Γ. Βαρεμένος: “Οι Έλληνες Πόντιοι μας υπενθυμίζουν τα αίτια των μαζικών εγκλημάτων και καταστροφών”

«Οι Έλληνες Πόντιοι κρατούν αναμμένη τη δάδα της μνήμης, όχι μόνο επειδή δεν έχουν δικαίωμα να ξεχάσουν οι ίδιοι τους εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονημένους και εκτοπισμένους πρόσφυγες, αλλά και επειδή έχουν ιστορικό καθήκον να υπενθυμίζουν σε όλους τα αίτια των μαζικών εγκλημάτων και των καταστροφών, χωρίς φανατισμό, χωρίς μισαλλοδοξία, χωρίς απωθημένα εκδίκησης».

Αυτό τόνισε ο Αντιπρόεδρος της Βουλής, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Γιώργος Βαρεμένος, μιλώντας εκ μέρους του Προεδρείου της Βουλής στην ειδική συνεδρίαση της ολομέλειας για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. «Έχει σημασία», πρόσθεσε, «να θυμόμαστε τις δραματικές συνέπειες των ανεξέλεγκτων εθνικισμών και την αξία των δικαιωμάτων, των ελευθεριών, της ανεκτικότητας απέναντι στο διαφορετικό, της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, ιδιαίτερα σήμερα που όλα αυτά δοκιμάζονται σκληρά στη γειτονική Τουρκία, στην οποία καλλιεργείται ένα κλίμα υστερικού εθνικισμού και αναβίωσης νεοοθωμανικών επιδιώξεων, και μάλιστα ενώ βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και όχι στον 19ο ή και νωρίτερα».

 

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του κ. Βαρεμένου έχει ως εξής:

«Κυρίες και κύριοι βουλευτές, βρισκόμαστε σήμερα εδώ, σε μια εκδήλωση μνήμης και τιμής όπως καθορίστηκε από απόφαση της Βουλής το 1994, η οποία αναγνώριζε τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και καθιέρωνε ως ημέρα μνήμης την 19η Μαϊου εκάστου έτους. Δεν πρόκειται για μια τυπική διεκπεραίωση, ούτε για ένα απλό μνημόσυνο. Θεωρώ ότι η παρουσία μας εδώ, σήμερα, πηγαίνει πιο πέρα από την εκδήλωση απλού σεβασμού και οδύνης για τη μνήμη των θυμάτων, αλλά και τήρησης της ιστορικής μνήμης. Αντιθέτως, θεωρώ ότι με την παρουσία μας εδώ, σήμερα που ο κόσμος ζει την έκρηξη πολεμικών συγκρούσεων που οδηγούν σε πρωτοφανείς ξεριζωμούς και η διεθνής κοινή γνώμη τελεί υπό το σοκ τραγωδιών όπως αυτή στη Γάζα, είναι ηλίου φαεινότερο πως όταν δεν λαμβάνονται υπόψη τα διδάγματα της Ιστορίας, η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη να ζει τραγωδίες ωσάν η Ιστορία να μην οδηγεί σε πρόοδο, αλλά να αποτελεί ένα καθοδικό σπιράλ προς τα πιο σκοτεινά δωμάτιά της.

Οι Έλληνες Πόντιοι κρατάνε αναμμένη τη δάδα της μνήμης, όχι μόνο επειδή δεν έχουν δικαίωμα να ξεχάσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονημένους και εκτοπισμένους πρόσφυγες, αλλά και επειδή έχουν ιστορικό καθήκον να υπενθυμίζουν τα αίτια των μαζικών εγκλημάτων και των καταστροφών, χωρίς φανατισμό, χωρίς μισαλλοδοξία, χωρίς απωθημένα εκδίκησης. Όπως έλεγα και πέρυσι τέτοια μέρα, έχει σημασία να θυμόμαστε τις δραματικές συνέπειες ανεξέλεγκτων εθνικισμών και την αξία των δικαιωμάτων, των ελευθεριών, της ανεκτικότητας απέναντι στο διαφορετικό, της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, ιδιαίτερα σήμερα που όλα αυτά δοκιμάζονται σκληρά στη γειτονική Τουρκία, στην οποία καλλιεργείται ένα κλίμα υστερικού εθνικισμού και αναβίωσης νεοοθωμανικών επιδιώξεων, και μάλιστα ενώ βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και όχι στον 19ο ή και νωρίτερα.

Αυτός ο τριτοκοσμικός οίστρος, κανονικά θα έπρεπε να έχει αποκρουστεί ομόθυμα από την Ευρώπη και να έχει κληθεί η ελίτ της Τουρκίας να μην περιφρονεί το διεθνές δίκαιο και να μην θεωρεί τις διεθνείς συνθήκες ως την κρούστα που πρέπει να κόψει για να φάει την πίτα γεωπολιτικών επιδιώξεων. Η Ελλάδα παραμένει σταθερή, ψύχραιμη και αμετακίνητη στην προάσπιση της ειρήνης, της εδαφικής ακεραιότητας, της ανεξαρτησίας, και δεν κάμπτεται από απειλές και λεονταρισμούς. Πιστή στις αξίες του τρισχιλιετούς πολιτισμού της και των αρχών του ανθρωπισμού, δεν προσεγγίζει επιλεκτικά και ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντα τραγωδίες, είτε πρόκειται για το Ιράκ, είτε πρόκειται για το Αφρίν, είτε για τη Γάζα.

Κυρίες και κύριοι, οι Έλληνες Πόντιοι έζησαν τον ξεριζωμό, έχασαν τις εστίες τους, τις περιουσίες τους, τα πατρογονικά τους κειμήλια. Δεν ξεριζώθηκε, όμως, η ψυχή τους. Διατηρούν με θαυμαστό τρόπο τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πολιτισμού τους, τα ήθη και τα έθιμά τους, τα οποία βιώνουμε παραστατικά στις διάφορες εκδηλώσεις τους. Στα κακοτράχαλα μονοπάτια της Ιστορίας, δεν κάμφθηκαν, ακόμη και αν αναγκάστηκαν να περπατήσουν ξυπόλητοι. Έδωσαν μάχη για επιβίωση και προκοπή. Τιμούμε τους αγώνες τους, θυμόμαστε με τιμή και σεβασμό τα θύματα και ευχόμαστε η ανθρωπότητα να μην ξαναζήσει παρόμοιες τραγωδίες».