Tο Ξενοκρατειο Μουσείο στο Μεσολόγγι επισκέφθηκε ο Δημοσιογράφος Νίκος Αλιάγας (Photos)

Τον διακεκριμένο Μεσολογγίτη δημοσιογράφο Νίκο Αλιάγα, υποδέχθηκε και ξενάγησε στο Ξενοκρατειο Μουσείο στο Μεσολόγγι, η Διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδας Δρ Ολυμπία Βικάτου.

 Σε ανάρτηση της Εφορείας αναφέρεται:

Σήμερα είχαμε τη χαρά και την τιμή να υποδεχθούμε τον διακεκριμένο Μεσολογγίτη δημοσιογράφο, που διαπρέπει στο εξωτερικό, Νίκο Αλιάγα, στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αιτωλοακαρνανίας, το Ξενοκρατειο στην Ιερά Πόλη Μεσολογγιου!

Η Διευθύντρια της Εφορείας Δρ Ολυμπία Βικάτου τον ξενάγησε στις αίθουσες του μουσείου που φιλοξενούν τον αρχαιολογικό πλούτο της περιοχής από τα προϊστορικά έως τα ρωμαϊκά χρόνια, αλλά και στους χώρους των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και πολλαπλών χρήσεων.

Στην περιήγηση παρευρέθησαν η Τμηματάρχης Αρχαιολογικών χώρων και μουσείων, κα Φωτεινή Σαράντη και η Μουσειοπαδαγωγος της Εφορείας, κα Μιμίκα Γαβρίνα.

Νίκο Αλιάγα σε ευχαριστούμε για τον ενθουσιασμό, την ευαισθησία και την αγάπη σου για τον τόπο!

Εις το επανιδείν!

 

Σε σχετική ανάρτησή του ο σπουδαίος δημοσιογράφος αναφέρει:

#messolonghi La Grèce est un musée à ciel ouvert, chaque pierre raconte une histoire plusieurs fois millénaire, chaque champ d’oliviers recouvre des cités antiques qui constituent le berceau de notre civilisation. D’autres dieux, d’autres guerres, d’autres enjeux mais toujours là même quête face au mystère de l’existence. Ici les temps s’entremêlent pour ne faire qu’un, les idoles d’hier s’érigent en boussole dans notre adn, dépossédée du sacré elle deviennent chemin et conscience.

Le musée archéologique ΕΦ.Α. Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδος est un petit bijou qui met en lumière la vie des Étoliens et des Acarnaniens depuis la préhistoire jusqu’à aujourd’hui. Il y a un souffle homérique et macédonien dans chaque trouvaille, il y a la vie d’hommes et de femmes dont les traces ont miraculeusement survécu à l’amnésie que répand l’implacable Temps.

Ici tout se souvient, comme le poète #KostisPalamas nous le murmure encore à l’heure du crépuscule…

« Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.
Κι άν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής!..
Κι αν είναι
κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί ωργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό!.. Φωτιά ! Τσεκούρι !Τράβα !,
ξεσπέρμεψέ το , χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
π’όλο την περιμένουμε, κι όλο κινάει για νάρθη,
κι όλο συντρίμμι χάνεται στο περάσμα των κύκλων!.. »