Τι θα πει, «πήρε φωτιά ο κάδος»;

Δεν μπορώ να καταλάβω με τίποτα τους φλεγόμενους κάδους σε ώρες και συνθήκες «κοινωνικής ειρήνης».

Τι θα πει, «πήρε φωτιά ο κάδος»; Τι είναι ο κάδος για να «αρπάξει»; Πυροτέχνημα;

Αλλά και πυροτέχνημα να είναι, για να «πάρει φωτιά» και για να «αρπάξει» ,πρέπει κάτι να του την προκαλέσει αυτή αναθεματισμένη την ανάφλεξη.

Αν βγεις στις γειτονιές της πόλης και ρωτήσεις τους κατοίκους, για το φαινόμενο αυτό, οι απαντήσεις που θα πάρεις, θα είναι μοιρασμένες: άλλοι θα στοχοποιούν την παραβατική συμπεριφορά της νεολαίας και άλλοι θα κάνουν λόγο για την «αμελή» συμπεριφορά κάποιων συμπολιτών μας που ρίχνουν μέσα στους κάδους μισοσβησμένες στάχτες από τζάκια, σόμπες ή ακόμη και αναμμένα τσιγάρα, γιατί ο αστικός τους πολιτισμός δεν τους επιτρέπει την βαρβαρότητα να εκσφενδονίσουν το αποτσίγαρο τους στην άκρη του δρόμου.

Σύμφωνα με τον προϊστάμενο της καθαριότητας του Δήμου, τον κ. Θύμιο Κομματά, τις τελευταίες δέκα μέρες μέσα στην πόλη του Αγρινίου, αλλά και στην ενδοχώρα του Δήμου σημειώθηκαν περίπου 50 τέτοια περιστατικά, με τελευταίο το χθεσινό (δείτε ΕΔΩ) έξω ακριβώς από τα γυμνάσια στην οδό Μαβίλη, δίπλα ακριβώς στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πάντως, ότι κανένα από αυτά τα περιστατικά δεν οφείλεται σε παραβατική συμπεριφορά των νέων. Όλα έχουν να κάνουν με στάχτες από τζάκι.

Άραγε όταν όλοι αυτοί οι «αμελείς» κάθε φορά που καθαρίζουν την στάχτη από το τζάκι τους και πηγαίνουν και την εναποθέτουν ζεστή ακόμα και «με την φωτιά μέσα της», στον πιο κοντινό κάδο, όταν ακούν τη σειρήνα της πυροσβεστικής να πλησιάζει στην κατοικία τους να νοιώθουν άραγε ένα ψήγμα ντροπής ή συνεχίζουν να βλέπουν ανενόχλητοι το αγαπημένο τους πρόγραμμα στην τηλεόραση;

Αντιλαμβάνονται άραγε, ότι κάθε κάδος που καίγεται, κοστίζει γύρω στα 200 ευρώ στο κοινό μας ταμείο;

Πόση ευφυΐα χρειάζεται για να σκεφθεί κάποιος ότι οι στάχτες από το τζάκι πρέπει να μπαίνουν σε ένα μεταλλικό δοχείο και να παραμένουν εκεί για δύο τρεις μέρες το λιγότερο πριν τις εναποθέσει κάποιους μέσα στους κάδους, όχι χύμα, αλλά μέσα σε σακούλες για να είναι απόλυτα σίγουροι ότι έχουν σβήσει;

Δυστυχώς, όπως για άλλη μια φορά αποδεικνύεται, θέλουμε πολύ δρόμο ακόμα, μέχρι να καταλάβουμε ότι δικό μας δεν είναι μόνο ότι βρίσκεται μέσα από την πόρτα του σπιτιού μας, αλλά και ότι βρίσκεται έξω από αυτή και φέρνει την ιδιότητα τις δημόσιας περιουσίας.

---

Λευτέρης Τηλιγάδας
«Agrinio 365» Media Group | AgrinioTimes.gr, Antenna-Star.gr