημερολόγιο που το εξέδωσε η μητρόπολη Αγρινίου. Αυτό το ημερολόγιο είναι αφιερωμένο στον «περί ου ο λόγος» Βενέδικτο.

Το κείμενο, για όποιον μπει στον κόπο να το διαβάσει, αποδεικνύει αβίαστα ότι μόνο θρησκευτικό ή εκκλησιαστικό δεν είναι. Είναι μόνο πολιτικό… και ως τέτοιο βαθιά διχαστικό,

εντελώς ανιστόρητο και αποδεικνύει περίτρανα, ότι όσα είχαμε αναφέρει στην επεισοδιακή εκείνη συνεδρίαση, ήταν πέρα για πέρα αληθινά.

Έτσι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα τα φαντάσματα μιας άλλης εποχής έρχονται ξανά στο σήμερα προκειμένου να δηλητηριάσουν με τη μισαλλοδοξία τους ξανά το δημόσιο βίο αλλά και τις ευεπίφορες ψυχές των θεοσεβούμενων πιστών, στους οποίους πρωτίστως απευθύνονται.

Σας το αφιερώνουμε λοιπόν, όχι μόνο σε όσους το ψήφισαν, αλλά και σε όσους σιώπησαν στη διάρκεια της συνεδρίασης εκείνης, προκειμένου να τα έχουν καλά με τους συγκεκριμένους κύκλους της πόλης μας, που δηλώνουν «φορείς» της χριστιανικής πίστης.