Συνάντηση Τσίπρα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία εργαζομένων της Ε.Υ.Δ.Α.Π.

Ο πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Αλέξης Τσίπρας είχε σήμερα συνάντηση με την Πανελλήνια Ομοσπονδία εργαζομένων της Ε.Υ.Δ.Α.Π.

Στη συνάντηση έγιναν οι ακόλουθες δηλώσεις:

Αλ. Τσίπρας: «Θα πούμε το νερό νεράκι;»

Ηλίας Κορλός, πρόεδρος της Ομοσπονδίας: Έτσι φαίνεται, γι’ αυτό ξεκινήσαμε έναν αγώνα προκειμένου να μη συμβεί αυτό. Η αξιωματική αντιπολίτευση ξέρουμε ότι έχει κυρίαρχο ρόλο και γι’ αυτό στο τέλος των συναντήσεων θέλαμε να σας ενημερώσουμε για τις πολύ σοβαρές εξελίξεις στην Ε.ΥΔ.Α..Π.

Φεύγει η Ε.Υ.Δ.Α.Π. και μπαίνει στη θέση της βασικός προμηθευτής στο αδιύλιστο νερό για την Ε.Υ.Δ.Α.Π. Α.Ε. και για όλη την περιοχή για περίπου 5 εκατ. ανθρώπων ένας ιδιώτης και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Σε όποια χώρα του κόσμου, ευρωπαϊκή ή αλλού, ο ιδιώτης μπήκε στον κύκλο του νερού, είχαμε αύξηση της τιμής και μείωση της ποιότητας. Αν δεν θα διαμορφώνει, σίγουρα θα συνδιαμορφώνει την τιμή του αδιύλιστου. Θα έχουν άμεσο αντίκτυπο και οι πολίτες και οι αγρότες που παίρνουν σε πολύ χαμηλή τιμή το νερό και θα έρθει ο ιδιώτης, που θα είναι αποκλειστικός διαχειριστής των αποθεμάτων, και θα κρίνει εκείνος πόσο και ποιος θα το παίρνει. Λέει η κυβέρνηση ότι θα υπάρξει ανταγωνισμός. Δεν θα υπάρξει, γιατί ανταγωνιστικό είναι το πλαίσιο όταν υπάρχουν πολλοί παίκτες στην αγορά. Θα φύγει η Ε.Υ.Δ.Α.Π. και θα έρθει ένα μονοπώλιο ιδιωτικό, άρα δεν υπάρχει ανταγωνισμός.

Υπάρχουν και θέματα εθνικής ασφάλειας. Σήμερα η Ε.Υ.Δ.Α.Π., στο πλαίσιο της Πολιτικής Προστασίας, χειρίζεται και θέματα απόρρητα σε σχέση με τη διαχείριση του νερού. Έχουμε με τους απέναντι προβλήματα. Σε οποιαδήποτε σύρραξη ή μια εκτεταμένη μόλυνση, θα πρέπει να το διαχειριστεί. Όλα αυτά θα περάσουν ως σχεδιασμός στο πλαίσιο της Πολιτικής Προστασίας σε έναν ιδιώτη. Θα γνωρίζει πράγματα που δεν πρέπει να τα γνωρίζει ένας ιδιώτης.

Υπάρχει επίσης το θέμα των στρατηγικών αποθεμάτων που το χειριζόταν η Ε.Υ.Δ.Α.Π. με τέτοιο τρόπο ώστε να μη λείψει το νερό από κανένα σπίτι. Φοβόμαστε ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί με τον ιδιώτη.

Αλέξης Τσίπρας: Προφανώς, ανέπτυξες μια σειρά από ζητήματα που διαμορφώνουν μια στέρεα επιχειρηματολογία αμφισβήτησης μιας στρατηγικής ιδιωτικοποίησης στον χώρο του νερού.

Εγώ θα ήθελα να βάλω μια άλλη διάσταση και να πω ότι ζούμε στην εποχή της πανδημίας, στην μετά κορωνοϊό εποχή, και θα έπρεπε ίσως να είχαμε βγάλει κάποια συμπεράσματα, διότι η στρατηγική ιδιωτικοποίησης όλων των αγαθών και των αγαθών εκείνων που βρίσκονται στον σκληρό πυρήνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα έλεγα, είναι γνωστή. Είναι η γνωστή νεοφιλελεύθερη αντίληψη την οποία η σημερινή κυβέρνηση ασπάζεται. Και το είχε δηλώσει και προεκλογικά, δεν είναι κάτι καινούργιο. Ούτε η επιχείρηση ιδιωτικοποίησης του νερού είναι κάτι καινούργιο. Το θυμόμαστε και παλιότερα. Κι άλλες κυβερνήσεις προχώρησαν σε έναν βαθμό. Η κυβέρνηση Σαμαρά επιχείρησε, δεν τα κατάφερε.

Εμείς δεχτήκαμε μεγάλες πιέσεις από την τρόικα –θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής- πάρα πολύ μεγάλες πιέσεις. Διότι η βασική λογική είναι η λογική του ότι όλα πουλιούνται και αγοράζονται και ρυθμίζονται από την αγορά. Όλα.

Όμως, σήμερα πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μια άλλη περίοδο που η αξία της ανθρώπινης ζωής, πια, επανέρχεται στο προσκήνιο με έναν όρο δραματικό. Και αρχίζουν όλοι να συνειδητοποιούν, ακόμη κι αυτοί που έλεγαν ότι τα νοσοκομεία πρέπει να είναι ιδιωτικά και δεν χρειάζονται τα δημόσια νοσοκομεία, ότι στη δύσκολη στιγμή όλοι προστρέχουν στο δημόσιο νοσοκομείο. Και μιλάνε τώρα για ένα νέο ΕΣΥ. Ποιοι; Αυτοί οι οποίοι σνόμπαραν το ΕΣΥ.

Οι ίδιοι άνθρωποι λοιπόν, που δήθεν ξαφνικά ανακαλύπτουν την αξία της ανθρώπινης ζωής, δεν φαίνεται να αναθεωρούν καμία από τις αρχές τους για την ιδιωτικοποίηση των βασικών αγαθών. Διότι το νερό είναι βασικό συστατικό της ζωής. Δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος χωρίς νερό. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν απ’ αυτό, από τα βασικά να ξεκινήσουμε.

Εμείς λοιπόν θεωρούμε ότι υπάρχουν ορισμένα αγαθά κρίσιμα για τη ζωή και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου που δεν μπορούν να υπόκεινται στους νόμους της αγοράς, δεν μπορούν να είναι εμπορεύσιμα αγαθά. Γι’ αυτό και προσπαθήσαμε στη συνταγματική αναθεώρηση, που ξεκινήσαμε και ολοκληρώθηκε, να εντάξουμε το νερό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν έγινε δεκτό, διότι δεν ψήφισε η σημερινή κυβέρνηση. Δηλαδή, να υπάρχει στο Σύνταγμά μας ως δεδομένο ότι η πρόσβαση όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητας, προς το αγαθό που λέγεται νερό θα είναι ελεύθερη και απρόσκοπτη. Δεν έγινε αυτό.

Όμως, νομίζω ότι θα πρέπει από αυτή τη σκοπιά να δούμε τη συζήτηση σήμερα για την ιδιωτικοποίηση του νερού και της ΕΥΔΑΠ.

Όλα όσα είπες είναι σωστά.

Εγώ θέλω να προσθέσω και κάτι ακόμα. Βεβαίως, το ανθρώπινο αυτό δικαίωμα -που όλοι δικαιούμαστε να έχουμε πρόσβαση αλλιώς δεν μπορούμε να ζήσουμε- που λέγεται νερό, δεν μπορεί να μην έχει ένα εύλογο τίμημα, γιατί; Γιατί το νερό δεν βρίσκεται εν αφθονία στη φύση, για περιβαλλοντικούς και όχι μόνο λόγους. Αλλά, πρέπει να είναι δίκαιο αυτό το τίμημα και οι άνθρωποι που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να μην το στερούνται. Και μια τέτοια ρύθμιση μπορεί να την κάνει μονάχα το κράτος, η πολιτεία, στην οποία σήμερα μετά την πανδημία όλοι προστρέχουμε, για να ρυθμίσει τις οικονομικές εκκρεμότητες, τις αδυναμίες… Όλοι προστρέχουμε.

Θεωρώ λοιπόν ότι η συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση του νερού -σήμερα, όχι έξι μήνες πριν- αλλά σήμερα, είναι τελείως εκτός πλαισίου. Και πιστεύω ότι θα πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως ορισμένα αγαθά δεν πωλούνται και δεν αγοράζονται, αλλά πρέπει να είναι αγαθά στα οποία όλοι οι πολίτες πρέπει να έχουν πρόσβαση σ’ αυτά.

Για αυτό τον λόγο αυτό, εμείς θα κάνουμε μια μεγάλη καμπάνια το επόμενο διάστημα, ξανά, για την αξία του δημόσιου αγαθού που λέγεται νερό και θα βρεθούμε απέναντι στη λογική της πλήρους ιδιωτικοποίησης της Ε.Υ.Δ.Α.Π. Και, κυρίως, της Ε.Υ.Δ.Α.Π. παγίων που, όταν το 1999 έγινε μερική ιδιωτικοποίηση της Ε.Υ.Δ.Α.Π., έμεινε έξω. Και σωστά, όχι μόνο γιατί δεν μπορεί να αποτιμηθεί, αλλά διότι ακόμα κι αν κανείς υιοθετήσει μια λογική, εν πάση περιπτώσει, ότι πρέπει να λειτουργήσει στο πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς, τα δίκτυα και τα πάγια δεν μπορούν να πουληθούν.

Σε κανένα μοντέλο οικονομικής λειτουργίας δεν είδαμε – πάρα μονάχα σε μπανανίες – να συμβαίνει αυτό -ας μου επιτραπεί αυτό- σε χώρες οι οποίες ξεπουλήθηκαν και δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. Και αυτές οι χώρες καταστραφήκανε.

Σε καμία χώρα που ο καπιταλισμός, ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός λειτουργούσε και λειτουργεί, δεν είδαμε να ξεπουλιούνται τα δίκτυα ή να ξεπουλιούνται τα πάγια και μάλιστα με έναν τρόπο που η αποτίμηση τους είναι τόσο εξευτελιστική, όπως προτείνεται εδώ.

Άρα, να την κάνουμε την συζήτηση, αλλά θέλω να ξέρετε ευθύς εξαρχής ότι η στάση η δική μας είναι στάση αρχής: το νερό είναι δημόσιο αγαθό, ανθρώπινο δικαίωμα και δεν μπορεί να μπει στη διαδικασία της πώλησης.