Το θέαμα του πόνου

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω, γράφω και αναπαράγω ετούτες τις μέρες ένα σωρό γεγονότα και απόψεις που αφορούν τον κορωνοϊό και την εξέλιξη της πανδημίας και πραγματικά τρομάζω με τον τρόπο που όλοι όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά διαχειριζόμαστε τις ειδήσεις που αφορούν την πανδημία.

O Σταύρος Ζουμπουλάκης στο βιβλίο του «Η αδερφή μου», γράφει: «Ο πόνος της συλλογικής συμφοράς είναι πολύ λιγότερο βαρύς από τον πόνο που προκαλεί η ατομική συμφορά, εκείνη που χτύπησε μόνο εσένα ή τους δικούς σου. Η συλλογική συμφορά μοιράζεται. Δεν είσαι μόνον εσύ ο δακτυλοδεικτούμενος της μοίρας. Η κοινότητα του πόνου είναι από μόνη της παρηγορητική».

Κάπως έτσι αρχίζει η μεγάλη παρέλαση των εικόνων του πόνου και του φόβου. Φωτογραφίες στις εντατικές, zoom σε σύριγγες και διασωληνώσεις, γιατροί και νοσηλευτές «αστροναύτες» ντυμένοι στα λευκά και στα αποστειρωμένα… και νούμερα… πολλά νούμερα… και λόγια… Πολλά λόγια… Τόσα πολλά που σπάζουν τις οθόνες της ενημέρωσης και αρχίζουν να λειτουργούν ως θέαμα.

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αυτή η πανδημία αποτελεί μια τεράστια ευκαιρία για να ξαναδούμε και ως κοινωνία και ως άτομα των κώδικα των αξιών μας και να τον καθορίσουμε ξανά από την αρχή.

Τουλάχιστον το ελπίζω.

---

Λευτέρης Τηλιγάδας
«Agrinio 365» Media Group | AgrinioTimes.gr, Antenna-Star.gr